Με όχημα την ποίηση: Πωλ Βερλαίν (1844-1896)
Ο Ουρανός
Το γαλανό ουρανό χαρά αποπάνω μου
θεού γιομίζει.
Ένα δεντρί το βάγιο του από πάνω μου
το ναναρίζει.
Σημάντρου αχός στον ουρανό που φαίνεται
γλυκοσκορπιέται.
Ένα πουλάκι στο δεντρί...
Με όχημα την ποίηση: Μάικλ Χάμπουρκερ (1924-2007)
Αττική
1
Βράχια, βράχια κι ο γιαλός.
Ψαράδες, να μαντάρουνε τα δίχτυα τους
Στις σκιές ψηλών σπιτιών
Κλειστών απ’ τον καιρό που πέθαναν οι καπετάνιοι.
Το Γαλαξίδι έχει βουβαθεί
Το προσπέρασε...
Με όχημα την ποίηση: Τάκης Βαρβιτσιώτης (1916-2011)
Το Γαλάζιο Λειβάδι
Θα ’μαστε μόνοι εγώ κι εσύ
Και δε θα υπάρχουν πια
Ούτε αποχωρισμοί ούτε αναχωρήσεις
Ούτε μέρα ούτε νύχτα
Και θα ’χει τόσο κάποια λάμψη απεριόριστη...
Με όχημα την ποίηση: Κωστής Παλαμάς (1859-1943)
Σατιρικά Γυμνάσματα
3
Φασουλήδες, μακριά, κ’ εσείς, παλιάτσοι!
Στην αστόχαστη πλέμπα μην πλερώνεις,
Σατιριστή, του σκλάβου το χαράτσι.
Σίδερο ο στίχος για να τον πυρώνης.
Σημάδεψε και τρύπησε και...
Με όχημα την ποίηση : Κωνσταντίνος Καβάφης (1863-1933)
Στα 200 π.Χ.
«Αλέξανδρος Φιλίππου και οι Έλληνες πλην Λακεδαιμοίων-»
Μπορούμε κάλλιστα να φαντασθούμε
πώς θ’ αδιαφόρησαν παντάπασι στην Σπάρτη
για την επιγραφήν αυτή. «Πλην Λακεδαιμονίων»,
μα φυσικά....
Με όχημα την ποίηση: Κώστας Μόντης (1914-2004)
Στιγμές της Εισβολής
Είναι δύσκολο να πιστέψω
πως μας τους έφερε η θάλασσα της Κερύνειας,
είναι δύσκολο να πιστέψω
πως μας τους έφερε η αγαπημένη θάλασσα της...
Με όχημα την ποίηση : Γιώργος Ξ. Στογιαννίδης (1912-1994)
Σα να μη σ’ έχω χάσει ποτέ
Τώρα που κινδυνεύω να σ’ έχω ή να μη σ’ έχω
που έχουν περάσει η λησμονιά κι η ελπίδα...
Με όχημα την ποίηση: Αρθούρος Ρεμπώ (1845-1891)
Ξεπούλημα
Για πούλημα ό,τι δεν πούλησαν οι Εβραίοι, ό,τι δεν γεύτηκε
η τάξη των ευγενών, ούτε το έγκλημα,
ό,τι αγνοεί ο καταραμένος έρωτας
και η σατανική εντιμότητα των...
Με όχημα την ποίηση: Κώστας Κρυστάλλης (1868-1894)
Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός
Στο Σταυραητό
Από μικρό κι απ’ άφαντο πουλάκι, σταυραητέ μου,
παίρνεις κορμί με τον καιρό και δύναμη κι αγέρα
κι απλώνεις πήχες τα φτερά και...
Με όχημα την ποίηση: Γιάννης Ρίτσος (1909-1990)
Παιδική Ανάμνηση
Τα μεσημέρια του καλοκαιριού, που κοιμούνται οι μεγάλοι,
ένας κουβάς νερό πέφτει απ’ τη σκάλα στα πλακάκια του διαδρόμου.
Και τότε, κάτω απ’ το διάδρομο,
στο...
