editorial

Μια βδομάδα πριν τις εκλογές και όλα ακόμα επιτρέπονται, μέχρι τελευταία στιγμή. Τα κόμματα έχουν μιλήσει, οι μηχανισμοί των δύο μονομάχων σκέφτονται τελευταίες κινήσεις....

Οικονομία δεν είναι η «τσέπη», είναι ο τόπος, το μέλλον, η χώρα, η κοινωνία και η συνοχή της. Όλοι μαζί ψηφίζουν το 500άρικο, όπως μαζί έχουν αφαιρέσει όσα όριζαν τα Μνημόνια. Νοιάζονται για την τσέπη μας; Όχι δα.

Μεταμφιεσμένα κόμματα, καυγαδίζουν για το ποιος θα τα καταφέρει καλύτερα. Σε τι; Δεν δεσμεύονται καθαρά. Θολά λόγια και πολλές υποσχέσεις. Παροχές, επενδύσεις και ταξίματα χωρίς αντίκρισμα.

Υποθέσεις Πετσίτη και Novartis, καταγγελίες Μαρινάκη που δεν διαψεύδονται, στοιχεία που φέρνει ο Καμμένος για Κοτζιά και Σόρος μέσα στη Βουλή σχετικά με την υπόθεση για τις βίζες. Όλα δημιουργούν νοσηρό κλίμα που εμπλέκει πολλούς κρατικούς φορείς και εξουσίες, καθιστώντας αδύνατο οποιονδήποτε φραγμό

Έχουμε ένα πολιτικό σύστημα «ζαμάν φου». Αδιάφορο για τον τόπο, εθισμένο στην εξουσία, βουτηγμένο όπου υπάρχει χρήμα (κυρίως μαύρο). Πειθήνιο στις εντολές των «έξω», ενδιαφέρεται κυρίως για την αναπαραγωγή και διαιώνισή του σε βάρος της κοινωνίας.Για αυτό και ο λαός κρατά αποστάσεις, για να μην πούμε ότι το έχει φτυσμένο.

«Να σηκώσουμε και την πράσινη σημαία της Αριστεράς» κάλεσε ο Τσίπρας Ο ΣΥΡΙΖΑ ανήκει τώρα μάλλον στο παρελθόν σαν κόμμα «ριζοσπαστικής» κοπής. Το «radical» (ριζοσπαστικό) και τα παράγωγά του άλλωστε, αναφέροντα συχνά σε χώρους όπως του ισλαμικού τζιχαντισμού

Ο Τσίπρας πανηγύρισε την «εξαιρετική συμφωνία» με μια κουστωδία και τον επιστήθιο φίλο του, Ζόραν, στα Σκόπια. Με 140 επιχειρηματίες και μπόλικα χαμόγελα, νόμιζε ότι θα ξεχαστεί η απώλεια ταυτότητας και το πούλημα του ονόματος.

Τα παπαγαλάκια του Μαξίμου κρώζουν θορυβωδώς ενάντια στην περιβόητη «οικογενειακή ευθύνη». Αποσυνδέουν τον υιό από τον πατέρα, αλλά ταυτόχρονα τον συνδέουν πονηρά με τον...

Ο Ιταλός αναρχικός Lorenzo Orsetti (γνωστός ανάμεσα στους συμπολεμιστές του ως Tekoser) σκοτώθηκε τη Δευτέρα στο Baghouz της Συρίας όπου μαχόταν με τους Κούρδους...

Όταν ο Μοράλες αναφέρεται στην ενότητα του λαού, έχει να επιδείξει μια πορεία πριν γίνει πρόεδρος αλλά και αφότου έγινε, μέχρι σήμερα. Μερίμνησε να κατοχυρωθεί η εθνική και λαϊκή ενότητα των λαών της Βολιβίας. Αγωνίστηκε για την κυριαρχία της χώρας του. Ονομάτισε τις ΗΠΑ (στην ομιλία του Τσίπρα, παρά την εκτενή αναφορά στη Λατινική Αμερική, φυσικά έλειπε περίτεχνα η λέξη «ΗΠΑ»…), τις πολυεθνικές και τον πολιτικό κόσμο που τις υπηρετούσε. Όταν αυτός ο «ινδιάνος» μιλά, λέει την αλήθεια και είναι τίμιος. Έχει αρετές που εδώ ολόκληρο το πολιτικό σύστημα αγνοεί και περιγελά.