στήλες

Ένα ενδιαφέρον και κυρίως αποκαλυπτικό άρθρο του πρωθυπουργού στην ιστοσελίδα της κυβέρνησης, πέρασε σχεδόν απαρατήρητο.
Δυστυχώς και από έντυπα της Αριστεράς. «Θέλουμε κράτος και πολιτικό σύστημα στην υπηρεσία του πολίτη», είναι ο τίτλος του άρθρου. Με μια «ειλικρίνεια» που αγγίζει τον κυνισμό, ο Γ.Α.Π. δηλώνει από την αρχή ότι «οι βαθύτατες θεσμικές αλλαγές στην λειτουργία του κράτους αποτελούν την βασικότερη παράμετρο της προσπάθειας της ελληνικής κυβέρνησης».

Μπαγκάζια σωριασμένα στο σαλόνι. Βαλίτσες ανοιγμένες –σωθικά καλοκαιριού παραδομένα στην αποσύνθεση. «Γυρίσατε; Καλά να πάθετε!» Πλυμένα, άπλυτα. Φορεμένα, αφόρετα. Κόκκοι άμμου. Χαλίκια κρυμμένα στις πτυχές. Αποδείξεις πληρωμής, σπασμένα κοχύλια τρυπωμένα σε τσέπες προσπαθούν ν’ αποφύγουν την κατάληξη στο σκουπιδοφάγο του φθινοπώρου. Δεν έχουν φωνή να υπερασπίσουν το δικαίωμα τους σε ένα λεύκωμα αναμνήσεων, μια έκθεση ιδεών: «Πώς επέρασα το καλοκαίρι». Χάλια. Αναρωτώμενος αν υπάρχει τρόπος ν’ αποφύγω το φθινόπωρο. Πες αλεύρι... Μνημόνιο 2 σε γυρεύει.

Κι ενώ λέγαμε ότι τουλάχιστον με το τελευταίο καταστροφικό πέρασμα του Καραμανλή τελειώσαμε με δαύτους, έρχεται ο νέος γόνος του Μητσοτακέικου να μας υπενθυμίσει ότι το δικό τους σόι έχει φροντίσει πολύ μακροπρόθεσμα για τη συνέχειά του.

Πηγαίνοντας σε διάφορα μέρη το καλοκαίρι, από την Αθήνα ώς την Κρήτη και την Τραπεζούντα, και από το Άστρος ώς τη Θεσσαλονίκη και το Γράμμο, συναναστράφηκα με δεκάδες, εκατοντάδες ανθρώπους, σε λεωφορεία, τρένα, σπίτια, καφενεία, ταβέρνες, μοναστήρια, βουνοπλαγιές και παραλίες. Αρκετοί γνωστοί από παλιά, περισσότεροι καινούριοι που με αναγνωρίζουν εξ όψεως από τις τηλεοπτικές εκπομπές της Μπίλιως και του Σπύρου, απλοί άνθρωποι, δάσκαλοι, μηχανικοί, δημόσιοι υπάλληλοι, αγρότες και φοιτητές, ενδιαφέρονταν και ρωτούσαν για τον Καζαντζίδη και για την Αριστερά.

Δύο παραδείγματα διάλυσης
Παρ’ όλα τα κολακευτικά λόγια της τρόικας για την πορεία της οικονομίας που κάνουν το επιτελείο του Παπανδρέου να ανατριχιάζει από περηφάνια, δύο ειδήσεις έδειξαν την πραγματική εικόνα διάλυσης: Οι περικοπές δαπανών έπληξαν και τους ψεκασμούς. Έτσι, ο ιός του Νείλου έπληξε πολλούς ηλικιωμένους ανθρώπους και στοίχισε τη ζωή σε 12 από αυτούς. Μετά το σάλο που έγινε οι ψεκασμοί ξανάρχισαν. Το σύστημα επικοινωνίας του αεροδρομίου με τα αεροσκάφη κατάρρευσε για μερικές ώρες. Μπλακ-άουτ από την έλλειψη συντήρησης και τις περικοπές που βάζουν σε κίνδυνο την ζωή εκατοντάδων ταξιδιωτών και φυσικά πλήττουν τη «βαριά βιομηχανία» του τουρισμού… Να δούμε πότε και πώς θα σπάσει η αλαζονεία της κυβέρνησης…

Αυξήσεις σε ήδη πρώτης ανάγκης
Η κυβέρνηση για να εφαρμόσει πειθήνια ότι έχει υποσχεθεί στην τρόικα οδηγείται στην αύξηση του ΦΠΑ σε ορισμένα (μόνο;) ήδη πλατιάς κατανάλωσης. Ένα από αυτά που θα έχει ΦΠΑ 23% είναι και το χαρτί υγείας. Δικαιολογημένα, λοιπόν, αναρωτιούνται μερικοί αν θα ξαναγυρίσουμε στην εποχή που οι πλούσιοι χρησιμοποιούσαν χαρτί υγείας και οι πολλοί τις κοινές εφημερίδες. Θυμήθηκα πως στο Ιράκ γίνεται ανάρπαστο ένα περιοδικό του αμερικανικού στρατού που τυπώνεται σε ένα έξτρα λεπτό και ανθεκτικό χαρτί που οι εκεί ιθαγενείς το προτιμούν από όλες τις υπόλοιπες επιλογές. Θα ‘ρθει και η σειρά μας;

Ο καλός δεν χάνεται
Θυμάστε τον Τόνι Μπλερ, πρώην πρωθυπουργό, ηγέτη των Άγγλων Εργατικών και πιστό συνεταιράκι της αμερικάνικης πολιτικής;
Μετά την αποχώρησή του από την Ντάουνινγκ Στριτ το 2007, φρόντισε να κάνει τα κουμάντα του.
Διαλέξεις, εγκαίνια, παρουσίες, όλα επί πληρωμή με καθόλου ευκαταφρόνητα ποσά και τελικά προσελήφθη σύμβουλος της γνωστής JP Morgan.
Κατάφερε έτσι να φτιάξει ο άνθρωπος σε 2 χρόνια μια περιουσία που λένε πως ξεπερνάει τα 24 εκατομμύρια ευρώ. Αποφάσισε λοιπόν να ιδρύσει επενδυτική τράπεζα που θα προσφέρει τις υπηρεσίες της σε υπέρ-πλούσιους που θέλουν να κάνουν επενδύσεις.
Η εταιρία του Τόνι Μπλερ θα «κλείνει συμφωνίες για επενδύσεις», πουλώντας και αγοράζοντας μετοχές, ομόλογα και γενικότερα πολύπλοκα οικονομικά προϊόντα, στους φορολογικούς παραδείσους του Λουξεμβούργου, του Λιχτενστάιν και του Γιβραλτάρ.
Αυτοί είναι οι «παράγοντες της αγοράς» που επικαλείται η κυβέρνηση.

Φονιάδες των λαών
Κατά μια τραγική σύμπτωση, τις μέρες της επετείου του ολοκαυτώματος στη Χιροσίμα και των πανηγυρισμών για αποχώρηση των Αμερικανών από το Ιράκ, δόθηκαν στη δημοσιότητα τα αποτελέσματα έρευνας από μία ομάδα 11 ερευνητών, τον Ιανουάριο και το Φεβρουάριο του 2010, σχετικά με τις επιπτώσεις από τις επιθέσεις στην ιρακινή πόλη Fallujah, η οποία βομβαρδίστηκε από Αμερικανούς πεζοναύτες το 2004.
Η έρευνα έδειξε τετραπλάσια αύξηση σε όλους τους καρκίνους και δωδεκαπλάσια αύξηση στους καρκίνους σε παιδιά κάτω των 14 ετών.
Η θνησιμότητα νεογνών στην πόλη είναι τέσσερις φορές υψηλότερη από τη γειτονική Ιορδανία και οχτώ φορές υψηλότερη από το Κουβέιτ.
Οι ερευνητές βρήκαν αύξηση στη λευχαιμία κατά 38 φορές, 10 φορές στον καρκίνο του στήθους, και σημαντικές αυξήσεις στα λεμφώματα και στους εγκεφαλικούς όγκους στους ενήλικες. Οι «παράπλευρες απώλειες» του ιμπεριαλισμού;

Όπου φύγει-φύγει
«Από πρόσφατη έρευνα διαπιστώθηκε ότι έχει ήδη αποχωρήσει πάνω από το 10% των μεταναστών. Οι μεμονωμένοι θα φύγουν σχεδόν όλοι. Όσοι έχουν οικογένειες και προέρχονται από γειτονικές χώρες θα πηγαινοέρχονται. Τα ορεινά χωριά θα ερημώσουν σιγά-σιγά και πάλι.»
Αυτά δήλωσε ο υπεύθυνος μεταναστών της ΓΣΕΕ και προκύπτουν από μελέτη τριών καθηγητών-ερευνητών.
Αλβανοί που απασχολούνταν κυρίως στις κατασκευές, αρχίζουν να επιστρέφουν στη χώρα καταγωγής τους, Βούλγαροι μεταναστεύουν σε άλλα κράτη της Ε.Ε. ενώ η πλειονότητα των Πολωνών έχει εγκαταλείψει ήδη τη χώρα και οι Ασιάτες αναζητούν εργασιακές διόδους σε άλλες χώρες της Δύσης. Η έρευνα διαπιστώνει πως οι μετανάστες που πληρώνονταν 40% χαμηλότερα από τους γηγενείς, έφτασαν τον Φεβρουάριο του 2010 να πληρώνονται 60% λιγότερα και η ανεργία τους πλήττει σε μεγαλύτερο βαθμό από τους ημεδαπούς.
Οι γηγενείς θα καταφέρουν να μείνουν;

Αναίσχυντη κοροϊδία
Βρήκαν καινούργιο κόλπο για να ξεγελάσουν τους εργαζόμενους και κυρίως για την ενίσχυση της «κοινωνικής συνοχής».
Πρόκειται για την πρόταση «ίδρυσης και λειτουργίας κοινωνικών επιχειρήσεων» που θα νομοθετηθεί άμεσα.
Περί τίνος πρόκειται;
Για παράδειγμα, σε περιοχές που μαστίζονται από την ανεργία, άτομα ευπαθών ομάδων θα προτιμηθούν για να συστήσουν τέτοιες «κοινωνικές επιχειρήσεις» με σκοπό την απασχόλησή τους. Αυτές θα έχουν έναν κοινωφελή σκοπό, όπως τη φροντίδα ηλικιωμένων ή παιδιών.
Από πού θα έχουν έσοδα μόλις λήξει η όποια κρατική ή κοινοτική επιχορήγηση;  Όπως ειπώθηκε, από όπου μπορεί να αντλήσει πόρους ο καθένας. Από δωρεές, επιχορηγήσεις επιχειρήσεων στα πλαίσια της «Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης», από τη στήριξη των δήμων και ιδιωτών. Βέβαια και το μεροκάματο των εργαζόμενων στις «κοινωνικές επιχειρήσεις» θα εξαρτάται από το αν θα βρουν χρηματοδότη.

Η είδηση για το βιασμό και τη δολοφονία του 11χρονου κοριτσιού από τη Βουλγαρία στο Ελαιοχώρι Αρκαδίας ήταν από αυτές που συγκλόνισαν την κοινή γνώμη και πιθανόν να «έχει την τύχη» να μείνει στην επικαιρότητα για διάστημα μεγαλύτερο της μιας εβδομάδας. Δεν συμβαίνει το ίδιο με όλες τις περιπτώσεις βιασμών.

Η εγκατάλειψη της Περιφέρειας, η πολιτική και η Αριστερά
Στις σελίδες της «Κοινωνίας» δημοσιεύθηκε κείμενο του Γιώργου Θεοδωρόπουλου. Ήταν μια νοσταλγική ματιά και θυμός για την ορεινή Αρκαδία. Αγγίζει αυτό που θα ’πρεπε να είναι αντικείμενο της Μεγάλης Πολιτικής. Του Μεγάλου Εθνικού Ζητήματος: της καταστροφής των τοπικών και περιφερειακών παραγωγικών συστημάτων και την ανάγκη αναγέννησής τους. Η ερημοποίηση της Αρκαδίας, της κεντρικής Πελοποννήσου είναι έργο των μεταπολεμικών κυβερνήσεων. Ένα οικονομικό σύστημα επένδυσε στο κέντρο. Μια πόλη έκλεψε πόρους και ανθρώπους από την ύπαιθρο χώρα. Άφησε στην «ανάπτυξη» μόνο την παραλία. Νυχτερινές φωτογραφίες της Πελοποννήσου ορίζουν το περίγραμμά της. Το υπόλοιπο; Σκοτάδι. Κι όμως, στον παγκόσμιο χάρτη αυτή η περιφέρεια λάμπει από την πυκνότητα της ιστορίας, των μνημείων.
Πριν 10 χρόνια, λίγοι άνθρωποι, θέλοντας ν’ αναστήσουμε τις έννοιες της περιφερειακότητας, της ανάπτυξης από τα κάτω, της Μοραΐτικης συνείδησης, κάναμε τις συνεδριάσεις στην ορεινή Αρκαδία. Στην καρδιά της Πελοποννήσου, στην Ακρόπολή της, τη Δημητσάνα. Αυτή, είναι πάνω στον άξονα της ιστορίας: Επίδαυρος, Μυκήνες, Ολυμπία. Πάνω στον άξονα της γεωγραφίας: ως επικοινωνιακή και υποδομή υπηρεσιών, θα μπορούσε να αναδειχθεί αναπτυξιακός άξονας ισορροπίας ανάμεσα στην παραλία και την ενδοχώρα. Αναβάθμιση της Πελοποννήσου στον παγκόσμιο γεωοικονομικό χάρτη σημαίνει την κεντρικότητα στο παγκόσμιο σύστημα μεταφορών, ένα ανοιχτό εργαστήριο μεσογειακού τύπου διατροφικής γεωργίας.
Οι δρόμοι της Αριστεράς και της Δημοκρατίας, είναι δρόμοι των Συμμετριών στη ζωή, στο έδαφος. Των υψηλών σταθερών στην εργασία, τα προϊόντα, το τοπίο. Απόδοση του χρέους είναι και να επιμείνουμε στην ενιαία θεσμικά περιφέρεια.
Πριν λίγα χρόνια, απεσταλμένοι της κομματοκρατικής κάστας αλλά και του πανεπιστημιακού σώματος των Αθηνών ήρθαν, ώστε ν’ αποκαταστήσουμε όσα καταστράφηκαν από τις φωτιές. Σε διπλανές σελίδες o Δρόμος της Αριστεράς επισημαίνει την από τα πάνω επιβολή υποψηφίων περιφερειαρχών.
Ο συγκεντρωτισμός διαπερνάει όλο το πολιτικό φάσμα. Δυστυχώς και δεξιό και αριστερό. Όλοι απεχθάνονται τα τοπικά και περιφερειακά αυτοκυβερνώμενα συστήματα. Από την Αθήνα ακόμα και το νέο κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς ανακοίνωσε τον υποψήφιό της στην Πελοπόννησο. ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. δίνουν μάχες στην Αθήνα. Για το ποιον θα επιλέξουν οι Πελοποννήσιοι. Φύγαμε από την επταετία χωρίς τη δημοκρατία της τοπικής και περιφερειακής αυτοέκφρασης.
Φωτιά έχει πέσει πάνω μας. Έχει καλύψει την αυτοσυνείδησή μας, το ωραίο πνεύμα ελευθερίας, αυτεξουσιότητας, που συμβολίζουν τα ονόματα που αναφέρει ο κ. Θεοδωρόπουλος.


Για τον αριστερό οπορτουνισμό
Με ιδιαίτερη ένταση τον τελευταίο καιρό το ΚΚΕ καταγγέλλει τους πέραν αυτού Αριστερούς για οπορτουνισμό επειδή δήθεν ξεκόβουν την τρέχουσα πολιτική από την προοπτική κατάκτησης της λαϊκής εξουσίας. Καταρχήν θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να περιμέναμε- αν είχαμε την πολυτέλεια του χρόνου - το ΚΚΕ να οδηγήσει τον λαό στην επαναστατική εξουσία ,κάτι τέτοιο από «ορθόδοξο» Κ.Κ. έχει να δει η Ιστορία από το 1917 .Το ΚΚ Κίνας και το ΚΚ Βιετνάμ δεν μπορούσαν να θεωρηθούν «ορθόδοξα» ενώ ο Φιντέλ Κάστρο δεν ήταν καν κομμουνιστής όταν έγινε η επανάσταση της Κούβας.
Είναι συνηθισμένο να ξορκίζεται ο δεξιός οπορτουνισμός μέσω του «αριστερού» οπορτουνισμού ,αριστερού στα λόγια και δεξιού στην πράξη. Την πολιτική σημασία του οπορτουνισμού την αντιλαμβανόμαστε καλύτερα με την ελληνική μετάφραση της λέξης: καιροσκοπισμός. Υπήρξε λοιπόν άκρως καιροσκοπική η πολιτική του ΚΚΕ τόσο στο πρόσφατο παρελθόν (π.χ. το Δεκέμβρη του 2008 όταν μαζί με τον Καρατζαφέρη, τον Πάγκαλο και τον Κύρκο κατηγορούσε τον ΣΥΡΙΖΑ για αριστερισμό ,του είχε πέσει βαρύ το δημοσκοπικό 17% και έπρεπε με κάθε μέσο να ξεμπερδεύει) όσο και στο απώτερο παρελθόν ,θυμόμαστε οι παλαιότεροι τον άκρατο καιροσκοπισμό του μνημονίου ΚΚΕ-ΕΑΡ που οδήγησε στον σχηματισμό του ενιαίου Συνασπισμού και στις κατάπτυστες συγκυβερνήσεις που προλείαναν το έδαφος στην νεοφιλελεύθερη και τοξική για τα λαϊκά συμφέροντα κυβέρνηση Μητσοτάκη. «Η Αριστερά βρίσκεται στο επίκεντρο των πολιτικών εξελίξεων» αναφώνησε τότε ο Φλωράκης και μετά από λίγο καιρό κόντεψε το ΚΚΕ να διαλυθεί. Εάν δεν είναι αυτό οπορτουνισμός τότε τι είναι οπορτουνισμός; Μην πει κανένας ότι αυτά είναι παλιές ιστορίες. Ούτε περασμένα είναι ούτε ξεχασμένα, εδώ είναι και στοιχειώνουν την Αριστερά, το ΚΚΕ ποτέ δεν τα καταδίκασε, αντίθετα τα έχει κορώνα στο κεφάλι του .
Γιατί η ηγεσία του ΚΚΕ είναι καταγγελτική στην πρόταση της ενότητας της Αριστεράς; O λαός έτσι κι αλλιώς είναι υποψιασμένος, ο πολιτικός χρόνος τρέχει γρήγορα στις μέρες μας, πολύ σύντομα θα έχουμε την απάντηση!

Την ώρα, που ο λαός καλείται να «μοιραστεί» τη φτώχεια του για να σωθεί, η πατρίδα, η κυβέρνηση στο όνομα της «ανάπτυξης» και των επενδύσεων, προσφέρει, αφειδώς, νέα προνόμια στο μεγάλο κεφάλαιο.
Το νέο παραμύθι, λέγεται τώρα «ανάπτυξη». Ανάπτυξη των καπιταλιστών, βέβαια.