Με όχημα την ποίηση: Πιέρ Ρεβερντυ (1889-1960)
Ποιήματα
Κόρη ορθωμένη μέσα στη γύμνια της από μήλο
Μπρος στη ντροπή των ανθρώπων που είναι σκεπασμένοι με δόρατα
Και με τραγούδια
Ισχνά φυτά από φως
Που παίρνουν το...
Με όχημα την ποίηση: Τζέζαρε Παβέζε (1908-1950)
Από αρμύρα κι από γη
Από αρμύρα κι από γη
Είναι το βλέμμα σου.
Μια μέρα απόσταξες τη θάλασσα.
Δίπλα σου φύτρωσαν χόρτα ζεστά,
Κρατήσανε τη γεύση σου.
Είταν η...
Με όχημα την ποίηση: Μπαρουίρ Σεβάκ (1924 – 1971)
Είμαστε λίγοι, αλλά μας λένε Αρμένιους
Είμαστε λίγοι, αλλά μας λένε Αρμένιους
Δεν βάζουμε τον εαυτό μας πάνω από κανέναν.
Απλά παραδεχόμαστε επίσης
Ότι μόνο εμείς έχουμε το...
Με όχημα την ποίηση: Αλέξανδρος Πούσκιν (1799-1837)
Το Αηδόνι
Του Μάη τις νύχτες, κελαηδεί, μες στους γαλήνιους κήπους,
το αηδόνι της ανατολής ανάμεσα στα ρόδα.
Το τρυφερό τριαντάφυλλο δε νιώθει ουδέ κι ακούει,
και κάτω...
Με όχημα την ποίηση: Πιερ Ζαν Ζουβ (1887-1976)
Ποιήματα
ΧΙ
Ο ουρανός μέσα στη γη
Του μοναστηριού λαμπρό κι’ ολόγλυκο περβόλι
Δεν είναι τίποτε πιο αστραφτερό απ’ την τρελλή σου βλάστηση
Τίποτε πιο ερωτιάρικο απ’ την...
Με όχημα την ποίηση: Βίκτωρ Ουγκώ (1802-1885)
Αγρύπνησα
Αγρύπνησα, υπηρέτησα, έκαμα ό,τι μπορούσα,
κ’είδα πως είχε ο πόνος μου συχνά για πληρωμή
περίγελο. Με μάτιασε το μίσος, και απορούσα,
γιατί πολύ και υπόφερα και δούλεψα...
Με όχημα την ποίηση: Ρούπερτ Μπρουκ (1887-1915)
Η δουλεύτρα η καρδιά
Τώρα που τα καλύτερα και τα χειρότερά μας
τέλειωσαν• και τώρα που χωρίσαμε,
με κάτι διάφορο, άπονο, το νου μου θα γεμίσω.
(Καρδιά μου!...
Mε όχημα την ποίηση: ΕΖΡΑ ΠΑΟΥΝΤ (1885-1972)
Κάντο Ι
Και τότε κατηφορίσαμε στο καράβι,
Κυλήσαμε την καρένα στη θάλασσα του Θεού,
Σηκώσαμε τ’άλμπουρο και το πανί στο μελανό τούτο καράβι,
Και το φορτώσαμε μ’αρνιά, φορτώσαμε...
Με όχημα την ποίηση: Γκιγιώμ Απολλιναίρ (1880 – 1918)
Ακούω
Ακούω το θόρυβο της πολιτείας
Κι’ αιχμάλωτος δίχως ορίζοντα
Δε βλέπω παρά ουρανό επίμονο
Και τους γυμνούς της φυλακής μου τοίχους.
Η ημέρα φεύγει κύτα την που φλέγεται
Ένα...
Με όχημα την ποίηση: Τζώρτζια Ντάγκλας Τζόνσον (1880-1966)
Της γυναίκας η καρδιά
Της γυναίκας η καρδιά ξεμυτάει με την αυγή,
Αβάσταχτη αλαφροφτερώντας, μοναχό πουλί,
Τα πυργιά, τις λαγκαδιές της ζωής πανωγυρνά,
Στον ντόρο των αντιλάλων, σπίτι...
