αρχείο στηλών

Της Ματίνας Παπαχριστούδη.

Από μεθαύριο αρχίζει ο μαραθώνιος της νέας τηλεοπτικής σεζόν. Νέα προγράμματα, εκπομπές, δελτία, πρόσωπα. Ο τηλεοπτικός θίασος, γνωστός ή νιόφερτος, παρατάσσεται ενώπιον του κοινού, το οποίο -το λένε όλοι πια- αυξάνεται θεαματικά εξαιτίας της κρίσης. Τηλεόραση βλέπουμε, είτε το θέλουμε είτε όχι.

Η εποχή της καπνοαπαγόρευσης στα blogs.

Διακοπές τέρμα, λεφτά τέρμα, δουλειά τέρμα, ασφάλιση τέρμα, δημόσια ιατρική περίθαλψη τέρμα, παιδεία... τέλμα, δημοκρατία άλλο τέλμα, δάνεια τέρμα, σεξ τέρμα, διασκέδαση τέρμα, ποτά τέρμα, ξενύχτια τέρμα, αυτά που ξέραμε τέρμα, τσιγάρο τέρμα;

Του Μάριου Διονέλλη

Εδώ και καιρό διαπιστώνω πως ο εχθρός (ταξικός, πνευματικός, και κάθε άλλου είδους) κατέχει καλά την τέχνη της πρόκλησης. Αυτής της κατάμουτρης, της αναιδούς, που σε αφήνει άφωνο, ακριβώς επειδή είναι τόσο αναιδής και αναπάντεχη.
Πώς να εξηγήσω διαφορετικά ότι ο Γιώργος Παπανδρέου θα λάβει βραβείο από τους Γερμανούς για την «Κοινωνική του Προσφορά». Το διαβάζω και νομίζω πως κάποιος εκεί στην εφημερίδα έκανε πλάκα.

Της Ματίνας Παπαχριστούδη

Ένα Μνημόνιο κομμένο και ραμμένο στα δικά τους μέτρα θέλουν και επιδιώκουν τα ΜΜΕ. Ήδη ξεκίνησε μαζικά η προώθηση της «ανάγκης» δραστικών περικοπών και μαζικών απολύσεων στις εταιρίες του δημοσίου. Κοινός παρανομαστής στην ιδεολογική εκστρατεία των φερέφωνων του ΔΝΤ και της κυβέρνησης Παπανδρέου είναι οι ζημιές και τα χρέη των ΔΕΚΟ του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Την ίδια ώρα ο Γιώργος Παπανδρέου χωρίς ίχνος ντροπής ισχυρίζεται πως απαιτείται η σύγκρουση με τα συμφέροντα των Μedia.

https://imerologiomiasksenis.blogspot.com/

Η «ξένη» γράφει με νοσταλγία για τα παιδικά χρόνια στην πατρίδα της, πιστεύοντας πως «Πατρίδα μου είναι τα παιδικά μου χρόνια. Εκεί ανήκω και εκεί γυρνάω πάντα». Έχουν μια πίκρα οι αναρτήσεις στο μπλογκ της «ξένης» και παράλληλα μια σκληρή ματιά στη «δική» μας νέα γενιά που τα βρίσκει έτοιμα, ενώ εκείνη ό,τι έχει το έχει κατακτήσει μόνη της. Ίσως υπερβολικά καταδικαστική για κάποιους συνομηλίκους της. Αλλά, καλύτερα, ακούστε τη «φωνή» της.

Του Μάριου Διονέλλη.

Της Ματίνας Παπαχριστούδη.

Η αξιοπιστία και εγκυρότητα των Ελλήνων δημοσιογράφων είναι πια αδύνατον να κερδηθεί, γιατί εξαρχής παραδόθηκε στην οικονομική εξουσία. Και ο πλέον αδαής πολίτης στη λειτουργία και το σύστημα δεσμεύσεων των δημοσιογράφων στον Τύπο ή τα ηλεκτρονικά Μέσα, κατανοεί πως πίσω από τις καλά βαλμένες φράσεις κρύβεται κάποιο αθέατο συμφέρον, συνήθως πολιτικό. Είναι πιο εύκολα αναγνωρίσιμο γιατί είναι το κραυγαλέο.

Της Τασίας Σταματοπούλου.

Όλα όσα θα διαβάσετε προέρχονται από ένα μικρό «περίπατο», μια περιδιάβαση στα ελληνικά μπλογκς, μια εντελώς υποκειμενική ματιά, χωρίς στοιχεία και συγκριτικές παρατηρήσεις που θα απαιτούσε μία τεκμηριωμένη έρευνα σχετικά με την εξέλιξη των ελληνικών μπλογκς, και η οποία φυσικά ξεφεύγει από τις δυνατότητες του μπλογκοδρομίου. Θα είχε ενδιαφέρον, πάντως, να γίνει μια τέτοια έρευνα, αφού, κατά τη γνώμη μου, έχουν επέλθει αρκετές αλλαγές, το τοπίο έχει διαφοροποιηθεί τουλάχιστον την τελευταία χρονιά. Δεν μπορώ να πω μετά βεβαιότητας ότι είναι προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο, ποια ποιοτικά χαρακτηριστικά έχουν αναδειχθεί και ποια έχουν χαθεί.

Του Μάριου Διονέλλη