Δύο εβδομάδες μετά την τουρκική εισβολή στη Συρία, η εικόνα από τα πολεμικά μέτωπα παραμένει ασαφής. Παρά το πράσινο φως των Ρώσων και τη συνεχιζόμενη αμφίσημη-αμήχανη θέση του δυτικού κόσμου, που νομιμοποιεί την τουρκική εισβολή, στα πεδία των μαχών επαναλαμβάνεται (προς το παρόν τουλάχιστον) η καθήλωση των τουρκικών στρατευμάτων – όπως ακριβώς συνέβη και στο παρελθόν με την «Καταιγίδα του Ευφράτη». Παρά τη συντριπτική υπεροχή σε δύναμη πυρός που διαθέτει ο τουρκικός στρατός και τα εκατοντάδες θύματα, κυρίως μεταξύ αμάχων, δεν έχει καταστεί δυνατή κάποια μεγάλη στρατιωτική επιτυχία. Έτσι σκοτεινιάζει το μέλλον των επιχειρήσεων και απομακρύνεται το τέλος των συγκρούσεων.
Προς επιβεβαίωση των δεδομένων, το τουρκικό επιτελείο ανακοίνωσε το σχεδιασμό για επέκταση των εχθροπραξιών βορειοανατολικότερα, προς την πόλη Μανμπίτζ – όπου όμως εδρεύουν ισχυρές αμερικάνικες δυνάμεις. Οι επιτελείς της Τουρκίας αξίωσαν από τις ΗΠΑ να αποχωρήσουν από την περιοχή, πιστεύοντας ότι ο Τραμπ θα ακολουθήσει το παράδειγμα του Πούτιν (ο οποίος απέσυρε ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις από το Αφρίν), χωρίς όμως αποτέλεσμα. Οι ΗΠΑ όχι μόνο αρνήθηκαν να αποχωρήσουν, αλλά προειδοποίησαν την Άγκυρα να αποκλιμακώσει την επίθεσή της στη Συρία, αφήνοντας υπόνοιες για κίνδυνο άμεσης στρατιωτικής εμπλοκής τουρκικών και αμερικανικών δυνάμεων και απειλώντας με προσφυγή σε αυστηρά και επώδυνα οικονομικά μέτρα σε βάρος της Τουρκίας.
Οι προειδοποιήσεις αυτές, που έγιναν από τον ίδιο τον Αμερικανό πρόεδρο κατά την εκφώνηση ομιλίας για την «Κατάσταση του Έθνους», ήρθαν να συμπληρώσουν αντίστοιχες καταδικαστικές προειδοποιήσεις της γαλλικής προεδρίας στο βαθμό που συνεχιστούν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις με στόχο «την εδαφική κατοχή» ή «κατάκτηση» εδαφών της Συρίας. Οι «αυστηρές» προειδοποιήσεις ΗΠΑ και Γαλλίας έρχονται τη στιγμή που η ρωσικής έμπνευσης διεθνής διάσκεψη για τη Συρία, στην πόλη Σότσι, οδηγήθηκε σε αδιέξοδο, καθώς αποχώρησαν πολλές αντιπροσωπείες συριακών οργανώσεων. Από όσους απέμειναν αποδοκιμάσθηκε έντονα η παρέμβαση Λαβρόφ, με αποτέλεσμα να διακοπούν οι συνομιλίες και να ολοκληρωθεί η συνάντηση με ένα απλό ανακοινωθέν που φαίνεται ότι δεν συγκεντρώνει καμία συναίνεση.
Αντιφάσεις Ρώσων αλλά και Αμερικανών
Η στάση των ΗΠΑ έναντι της Τουρκίας καθορίζεται από την εκτίμηση ότι η συμμαχία Ρωσίας-Ιράν-Ιράκ-Τουρκίας διαπερνιέται από ισχυρές αντιφάσεις, και πιθανά να κλονιστεί στο μέλλον. Η αποτυχία, έστω και προσωρινά, της Ρωσίας στο Σότσι, ενισχύει την αποφασιστικότητα των ΗΠΑ. Την ίδια στιγμή, η Ουάσιγκτον έχει επιβάλει στην πράξη ένα διαμελισμό της Συρίας, με τη διατήρηση ισχυρών αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων και βάσεων στις βορειοανατολικές επαρχίες της. Το σχέδιο αυτό επιβάλλει παράλληλα τη συνέχιση της στήριξης των Κούρδων και των «Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων» ως μοναδικού αξιόπιστου και αξιόμαχου σύμμαχου στην περιοχή.
Αλλά παραμένει η αντίφαση και της αμερικανικής πολιτικής ανάμεσα από τη μια στο στρατηγικό της σχεδιασμό για διατήρηση του ελέγχου στη Μέση Ανατολή μετά τη νίκη Ρωσίας επί του ISIS, και από την άλλη στην πρόθεσή της να μην χαριστεί πλήρως η Τουρκία στην επιρροή της Ρωσίας. Η πρόθεση των ΗΠΑ να «πουλήσουν» τους Κούρδους παραμένει ισχυρή πιθανότητα. Θα γίνει πραγματικότητα όμως μόνο στην περίπτωση που η Τουρκία δείξει διάθεση αναπροσαρμογής της εξωτερικής πολιτικής της, και πλήρους ενστερνισμού του αμερικάνικου σχεδιασμού. Αυτό προς το παρόν δεν είναι ορατό, καθώς ο Ερντογάν επιθυμεί πρωταγωνιστικό ρόλο σε ολόκληρη το μουσουλμανικό κόσμο και μεγαλύτερο μερίδιο από την πίτα από αυτό που είναι διατεθειμένοι να του δώσουν τόσο οι Αμερικανοί όσο και οι Ρώσοι. Είναι ακριβώς αυτή η διελκυστίνδα που καθιστά τις εξελίξεις στη Συρία και ολόκληρη τη Μέση Ανατολή εξαιρετικά ρευστή και επικίνδυνη για την ειρήνη.
