στήλες

Περίεργα πράματα συμβαίνουν με αυτό το όσπριο. Πας κι αγοράζεις, φερ’ ειπείν, μισό κιλό φακές. Επιστρέφεις στο σπιτάκι σου, ανοίγεις την εφημερίδα και μαθαίνεις πως ένα ακόμη φιλέτο του ΟΤΕ πωλείται έναντι πινακίου φακής και πως η κυβέρνηση θέλει να πουλήσει ανάλογα μερίδια του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και της ΕΥΔΑΠ, εισπράττοντας επίσης ένα πινάκιο φακής, και για τις δυο μαζί αυτή τη φορά. Δυο σε ένα δηλαδή, και σαμπουάν και κοντίσιονερ, που λένε και οι διαφημίσεις. Και ευλόγως αναρωτιέσαι: τι στο διάολο έγινε και, τόσες χιλιετίες μετά το ιστορικό πινάκιο της Βίβλου, η φακή παραμένει το κατ’ εξοχήν σκληρό νόμισμα των καιρών;

Κάτι καλό για τον Δ. Παπαδημούλη - Δικαιοσύνη για πολυεθνικές - Τόση αγάπη πια… - Κούραση

Του Φώτη Τερζάκη.

Ορατή διαφορά.

Του Franco La Cecla.

Αυτή δεν ήταν 8η θέση κύριοι! Ήταν θέση στο βάθρο των νικητών! Όχι μόνο γιατί ξεσηκώσαμε το Όσλο και τους κάναμε όλους να φωνάζουν «όπα». Το σημαντικότερο είναι αλλού.

Η ιστορία της βίλας Ζωγράφου, η επιτομή της, είναι κατάργηση των ελεύθερων χρήσεων του περιβάλλοντος, κατεδάφιση του πράσινου, οικοπεδοποίηση και… ανάπτυξη. Πώς λέγαμε παλιά «τσιμέντο να γίνει»; Τώρα λέμε «εμπορικό κέντρο να γίνει». Κι αφού όλα τα σινεμά ξηλώθηκαν τις προηγούμενες δεκαετίες και έγιναν σούπερ μάρκετ (το Ζωγράφου είχε 6 και έχει 1), πήραν σειρά άλλες πιο φιλόδοξες ανοικοδομήσεις, μέχρι τελικής σαρώσεως.