Μέλος της ΟΜΛΕ και αργότερα όταν δημιουργήθηκε το κόμμα, μέλος και του ΚΚΕ (μ-λ).
Μετά το 1982 αποστασιοποιήθηκε από το κόμμα, χωρίς όμως ποτέ να πάψει να αγωνίζεται για τα ιδανικά της Αριστεράς.
Διακριτικός, σεμνός, με μια σοφία που δεν άφηνε να προβάλλεται, χαμογελαστός, ήξερε πάντα να δίνει και να δίνεται, χωρίς να διεκδικεί κάτι για τον εαυτό του.
Ο σύντροφος Αντώνης έφυγε όπως ακριβώς έζησε. Κοιμήθηκε ήσυχα, χωρίς να ξυπνήσει.
Ο σύντροφος, ο φίλος, ο αγωνιστής Αντώνης δεν υπάρχει πια ανάμεσα μας. Θα μας λείψει, θα λείψει στους μαθητές του, που γέμισαν το νεκροταφείο με ένα λουλούδι στο χέρι, θα λείψει κυρίως στην οικογένεια του. Θα υπάρχει, όμως, στην καρδία μας. Θα τον θυμόμαστε έτσι όπως ήταν στις πορείες, στις αφισοκολλήσεις, στο γράψιμο των τάτσε-μπάο, στις ατέλειωτες συνεδριάσεις, στο σχολείο, στις ευτυχισμένες οικογενειακές στιγμές, πάντα χαμογελαστός.
Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του, τον αδελφό του και τους συγγενείς του.
Γιώργος Μπούκας
