Σε ποια φάση είναι σήμερα το Κυπριακό πρόβλημα
Του Βαγγέλη Πάλλα.
Μετά τα δημοψηφίσματα του 2004 το Κυπριακό εισήλθε σε μια φάση παρατεταμένης στασιμότητας, ενώ διεθνώς επιρρίπτονταν άδικα ευθύνες στην ελληνοκυπριακή πλευρά για τη διαμορφωθείσα κατάσταση. Στο μεταξύ εντάθηκαν διεθνώς οι προσπάθειες αναβάθμισης του ψευδοκράτους. Η συμφωνία της 08/07/2006, που προνοούσε τη σύσταση Ομάδων Εργασίας και Τεχνικών Επιτροπών για προετοιμασία του εδάφους έτσι που να αρχίσουν απευθείας συνομιλίες μεταξύ των ηγετών των δύο κοινοτήτων, ουσιαστικά παρέμεινε στα χαρτιά μέχρι τις προεδρικές εκλογές του 2008.
γνώμη: Η Αριστερά σε «ενδιαφέροντες καιρούς»
Του Περικλή Παυλίδη.
Η παγκόσμια οικονομική κρίση, έχοντας ξεπεράσει σε μέγεθος οποιαδήποτε άλλη μετά το 1929, θέτει σε δοκιμασία τα όρια της κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας, τη δυνατότητα των πολιτικών εκπροσώπων και διαχειριστών της να διασφαλίσουν την περαιτέρω σταθερή της ανάπτυξη. Η κρίση αποκαλύπτει τη μεγάλη δυσκολία διευρυμένης αναπαραγωγής του κεφαλαίου σε συνθήκες διαρκούς συρρίκνωσης της ζωντανής εργασίας και των περιθωρίων παραγωγής αξίας-υπεραξίας.
Ζαγορισίων (Βίος και) Πολιτεία
Από τον πολιτισμό στη «βαριά βιομηχανία» του τουρισμού. Το Ζαγόρι μπροστά σε μια κρίση ταυτότητας, που προέρχεται από την τάση της «αρπαχτής» και του ξεπουλήματος των πολιτισμικών του αξιών. Του Βασίλη Δαλκαβούκη.
Οι στρουθοκάμηλοι των σκουπιδιών
O αναρχισμός στους «σύγχρονους καιρούς»
Μέρος δεύτερο (διαβάστε εδώ το πρώτο μέρος). Του Κώστα Παπουλή (Γέρου).
Μια συμβολή στο διάλογο: Πώς αντιμετωπίζεται η φασιστική απειλή;
Γιατί οι ακροδεξιές και φασιστικές οργανώσεις, όπως είναι η «Χρυσή Αυγή», εκμεταλλεύονται υπαρκτά προβλήματα που δημιουργούνται και προσφέρουν στον κόσμο απλοϊκές λύσεις του τύπου «να διώξουμε τους ξένους για να λύσουμε τα προβλήματά μας».
Εμείς, ως Κίνηση Κατοίκων του 6ου Δημοτικού Διαμερίσματος, ασχολούμαστε με τα προβλήματα αυτά, όχι μόνον για να αντιμετωπίσουμε τη φασιστική βία. Παλεύουμε και για μια καλύτερη ποιότητα ζωής.
Έτσι λοιπόν, μαζέψαμε 600 υπογραφές γονέων έξω από τα σχολεία της περιοχής του Αγ. Παντελεήμονα απαιτώντας να ανοίξει η μοναδική Παιδική Χαρά που έκλεισαν με το έτσι θέλω παράνομα και αυθαίρετα οι ακροδεξιοί, απαιτήσαμε και απαιτούμε περισσότερο πράσινο και ζωτικό χώρο για τα παιδιά μας, έλεγχο της εγκληματικότητας που λυμαίνεται την περιοχή, καθαριότητα και τουαλέτες που να μπορούν να χρησιμοποιήσουν και οι άστεγοι…
Στην προσπάθειά μας αυτή δεν περιοριζόμαστε μόνον σε καταγγελίες των αρμοδίων που έχουν την ευθύνη να λύσουν τα προβλήματα. Αποφασίσαμε να κάνουμε και κάτι δημιουργικό με στόχο τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής μας και της ανάπτυξη συνεργασίας και αλληλεγγύης ανάμεσα στους κατοίκους. Έτσι, καταγράψαμε τα παραδοσιακά κτίρια της περιοχής, προκειμένου να διασώσουμε ό,τι μπορεί να διασωθεί και να αξιοποιήσουμε ό,τι μπορεί να αξιοποιηθεί. Επίσης, μοιράσαμε βιβλία στα σχολεία και προγραμματίζουμε πολιτιστικές εκδηλώσεις, μαζί με μεταναστευτικές οργανώσεις, όπως η Κίνηση Αφρικανών Γυναικών, προκειμένου να περάσουμε το μήνυμα ότι μετανάστες και αυτόχθονες παλεύουν από κοινού για να αντιμετωπίσουν κοινά προβλήματα…
Αυτά δεν είναι για μας «ψιλά γράμματα σε μια πόλη παρατημένη, αγριεμένη, που έχει καταντήσει αποθήκη ψυχών…», όπως υποστηρίζει η κυρία Μηνακάκη στο προηγούμενο φύλλο του «Δρόμου». Είναι δράσεις συλλογικές με στόχο την επίλυση των προβλημάτων και την επίδειξη ανθρωπιάς και αλληλεγγύης, για να μπορέσουμε να αντέξουμε και να αντισταθούμε στην επίθεση που δεχόμαστε ως εργαζόμενοι και ως πολίτες από την εξουσία στις μέρες μας.
Με τις δράσεις μας αυτές δεν διεκδικούμε από κανέναν πιστοποιητικό αριστεροφροσύνης. Εμείς δεν πιστεύουμε ότι η φασιστική βία αντιμετωπίζεται με αριστερή ή αναρχική βία. Οι μάχες ανάμεσα σ’ αυτούς, μόνον τους φασίστες έχει ωφελήσει.
Απαιτούμε, όμως, από την Αριστερά να ασχοληθεί πολύ περισσότερο με τα προβλήματα των λαϊκών συνοικιών αυτής της πόλης. Θα ήταν, για παράδειγμα, στοιχειώδης υπεράσπιση της Δημοκρατίας μια διαδήλωση προκειμένου να ανοίξει η μοναδική Παιδική Χαρά του Αγ. Παντελεήμονα που παραμένει πάνω από ένα χρόνο κλειστή, ενώ έχει ασχοληθεί, με δική μας πρωτοβουλία, τόσο ο συνήγορος του πολίτη, όσο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο!
Απαιτούμε, λοιπόν, μια καλύτερη ζωή. Είναι αντιδραστικό;
O αναρχισμός στους «σύγχρονους καιρούς»
Του Κώστα Παπουλή (Γέρου)
Το να μιλήσει κανείς για τον αναρχισμό, είναι ίσως το πιο δύσκολο πράγμα που μπορεί να επιχειρήσει. Είναι τόσο πλούσιος και τόσο πολύμορφος, που ίσως δύσκολα μπορεί να περιγραφεί.
Γιατί δεν υπάρχει ανάλογη αντίδραση;
«Γιατί δεν κατεβαίνουν οι εργαζόμενοι στις συγκεντρώσεις;». Το ερώτημα αυτό άκουσα συχνά μετά την τελευταία πανεργατική απεργία, και είναι ένας προβληματισμός που υπάρχει σε όλο και περισσότερους συντρόφους. Του Γιώργου Κατερίνη.
Η κρίση στην Ευρωζώνη και το εργατικό κίνημα
Η ριζοσπαστική Αριστερά μπορεί και πρέπει να βάλει τη χώρα σε τροχιά κοινωνικής αναγέννησης. Του Γιάννη Τόλιου.
