Με όχημα την ποίηση: Λι Χο (791-817)
Η Μελαγχολία του Νότιου Βουνού
Η μελαγχολία του Νότιου Βουνού
όπου η θολή βροχή σαρώνει το νεκρό χορτάρι!
Πίσω στο Τσανγκ Αν, τούτα τα φθινοπωρινά μεσάνυχτα,
πόσοι άντρες...
Με όχημα την ποίηση: Λάνγκστον Χιούζ (190-1967)
Κι εγώ
Τραγουδάω κι εγώ Αμερική. Είμαι το αδέρφι το πιο σκούρο.
Να φάω με στέλνουν στην κουζίνα
Σαν κοπιάσει συντροφιά,
Μα γελάω,
Και τρώω καλά,
Και δυναμώνω. Αύριο
Θε νά ’μαι στο...
Με όχημα την ποίηση: Γεώργιος Κ. Στρατήγης (1860-1938)
Εις πρωτοδίκην
Σ’ απόφευγαν οι δυστυχείς
πελάται μετά φρίκης,
και για να τους εκδικηθής,
έγινες πρωτοδίκης!
Εις το Πανεπιστήμιον
Όλος ο κόσμος «φλογερό
καμίνι» τ’ ονομάζει,
διότι … τούβλα κάποτε
και κεραμίδια βγάζει.
Εις...
Με όχημα την ποίηση: Τάκης Βαρβιτσιώτης (1916-2011)
Δημόσια εξομολόγηση
Ας αγαπήσουμε την απλή σταγόνα του νερού
Την αξιοπρέπεια του πελεκημένου δέντρου
Του ξυλοκόπου το μόχθο μες στην κάψα του καλοκαιριού Ας αγαπήσουμε το πέταγμα του...
Με όχημα την ποίηση: Γιάννης Κακουλίδης (1946-2015)
Η θυγάτηρ του εστιάτορος
Στον Δημήτρη Παπαδημητρίου Μόνον την νύχτα του Σαββάτου
προς την Κυριακήν
έπειτα από τριών ημερών
παραφυλάγματα
την είδα. Οι οφθαλμοί της αχανείς
ως οι Πρέσπες
και τα μαλλιά της
στο...
Mε όχημα την ποίηση: Ρομπέρτο Μπολάνο (1953-2003)
Βρώμικος, κακοντυμένος
Στο δρόμο των σκυλιών η ψυχή μου συνάντησε
την καρδιά μου. Κατεστραμμένος, αλλά ζωντανός,
βρώμικος, κακοντυμένος και γεμάτος αγάπη.
Στο δρόμο των σκυλιών, εκεί που κανείς...
Με όχημα την ποίηση: Λάνγκστον Χιούζ (1902 – 1967)
Οι Άγγλοι
Σε πλοία στον κόσμο ολούθε
Χτενίζουνε οι Άγγλοι τα μαλλιά τους για το δείπνο,
Στέκουν σ' εγρήγορση στη γέφυρα απάνω,
Τραβάνε μ’ οδηγό τους ξένα αστέρια,
Παίρνουνε...
Με όχημα την ποίηση: Λάνγκστον Χιουζ (1902 – 1967)
Ο Νέγρος
Είμαι Νέγρος:
Μαύρος όπως είν’ η νύχτα μαύρη,
Μαύρος σαν της Αφρικής μου της καλής τα βύθια. Όλο είμαι σκλάβος:
Ο Καίσαρ μού ’πε να κρατάω καθαρά...
Mε όχημα την ποίηση: Τζαχίτ Σίτκι Ταράντζι (1910-1956)
Τριάντα πέντε ετών
Ετών τριάντα πέντε! Μας κάνει τη μισή διαδρομή
Όπως ο Δάντης, έτσι κι εμείς, στα μέσα της ζωής βρισκόμαστε
Της νιότης το σθένος
–Μάταιο είναι...
Mε όχημα την ποίηση: Ρομπέρτο Μπολάνο (1953-2003)
Η Ελληνίδα
Είδαμε μια γυναίκα μελαχρινή να κατασκευάζει το γκρεμό.
Όχι περισσότερο από ένα δευτερόλεπτο, σα λογχισμένη από τον Ήλιο.
Όπως τα τραυματισμένα βλέφαρα του θεού, το...
