στήλες

Ποια καλύτερη υποψηφιότητα της ριζοσπαστικής Αριστεράς για την περιφέρεια Αττικής έχει κατατεθεί πέρα από αυτήν του Αλέκου Αλαβάνου; Ποιος άλλος θα μπορούσε να θέσει με πολιτικό τρόπο τα κεντρικά πολιτικά ζητήματα και θα είχε μια σοβαρότητα στο λόγο, στα επιχειρήματα, στην διεισδυτικότητα; Γιατί να κάνει ο Αλαβάνος για δήμαρχος Αθήνας, όπως πρότεινε ο Τσίπρας και να μην κάνει για την περιφέρεια Αττικής; Γιατί να μην ήταν η υποψηφιότητά του ένα προσκλητήριο μιας διαφορετικής ενωτικής πορείας και ανάτασης της ριζοσπαστικής Αριστεράς;
Καταλαβαίνουμε πως για την ηγετική ομάδα του ΣΥΝ η αποτροπή της υποψηφιότητας Αλαβάνου ήταν κεντρική επιλογή (αν και μη κατανοητή με πολιτικούς όρους).
Οι υπόλοιπες συνιστώσες και ανένταχτοι της Γραμματείας που τόσα βγαίνουν και λένε γιατί δεν ήθελαν τον Αλέκο Αλαβάνο; Γιατί δεν τον θέλει ο ΣΥΝ; Είναι λόγος αυτός; Ο Μανώλης Γλέζος δήλωσε ότι η καλύτερη υποψηφιότητα για την περιφέρεια είναι ο Αλαβάνος.
Γιατί δεν τον άκουσαν; Γιατί επιμένουν να κάνουν το γινάτι του ΣΥΝ; Και τι σημαίνουν πολιτικά οι ίσες αποστάσεις «φταίνε ο ΣΥΝ και οι δυνάμεις του Μετώπου» που αναφέρει ο Γιάννης Μπανιάς; Γιατί η ΑΚΟΑ δεν ήθελε τον Αλέκο Αλαβάνο για υποψήφιο στην περιφέρεια Αττικής και προτιμούσε π.χ. τον Θ. Δρίτσα;
Με ποιο πολιτικό κριτήριο και με ποια επιχειρήματα απέρριπτε τον Αλαβάνο και χρεώνει ίσες ευθύνες στον ΣΥΝ και το Μέτωπο; Η θέση «δεν θέλουμε τον Αλαβάνο, γιατί δεν τον θέλει ο ΣΥΝ» δεν είναι πολιτική θέση. Είναι «θέση» καραμπόλας…

Ξεφτιλισμένοι
Σύμφωνα με το Νόμο 3016 οι οικογένειες με ετήσιο εισόδημα 3.000 ευρώ δικαιούνται 300 ευρώ το χρόνο για κάθε παιδί που φοιτά σε δημόσιο σχολείο κατά τη διάρκεια της υποχρεωτικής εκπαίδευσης και μέχρι τα 16 του χρόνια.
Το τεράστιο αυτό ποσό δίνεται στην αρχή της σχολικής χρονιάς.
Τι ανακάλυψε το υπουργείο Παιδείας;
«Έχει παρατηρηθεί στην πράξη να εγγράφονται ανήλικα παιδιά στις σχολικές μονάδες της υποχρεωτικής εκπαίδευσης και μετά την καταβολή της προβλεπόμενης ετήσιας οικονομικής ενίσχυσης στις οικογένειες, που τη δικαιούνται , να σταματούν την παρακολούθηση των μαθημάτων».
Για να σώσουν λοιπόν το κράτος από τα τυχόν χαμένα 300άρια, αποφάσισαν «το επίδομα να καταβάλλεται μετά τη λήξη του εκάστοτε σχολικού έτους».
Το πώς επιβιώνει μια οικογένεια με 3000 ευρώ το χρόνο (250 ευρώ το μήνα), ούτε τους απασχολεί, ούτε είναι πρόβλημα.

Και πράσινα άλογα
Θα ηχούν ακόμα στ’ αυτιά σας οι διακηρύξεις της κυβέρνησης και ειδικά του πρωθυπουργού για την πράσινη οικονομία, την πράσινη ανάπτυξη, τα πράσινα σχολεία και άλλα τέτοια φούμαρα.
Στη χώρα μας λοιπόν, λειτουργούν εδώ και 18 χρόνια τα Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (ΚΕΠΕ)
Σε κάθε ΚΕΠΕ, υπηρετούσαν μέχρι τον περασμένο Ιούνη 5-10 εκπαιδευτικοί, αναλαμβάνοντας την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών σε θέματα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, την παραγωγή διδακτικού υλικού και την επιμόρφωση των χιλιάδων μαθητών που επισκέπτονταν τα κέντρα αυτά τα τελευταία 18 χρόνια.
Τα Κέντρα αυτά θα παραμείνουν φέτος μετά από 18 χρόνια κλειστά γιατί οι εκπαιδευτικοί που υπηρετούσαν σ’ αυτά να πρέπει σήμερα να παρουσιαστούν κανονικά στα σχολεία τους. Και να σκεφθείτε ότι η Παιδεία εξαιρείται των περικοπών του μνημονίου.

Σωστά τους φοβούνται
Πριν ξεκινήσει η νέα σχολική χρονιά παίρνουν τα μέτρα τους.
Με τη «βοήθεια» της εισαγγελέως και του «νόμου» καθίζουν στο σκαμνί 105 μαθητές στην Ορεστιάδα για μια διήμερη κατάληψη που έγινε πριν ένα χρόνο.
Χωρίς καμιά κατηγορία ούτε από τις διευθύνσεις των σχολείων, ούτε από καθηγητές, ούτε από γονείς για φθορές δημόσιας περιουσίας ή κάτι άλλο.
Οι μαθητές θα προσέλθουν στην Υπηρεσία Επιμελητών Ανηλίκων μαζί με τους γονείς και τους κηδεμόνες τους προκειμένου να συζητήσουν με την επιμελήτρια ανηλίκων και να προετοιμαστούν ψυχολογικά για το δικαστήριο.
Στην επιμελήτρια οι γονείς τους πρέπει να απαντήσουν σε ερωτήσεις όπως «γιατί δεν επέβλεπες καλύτερα το παιδί σου ή πού ήσουνα και του επέτρεψες να κάνει κατάληψη;».
Κάτι θα ξέρουν και πάνε να τρομοκρατήσουν μαθητές και γονείς.

Και άλλος «άνθρωπος τους»
Δεν μας έφτανε ο Γιώργος, αποκτήσαμε και τον Νίκο, τον πρωθυπουργικό αδερφό.
Σε άρθρο του στο περιοδικό «Οικονομική Επιθεώρηση» με τίτλο «Τώρα χρειάζονται οι μικρές και χειρουργικές παρεμβάσεις», ο αδελφός του πρωθυπουργού δικαιώνει το όνομα του.
Αναφερόμενος στη φορολόγηση των επιχειρήσεων, μας ρωτά:
«Αν οι επιχειρήσεις αυτές σηκωθούν και φύγουν από τη χώρα και πάνε στη διπλανή Βουλγαρία ή την Κύπρο, τι να τον κάνω τον υψηλό και κοινωνικά δίκαιο φόρο; Το 45% του μηδέν είναι μηδέν».
Προχωρά όμως και παραπέρα:
«Η πρόταση είναι απλή: να μειωθούν οι κοινωνικές εισφορές για τους νεοπροσληφθέντες..» και μας θυμίζει πως αν είχαμε ακούσει τον αδερφό του το 2004 στο Λαύριο που πρότεινε το ίδιο, τώρα δεν θα επιβαρυνόταν τόσο πολύ οι επιχειρήσεις με τα ένσημα του ΙΚΑ.
Θα γλιτώσουμε ποτέ απ’ όλους αυτούς;

Δυστυχώς για κάποιους νέους ανθρώπους, ο ερχομός ενός παιδιού στη ζωή δεν σημαίνει χαρά και ευτυχία.
Σημαίνει ανεργία, φτώχεια και προβλήματα.

Φέτος δεν πήγαμε διακοπές γιατί ο μπαμπάς έχασε τη δουλειά του και η μαμά παίρνει λιγότερα λεφτά από τη δική της δουλειά, που δεν την έχασε ακόμα. Έτσι, καθίσαμε σπίτι και ζεσταινόμασταν πολύ και γκρινιάζαμε όλοι μας. Ο μπαμπάς και η μαμά γιατί δεν φτάνουν τα λεφτά, η μπέμπα κι εγώ γιατί στενοχωριόμασταν που βλέπουμε τον μπαμπά και τη μαμά λυπημένους και γιατί περιμέναμε τόσο τις διακοπές αλλά, τελικά, δεν θα κάνουμε, και δεν ξέρουμε πια αν θα ξανακάνουμε ούτε του χρόνου, του παραχρόνου ή του παραπαραχρόνου, κι αυτό πρέπει να το συνηθίσουμε, αλλά δεν μας αρέσει καθόλου· οπότε, πώς να το συνηθίσουμε;

Ένα παράξενο και απρόβλεπτο ατύχημα στις 24 Αυγούστου προκάλεσε τον ξαφνικό θάνατο της Βικτωρίας, γεμίζοντας με αφάνταστη θλίψη τους ανθρώπους της και τους πολλούς φίλους που βρέθηκαν μαζί στη ζωή και στην προσδοκία για ένα κόσμο ανθρώπινο.