Κατηφόρισα, λοιπόν, σήμερα τη Λεωφόρο Δημοκρατίας, έναν από τους κεντρικούς δρόμους του Ηρακλείου, ξαφνικά βλέπω πολύ κόσμο συγκεντρωμένο έξω από το ξενοδοχείο όπου είχε καταλύσει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Κόσμος πολύς και από διάφορους χώρους εργασίας.
Όλοι ήταν εκεί για να τον υποδεχτούν, με το δικό τους τρόπο, άνεργοι, δημοτικοί υπάλληλοι, καθηγητές που δυο τετράγωνα παρακάτω έχουν κάνει κατάληψη στο κτίριο της Περιφερειακής Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, διαμαρτυρόμενοι για την κατάργηση, ουσιαστικά, της Τεχνικής Εκπαίδευσης.
Μια σκέψη μού ήρθε αυτόματα στο μυαλό: Πού είναι οι εποχές που κόσμος συνωστίζονταν έξω από το ξενοδοχείο όπου διέμενε ο εκάστοτε πρόεδρος του «Κινήματος» για να του σφίξουν το χέρι, όχι να τον αποδοκιμάσουν; Οι εποχές που ο πρόεδρος περπατούσε και πήγαινε όπου ήθελε στην πόλη χωρίς φόβο και όλη την αστυνομική δύναμη του νησιού στο κατόπι του… Ήταν το «πράσινο» κάστρο, άλλωστε, τι να φοβηθεί στο νησί… Τα τελευταία χρόνια, βέβαια, οι πρόεδροι του «Κινήματος» απομακρύνθηκαν από τον κόσμο, έπαψαν αυτό που -έστω και προσποιητά- έπρατταν τόσα χρόνια: Να ακούν τα προβλήματα. Και πίστεψαν ότι είναι αυτοκράτορες που δεν πρέπει να λογοδοτούν σε κανέναν.
Δικαίωσαν τη λαϊκή ρήση που λέει: Φωνή λαού, οργή θεού. Ας μην ανοίξουμε θεολογική συζήτηση τώρα, κατανοητό το ρητό.
Πριν από ένα χρόνο και με αφορμή την τότε επικείμενη προεκλογική συγκέντρωση του Βαγγέλη Βενιζέλου στο Ηράκλειο που, τελικά, πραγματοποιήθηκε σε κλειστό χώρο, δεν περνούσε καθόλου η σκέψη να γινόταν σε κάποια πλατεία. Ο δε χώρος που επιλέχθηκε ήταν το Κλειστό του Λίντο – γι’ αυτούς που δεν γνωρίζουν, είναι το μικρό Κλειστό της πόλης και όχι το υπέρ-κοστολογημένο, αυτό της Ολυμπιάδας του 2004 στα Δυο Αοράκια, το οποίο από τότε μένει αναξιοποίητο, αφού δεν υπάρχει κανείς να το χρησιμοποιήσει.
Ας μην ξεφύγω άλλο, το συμπέρασμα που έβγαινε από την επιλογή του Λίντο ήταν ότι υπήρχαν φόβοι αδυναμίας να γεμίσουν μεγαλύτερο χώρο. Λογικό. Επιβεβαιώθηκαν οι εκτιμήσεις, ούτε αυτό κατόρθωσαν να γεμίσουν τότε. Ο Σύλλογος Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζόμενων είχε βγάλει ανακοίνωση που τον καλωσόριζε και του ευχόταν του χρόνου να πραγματοποιήσει τη συγκέντρωσή του στο κουτούκι του Βαγγέλη. Η ευχή βγήκε αληθινή: η φετινή συγκέντρωση γίνεται στο χώρο του κοινωνικού ιατρείου Αρκαλοχωρίου. Άντε και σε κανένα καφενείο, αλλά εκεί έχει χύμα κόσμο και ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί.
Για το τέλος, Βαγγέλη, άλλη μια ευχή: Αυτή η τρίτη σου θητεία, ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, να είναι ακόμη μικρότερη από τις δύο προηγούμενες.
Δημήτρης Γουρνιανάκης
Αντιπρόεδρος Συλλόγου Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων Ηρακλείου
