Με όχημα την ποίηση: Ομάρ Καγιάμ (1048-1131)
Ρουμπαγιάτ
1 Τη ζωή για να ζήσεις με σύνεση, πρέπει λίγα να ξέρεις.
Για την αρχή –κανόνες δύο θυμήσου: για να ’χεις τύχη,
Καλύτερα νηστικός, παρά χορτάτος...
Με όχημα την ποίηση: Μίροσλαβ Χόλουμπ (1923-1998)
Η μοναξιά του Μινώταυρου
……………………………. Τοίχοι, Τοίχοι. Θραύσματα θραυσμάτων
αμφορείς επτά χρόνια στάλαζαν μέσα τους εικόνες θάλασσας
και τώρα στέγνωσαν ολότελα μονάχα ο βρυχηθμός τους επιμένει.
Τοίχοι. Τοίχοι. Και...
Με όχημα την ποίηση: Ρομπέρ Ντεσνός (1900-1945)
Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός
Σ’ έχω τόσο ονειρευτεί
Σ’ έχω τόσο ονειρευτεί που πια δεν είσαι αληθινή.
Προφταίνω άραγε ν’ αγγίξω αυτό το σώμα που πάλλεται,
να φιλήσω πάνω...
Με όχημα την ποίηση: Πάμπλο Νερούντα (1904-1973)
Ωδή στον Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα
Αν μπορούσα να κλάψω από φόβο σ’ ένα μοναχικό σπίτι,
αν μπορούσα να βγάλω τα ίδια μου τα μάτια να τα...
Με όχημα την ποίηση: Λάμπρος Πορφύρας (1879-1932)
Ο Γλάρος
Ο κεραυνός με τη φωτιά στο σκοτεινό το θόλο
Γράφει μια προσταγή:
Να σπάζουνε τα κύματα στο γκρεμισμένο μώλο,
Με λυσσασμένη οργή. Δεν αρμενίζει τίποτε στο στοιχειωμένο...
Με όχημα την ποίηση: Κωνσταντίνος Θεοτόκης (1872-1923)
Σονέτα
29 Στους στίχους σας τραγούδια μου, έβαλα όλη
Της ψυχής μου τη δύναμη και πήρα
Στ’ αδέξια χέρια δοξασμένη λύρα
Της κυράς σας να ευφράνω έτσι τη σκόλη.
Στ’...
Με όχημα την ποίηση: Κωνσταντίνος Καβάφης (1863-1933)
Εις Ιταλικήν παραλίαν
Ο Κήμος Μενεδώρου, Ιταλιώτης νέος,
τον βίον του περνά μέσα στες διασκεδάσεις.
ως συνειθίζουν τούτοι οι απ’ την Μεγάλη Ελλάδα
μες στα πολλά τα...
Με όχημα την ποίηση: Οδυσσέας Ελύτης (1911-1996)
Η κόρη που’φερνε ο βοριάς
Σε μεγάλη απόσταση μέσα στην ευωδιά του δυόσμου
αναλογίστηκα που πάω κι είπα για να μη μ’ έχει
του χεριού της...
Με όχημα την ποίηση: Αρθούρος Ρεμπώ (1854-1891)
Τα τρομαγμένα
Μαύρα μες στο χιόνι και την καταχνιά,
Στο μεγάλο φεγγίτη που ανάβει
Με τα πισινά τους γύρω-γύρω, Γονατιστά, πέντε μικρά, ω δυστυχία!
Το φούρναρη κοιτάζουν να ζυμώνει
Το...
Με όχημα την ποίηση: Γουίλιαμ Κάρλος Γουίλιαμς (1883-1963)
Πορτρέτο μιας Κυρίας
Τα μεριά σου είναι μηλιές
που αγγίζουν τ’ άνθη τους τον ουρανό.
Ποιόν ουρανό; Τον ουρανό
εκεί που κρέμασε ο Βατώ
μια γυναικεία παντούφλα. Τα γόνατά...
