fbpx

Όταν η ιστορία «γράφεται» με την κάμερα

Δυο ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις σήμερα και την Τρίτη.

Γιάννης Δούκας: “Να ξαναβρούν οι λεξεις το νόημά τους, να εφεύρουμε καινούργια νοήματα”

Συνέντευξη στον Κώστα Στοφόρο.

Στο πορτμπαγκάζ
Φορτώσαμε τη μνήμη
Μα ξέφυγε στο δάσος
Σαν αγρίμι


Ο Λένον στο εξώφυλλο του βιβλίου ακουμπά το ακουστικό στο πλακόστρωτο. Και ο νέος ποιητής Γιάννης Δούκας, με τους στίχους του, φαίνεται πως αφουγκράζεται τους υπόκωφους ήχους μιας κοινωνίας σε διάλυση, αλλά και σε βρασμό.

Σταύρος Ξαρχάκος – Γιώργος Ζαμπέτας Διπλοπενιές!!! Μουσικός παράλληλος

Της Ιωάννας Κλειάσιου *.
Η δεκαετία τού ’60, από την πρώτη κιόλας μέρα της, μπαίνει στην καθημερινή αρθρογραφία παρακολουθώντας στενά τις κινήσεις και δημιουργίες τού «εκλεκτού μας συνθέτου» Μάνου Χατζιδάκι. Τα δημοσιεύματα στον Τύπο, συνεχώς και πάντα κάτι έχουν να αναφέρουν γι’ αυτόν.

Αμφι-λεγόμενα

Όταν πριν από πέντε χρόνια η ιστορική σκηνή του «Ανοιχτού Θεάτρου», υπακούοντας στους νόμους της αγοράς, αναγκαζόταν να μετατραπεί βιαίως σε ράφια σύγχρονου σούπερ μάρκετ, ο ιδρυτής του Γ. Μιχαηλίδης είχε πει: «όταν κλείνει ένα θέατρο βουβαίνονται φωνές και σωπαίνουν ψυχές». Την τύχη του «Ανοιχτού Θεάτρου» μοιάζει να ακολουθεί σήμερα μια ακόμη ιστορική σκηνή της Αθήνας, μόνο που στην παρούσα συγκυρία είναι η ύφεση κι όχι η ακμή της αγοράς που βαράει τον ταμπουρά.

έξω τ. 53


for free τ. 53

ΕΚΘΕΣΕΙΣΣάββατο 19/2 – Δευτέρα 28/2Αθήνα, ΓκάζιΈκθεση Η κρίση μέσα από τα μάτια των καλλιτεχνών. Στην έκθεση παίρνουν μέρος καλλιτέχνες-μέλη του ΕΕΤΕ, καθώς και γελοιογράφοι-σκιτσογράφοι...

Σελιλόιντ: True Grit

Οι αδερφοί Κοέν κάνουν μία ταινία τον χρόνο, περισσότερο από συνήθεια παρά από οτιδήποτε άλλο. Για την ακρίβεια, κάνουν μία ταινία τον χρόνο επειδή μπορούν.
Το 2004 ήταν μια αρνητική χρονιά-ορόσημο για αυτούς, γιατί έκαναν ριμέικ μιας σημαντικής κωμωδίας (Ladykillers) με χολιγουντιανό τρόπο και μηδενική κομψότητα.
Έκτοτε, καμία δουλειά τους δεν παρουσίασε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, μολονότι το No Country for old men (2007) εκτιμήθηκε πολύ, αν και στην πραγματικότητα δεν ήταν παρά ένα πανάκριβο b-movie.

Παγκόσμιο βιβλιοπωλείο: Jean-Christophe Valtat

Jean-Christophe Valtat: Aurorarama. 352 σελίδες, Melville House, 2010

Νικόλαος Κάλας: Ας αλλάξουμε το παρελθόν και ας μεταμορφώσουμε το μέλλον

O κύριος Προϊστάμενος της Πρώτης πάει για την Tήνο
το ’ταξε τάμα. Ωχρός νέος, μια και θεραπεύτηκε
απ’ τα αφροδισιακά, οικογενειακά την Παναγία θα προσκυνήσει
H έγκυος σύζυγός του κι άλλες κυρίες
περιφρονούνε τα γυμνά μα όχι και τους λουκουμάδες

Eπέστρεψα απ’ την Eρμούπολη αυθημερόν
ο κύριος Προϊστάμενος δεν ανταπέδωσε το χαιρετισμό μου
Στον πηγαιμό του είχα πει πως ήμουν άθεος

(Νικόλαος Κάλας
Γραφή και φως)

Μάνια Παπαδημητρίου: “Παρ’ όλα αυτά αντέχουμε…”

Στο Σόλο Ντουέτο, που ανεβάζει φέτος η γνωστή σε όλους μας για τις πολύ ενδιαφέρουσες δουλειές της Μάνια Παπαδημητρίου, κυρίαρχο στοιχείο είναι η σχέση της τέχνης με την ψυχανάλυση, με θέμα την απώλεια και το πένθος. Το ότι το έργο, παρόλο που είναι καθαρά υπαρξιακό, έχει σχέση με την κατάσταση που περνά σήμερα η ελληνική κοινωνία είναι εντελώς συμπτωματικό…