Της Τασίας Σταματοπούλου
«Η σελίδα αυτή», τονίζεται στο https://youpayyourcrisis.blogspot.com/, «φτιάχτηκε ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την άνιση πολιτική λιτότητας σε μια κρίση που δεν δημιουργήσαμε εμείς. Ας πληρώσουν όσοι ευθύνονται για την κρίση και όχι οι απλοί χαμηλόμισθοι υπάλληλοι και εργαζόμενοι, τόσο του ιδιωτικού όσο και του δημόσιου τομέα»
Καθείς με το όπλο του και οι μπλόγκερ… με το πληκτρολόγιο! Δεν μένει αδιάφορη η ελληνική μπλογκόσφαιρα στη λαίλαπα που ξέσπασε. Ήδη με σχόλια και άρθρα αντιτίθενται στα μέτρα της κυβέρνησης χρησιμοποιώντας και χιούμορ και φαντασία. Μάλιστα, δημιουργήθηκε νέο συλλογικό μπλογκ, με πρωτοβουλία της www.cynical.blogspot com και της www.pentanostimi.blogspot.com. Ένα νέο συλλογικό μπλογκ με τίτλο «You Pay Your Crisis», με στόχο τη συσπείρωση των μπλόγκερ κάθε πολιτικής απόχρωσης.Όπως αναφέρεται στο μπλογκ, «αν έχετε blog, δηλώστε τη στήριξή σας. Στείλτε μας στοιχεία μιας εκδήλωσης, πορείας, ομιλίας που πρόκειται να γίνει ή άρθρου που διαβάσατε. Η σελίδα αυτή δεν αντιπροσωπεύει συγκεκριμένο πολιτικό χώρο. Φτιάχτηκε δε, από ανθρώπους που ήδη είχαν σελίδες προβληματισμού στο διαδίκτυο με αφορμή τα σκληρά οικονομικά μέτρα.
Σε όσους δεν πείστηκαν ότι όλα γίνονται για το καλό μας ο κύβος ερρίφθη.
Η κυβέρνησις, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενη, αλλά και με δική ΤΗΣ απόλυτη ευθύνη, μάς οδηγεί στη φτώχεια και την ισοπέδωση των εργασιακών και κοινωνικών μας δικαιωμάτων.
Τα «μέτρα» μάς τα πήρε, ας πάρουμε ΤΩΡΑ κι εμείς τα δικά μας.
Ζητάμε την υποστήριξή σας, τις ιδέες, τις προτάσεις σας, τη συμμετοχή σας, τη διεύρυνση της πρωτοβουλίας αυτής στο site συγκέντρωσης υπογραφών».
Ήδη έχουν προηγηθεί αναρτήσεις έντονης διαμαρτυρίας:
Η κυνική: «Σφάξε με, αγά μου, να αγιάσω» https://e-cynical.blogspot.com/2010/03/blog-post.html: «…έχω εξαντληθεί, έχω ρέψει, έχω σιχαθεί, μέχρι εμετού έχω αηδιάσει, έχω θυμώσει, έχω βγει έξω από τα ρούχα μου, έχουν πεταχτεί ένα μέτρο τα μάτια μακριά από τη λύσσα και την οργή, είπα τέρμα πια, δεν θα σηκώσω άλλο τις ενοχές αυτού του μάταιου και άδικου κόσμου, τα ανομήματα των αμαρτωλών και των δικαίων ανεξαιρέτως, δεν θα γίνω ο αποδιοπομπαίος τράγος, το τραγί που το σφάζουνε στο τρίστρατο με μια μαφιόζικη φαλτσέτα, το ορνίθι που του βρήκαν το ραγιάδικο κουμπί και κάθε βράδυ στις 8 το αποκεφαλίζουν, δεν θα γίνω η Ιφιγένεια που θα θυσιαστεί για ν’ αποπλεύσει πάλι πλησίστιος ο στόλος των κουρσάρων με τα αμπάρια του γεμάτα απ’ το δικό μου βιος…»
…που οδήγησε την πεντανόστιμη να απαντήσει… έμμετρα: https://pentanostimi.blogspot.com/2010/03/blog-post_02.html
Ζητείται δούλος και ραγιάς
έτοιμος για θυσίες
να άρει όλα τα κακά
κι όλες τις αμαρτίες
Να κάνει όλες τις δουλειές
να ’ναι σωστό γαϊδούρι
να δέχεται το φτύσιμο
του αφεντικού στη μούρη
Να μη ζητά ούτε νερό
ούτε ψωμί και χρήμα
να σκύβει πάντα χαμηλά
ώσπου να μπει στο μνήμα.
Δείτε και την αγανάκτηση του μπλογκ «Έγινα 56,ΚΑΙ?» https://aktida.blogspot.com/2010/03/blog-post_04.html
Μη λυγίσετε
«Παγωμένη σαν κι εσάς μα αποφασισμένη να παλέψω.
Στο πνεύμα της ημέρας η σημερινή κουβεντούλα μαζί σας, δεν μπορώ σαν πολίτης αυτής της χώρας και σαν νοικοκυρά και μητέρα και… και… να μείνω ανέγγιχτη από όσα αποφάσισαν για μένα χωρίς εμένα.
Νιώθω λύπη για τα νέα παιδιά, όλους εσάς, τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου, για όσα θα ζήσουν, επειδή εγώ σαν πολίτης δεν έκανα το καθήκον να κάνω σωστές επιλογές ψηφίζοντας από τα 18 μου χρόνια.[…] Ποτέ δεν πολιτικοποιήθηκα, ψήφιζα ό,τι ψήφιζα πάντα ελπίζοντας για το καλό του συνόλου και όχι το δικό μου. Πέρασα δικτατορία, έζησα καταστάσεις που μπορούσα να εκμεταλλευτώ, απέρριψα υψηλή θέση σε δημόσια υπηρεσία, που μου προτάθηκε «κάτω από το τραπέζι». […] Θα μείνω όρθια, βρε κλέφτες, ό,τι κι αν μου κάνετε! Θα σας δώσω όσα μπορώ να δώσω,
Επίσης, επισκεφτείτε
Κατερίνα,
https://agauch-katerina.blogspot.com/2010/03/blog-post.html
«ΑΥΤΗ η “πατρίδα” δεν είναι δική μας, δεν έχουμε κανένα λόγο
να τη “σώσουμε”. ΠΑΜΕ ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ τη “δική μας” ΠΑΤΡΙΔΑ».
ΤΟ μπλογκ ΤΣΟΥΚΝΙΔΑ μπορούμε να νικήσουμε https://tsouknida.blogspot.com/2010/03/blog-post_04.html
Πρόταση αντίστασης – Οι στιγματισμένοι (από Ζάκυνθο)
https://stigmatismenoi.blogspot.com/2010/03/blog-post_04.html
