editorial

Μόλις τρεις μήνες μετά τον «σεισμό» του Μνημονίου και οι εξελίξεις τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Η κυβέρνηση, βέβαια, διαθέτει το προνόμιο να κατεδαφίζει, ενώ η κοινωνία έχει να χτίσει αναχώματα, πράγμα πιο χρονοβόρο. Το πεδίο των αντιθέσεων έχει γενικευτεί και πλέον η καθημερινότητα περιγράφεται μόνον σε ορολογία πολεμική: Σενάρια και διαρροές, ξένοι απεσταλμένοι, κρατική προπαγάνδα, βομβαρδισμός με νομοσχέδια, στοχοποίηση ενόχων, μετά διάλογος (κάτι σαν τελευταία επιθυμία) και προσχηματικές διαπραγματεύσεις, μηχανορραφίες, λοιδορία του αντιπάλου και τελικά επιστράτευση, η σκληρή, αλλά πάντα αναγκαία εκκαθάριση των εχθρών, προς παραδειγματισμό και των υπολοίπων. Με διαδοχικές στοχευμένες κινήσεις απέναντι σε κάθε κοινωνική ομάδα, το χρήμα μαζεύεται και ρέει εκεί που πρέπει, ενώ τα ολιγο-μονοπωλιακά προνόμια νομοθετούνται και εξασφαλίζονται.

Ο τίτλος προέρχεται από την ομώνυμη συλλογή διηγημάτων του Μενέλαου Λουντέμη με θέματα από την Κατοχή.
Στο διήγημα που έδωσε τον τίτλο του στη συλλογή H καταχνιά, η οποία σκεπάζει όλη τη χώρα και τους ανθρώπους, είναι η Kατοχή. Σήμερα, διαλέξαμε αυτό τον τίτλο για να μιλήσουμε για αυτούς οι οποίοι βυθίζουν τη χώρα και τους ανθρώπους της σε μια νέα καταχνιά.

Η απαγγελία κατηγοριών σε βαθμό κακουργήματος στον υπεύθυνο του γραφείου του πρώην πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή, Γιάννη Αγγέλου, και η καταβολή εγγύησης 400.000 ευρώ για να μην επιχειρήσει να φύγει από τη χώρα αποτελούν την τελευταία ψηφίδα στο παζλ της πολιτικής κρίσης και της απόπειρας μερίδας του πολιτικού κόσμου να «ξεπλυθεί» μέσω των εξεταστικών επιτροπών της Βουλής και των διώξεων πολιτικών αντιπάλων της.

Μόλις έκλεισε η αυλαία με τα θέματα του Ασφαλιστικού και του Εργασιακού, είχαμε τρία «μικρά» γεγονότα που σηματοδότησαν ένα νέο γύρο. Όχι κινητοποιήσεων αλλά διεργασιών, νέων συμμαχιών, ανταγωνισμών, κομπίνων, μεγάλων καραμπινάτων σκανδάλων.

Η έκφραση αυτή, που είχε χρησιμοποιήσει ο Σημίτης απευθυνόμενος προς τη Ν.Δ. του Κ. Καραμανλή πριν λίγα χρόνια, ταιριάζει γάντι για ολόκληρη την Kοινοβουλευτική Oμάδα του ΠΑΣΟΚ, η οποία χωρίς αιδώ, χωρίς ντροπή ψήφισε (γκρέμισε καλύτερα) την κοινωνική ασφάλιση σε λίγη ώρα μέσα στο «ναό» της Βουλής.

Σε ένα νέο καθεστώς, όπου οι άνθρωποι του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας αναλαμβάνουν, όλο και πιο αποφασιστικά, τα ηνία της διακυβέρνησης, καταπατώντας σύνταγμα, κυριαρχία, ιστορία και προπάντων ανάγκες των εργαζόμενων, σε λίγες μέρες κρίνεται πρακτικά το μέλλον των επόμενων γενιών και της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων με την ψήφιση του ασφαλιστικού-εργασιακού.

Σε λίγες μέρες ψηφίζεται το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό, στο οποίο –μετά την κατακραυγή για τη μεθόδευση με τα προεδρικά διατάγματα- προστέθηκαν και οι διατάξεις για το εργασιακό νομοσχέδιο.
Σε λίγες μέρες η Βουλή θα ψηφίσει, μετά την κύρωση του Μνημονίου στις 6/5/2010, ένα ακόμα έκτρωμα, που θα βυθίσει τον κόσμο της εργασίας στη χώρα μας σε μια άβυσσο εκμετάλλευσης και αβεβαιότητας, αφού θα γυρίσει την ιστορία πάνω από 60-70 χρόνια πίσω όσον αφορά μισθούς, δικαιώματα, ασφάλιση κ.λπ.

Η λαϊκή οργή όχι μόνο δεν καταλάγιασε αλλά φουντώνει όλο και περισσότερο και, μάλιστα, συντελούνται διεργασίες που θα προκαλέσουν μεγάλες εκπλήξεις σε όσους δεν έχουν αντιληφθεί τι ακριβώς συμβαίνει τους τελευταίους μήνες στη χώρα μας. Δεν έπεσε από τον ουρανό η διάθεση χιλιάδων ανθρώπων να μπούνε στη Βουλή, πριν από ένα μήνα, και δεν είναι καλύτερα τα συναισθήματά τους σήμερα, που συνεχίζεται ο καταιγισμός μέτρων και γίνεται πιο αποκαλυπτικό τι υπέγραψε η κυβέρνηση και τι ψήφισαν οι 172 της Βουλής.

Τούτες τις μέρες, καταλήγουν σε πορίσματα οι διάφορες εξεταστικές, και φαίνεται ότι μια λογική συμψηφισμού θα «ισοφαρίσει» κι έτσι θα εξουδετερώσει-μηδενίσει τις ευθύνες των κομμάτων, σε μια στιγμή που όλα βοούν ότι η μίζα, η ρεμούλα, τα σκάνδαλα είναι η πιο συνηθισμένη και φυσιολογική κατάσταση του καπιταλισμού στη χώρα μας.