Με όχημα την ποίηση: Πωλ Βερλαίν (1844-1896)
Ο Ουρανός
Le ciel est par dessus le toit…
P. Verlaine
Το γαλανό ουρανό χαρά αποπάνω μου
θεού γιομίζει.
Ένα δεντρί το βάγιο του από πάνω μου
το ναναρίζει.
Σημάντρου αχός...
Με όχημα την ποίηση: Λι Χο (791-817)
Μπαλάντα: Ο χρόνος κυλάει ασταμάτητα
Η λευκή ανταύγεια επιστρέφει στους Δυτικούς Λόφους,
το άνθος του ίασπι πετά ψηλά μες στο διάστημα,
πότε θα δοθεί ένα τέλος στο...
Με όχημα την ποίηση: Βίκτωρ Ουγκώ (1802-1885)
Το Ελληνόπουλο
Le turcs ont passé la. Tout est ruine et deuil…
Victor Hugo
Τούρκοι διαβήκαν. Χαλασμός, θάνατος, πέρα ως πέρα.
Η Χίο, τ’ολόμορφο νησί, μαύρη απομένει...
Με όχημα την ποίηση: Ανδρέας Κάλβος (1792-1869)
Ο Βωμός της Πατρίδος
α΄.
Τρέξατε, αδέλφια, τρέξατε,
ψυχαί θερμαί, γενναίαι.
εις τον βωμόν τριγύρω
της πατρίδος αστράπτοντα
τρέξατε πάντες.
β΄.
Ας παύσωσ’ η διχόνοιαι
’που ρίχνουσι τα έθνη
τυφλά, υπό τα σκληρότατα
ονύχια των...
Με όχημα την ποίηση: Φρεντερίκ Μιστράλ (1830-1914)
Ο Ελληνικός Ύμνος του Μιστράλ
1
Με την αυγή και η θάλασσα μενεξεδένια
λάμπει, και με το φως τα πάντα ξανανιώνουν.
Να η άνοιξη γυρίζει,...
Με όχημα την ποίηση: Λι Χο (791-817)
Η Μελαγχολία του Νότιου Βουνού
Η μελαγχολία του Νότιου Βουνού
όπου η θολή βροχή σαρώνει το νεκρό χορτάρι!
Πίσω στο Τσανγκ Αν, τούτα τα φθινοπωρινά μεσάνυχτα,
πόσοι άντρες...
Με όχημα την ποίηση: Λάνγκστον Χιούζ (190-1967)
Κι εγώ
Τραγουδάω κι εγώ Αμερική.
Είμαι το αδέρφι το πιο σκούρο.
Να φάω με στέλνουν στην κουζίνα
Σαν κοπιάσει συντροφιά,
Μα γελάω,
Και τρώω καλά,
Και δυναμώνω.
Αύριο
Θε νά ’μαι στο...
Με όχημα την ποίηση: Γεώργιος Κ. Στρατήγης (1860-1938)
Εις πρωτοδίκην
Σ’ απόφευγαν οι δυστυχείς
πελάται μετά φρίκης,
και για να τους εκδικηθής,
έγινες πρωτοδίκης!
Εις το Πανεπιστήμιον
Όλος ο κόσμος «φλογερό
καμίνι» τ’ ονομάζει,
διότι … τούβλα κάποτε
και κεραμίδια βγάζει.
Εις...
Με όχημα την ποίηση: Τάκης Βαρβιτσιώτης (1916-2011)
Δημόσια εξομολόγηση
Ας αγαπήσουμε την απλή σταγόνα του νερού
Την αξιοπρέπεια του πελεκημένου δέντρου
Του ξυλοκόπου το μόχθο μες στην κάψα του καλοκαιριού
Ας αγαπήσουμε το πέταγμα του...
Με όχημα την ποίηση: Γιάννης Κακουλίδης (1946-2015)
Η θυγάτηρ του εστιάτορος
Στον Δημήτρη Παπαδημητρίου
Μόνον την νύχτα του Σαββάτου
προς την Κυριακήν
έπειτα από τριών ημερών
παραφυλάγματα
την είδα.
Οι οφθαλμοί της αχανείς
ως οι Πρέσπες
και τα μαλλιά της
στο...
