Με όχημα την ποίηση: Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου (1931-1996)
Κοιτάζοντας ένα ερωτευμένο συντριβάνι
Μια νύχτα θα ταξιδέψω για πάντα.
Θ’ αγκαλιάσω με τα χέρια την πόλη
και θα πνιγώ στη δίνη των χρωματιστών νερών
Θάναι μια νάρκωση...
Με όχημα την ποίηση: Διογένης Λαέρτιος (3ος αιώνας μ.Χ.)
Επιτύμβια Επιγράμματα
101.
Εάν δεν μάθαινα πως έτσι πέθανε ο Σπεύσιππος,
κανένας δεν θα μ’ έπειθε να πω
πως δεν κρατούσε απ’ του Πλάτωνα το αίμα.
Δεν θα...
Με όχημα την ποίηση: LI TAΪ-PO (701-762)
Από το βουνό Τσουνγκ-ναν στα μαξιλάρια
και την κούπα του καλού Χιου-Σουου
Κατηφόριζα το Γαλάζιο Βουνό
το σούρουπο
με τη γνώριμη συντροφιά του φεγγαριού.
Πίσω μου ξετυλίγονταν το μονοπάτι
και...
Με όχημα την ποίηση: Ολιβέριο Χιρόντο (1891-1967)
Καφέ Κοντέρτο
Οι νότες της κορνέτας διαγράφουν τροχιές ρουκέτας, σπαρταράνε
στον ουρανό, σβήνουν προτού πέσουν στη γη.
Βγαίνουν κάτι μάτια βουρκωμένα, μ’άσχημη μυρουδιά, κάτι
δόντια σαπισμένα απ’ τη...
Με όχημα την ποίηση: Τάκης Βαρβιτσιώτης (1916-2011)
Το αίμα που χύθηκε
Το αίμα που χύθηκε
Δεν άφησε ίχνη
Η πάχνη μαράθηκε
Της καρυδιάς ο ίσκιος
Πήρε τη θέση της
Δίπλα στο νεκρό τζάμι
Και πάνω στις άσπρες κουρτίνες
Ένας...
Mε όχημα την ποίηση: Κωστής Παλαμάς (1859-1943)
Οι λύκοι
Μάννα μου, ο κόσμος χάνεται,
Μάννα, η πατρίδα χάνεται,
μέτρα και ρίμες και σκοποί
κι ανώφελα κι αδιάντροπα.
Η λύρα σαν ξετσιπωσιά,
και σάμπως να χοροπηδά,
στων πάντων τον...
Με όχημα την ποίηση: Tu Fu (712-770)
Το τραγούδι της αναχώρησης
Οι άντρες φεύγουν για τον πόλεμο,
ζωσμένοι τόξα και φαρέτρες∙
μάνες, γυναίκες και παιδιά τους συνοδεύουν ποδαρόδρομο.
Και να, η σκόνη σκέπασε τη γέφυρα...
Με όχημα την ποίηση: Διογένης Λαέρτιος (3ος αιώνας μ.Χ.)
Επιτύμβια Επιγράμματα
85.
Τον σοφό Θαλή, Δία ολόλαμπρε,
τον πήρες καθώς αγώνες γυμνικούς θαύμαζε στο στάδιο.
Καλά έκανες, Δία, και τον πήρες κοντά σου.
γιατί γέρος ως ήταν...
Με όχημα την ποίηση: Μπέρτολτ Μπρεχτ (1898-1956)
Το Φλεγόμενο Δένδρο
Μέσ’απ’ του βραδιού την κόκκινη και όλο ατμούς ομίχλη
τις όρθιες είδαμε κατακόκκινες φλόγες
να ’ν’ μες στον καπνό φλομωμένες
και τον μαύρο συνέχεια να...
Με όχημα την ποίηση: Οκτάβιο Πας (1914-1998)
Εδώ
Τα βήματά μου αυτού του δρόμου
Αντιλαλούνε
Σ’ άλλο δρόμο
Όπου
Αγροικώ τα βήματά μου
Καθώς περνάν σ’ αυτό το δρόμο
Όπου
Πραγματική ειν’ η ομίχλη μόνο.
Βεβαιότητα
Αν ειν’ αλήθεια τ’ άσπρο...
