Οι προσπάθειες του Γ. Παπανδρέου να καλλιεργήσει συναίνεση και συνενοχή στην εφαρμοζόμενη πολιτική κυβέρνησης και τρόικας, προς το παρόν, απέτυχαν.
Η τελευταία πράξη, η συνάντηση υπό τον κ. Παπούλια, έληξε «άδοξα» και έδειξε πως οι εκβιασμοί και τα στριμώγματα, ειδικά της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν τελεσφόρησαν. Μάλιστα, το διάγγελμα Παπανδρέου, αργά το απόγευμα, κατέδειξε περίτρανα ότι για μια ακόμα φορά στήθηκε μια φιέστα, με ανύπαρκτο περιεχόμενο επί της ουσίας, αλλά με στόχο την επικοινωνιακή προπαγάνδα για τη συναίνεση.
Οι εξελίξεις, όμως, δεν σταματούν αφού οι όροι και το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα δοθεί η 5η δόση είναι ακόμα ρευστοί και τα αδιέξοδα έντονα.
Βέβαια, οι εκβιασμοί και οι προσπάθειες για να υπάρξει κυρίως πολιτική διαχείριση, τέτοια που να εξασφαλίζει το πέρασμα της οικονομικής «συνταγής-δηλητήριο» για τον εργαζόμενο λαό, δεν θα σταματήσουν.
Η κρίση, όμως, και η μεγάλη λαϊκή αντίδραση προς την κυρίαρχη πολιτική, δυναμιτίζουν το σκηνικό και εντείνουν την πολιτική κρίση.
Η αναξιοπιστία του πολιτικού κόσμου, στο σύνολό του, δεν αποκαθίσταται – έστω για τους τύπους. Βαθαίνει ολοένα και περισσότερο. Η κρίση στην Ευρώπη και ο ευρω-ατλαντικός ανταγωνισμός εντείνονται και τροφοδοτούν μεγάλες πολιτικές αντιπαραθέσεις. Το ίδιο και τα γεωπολιτικά παιχνίδια στην περιοχή μας.
Το «όχι στην συναίνεση-συνενοχή» είναι αποτέλεσμα και της λαϊκής πίεσης και της ανάγκης πολιτικής επιβίωσης για ένα τμήμα του πολιτικού προσωπικού.
Το σίγουρο είναι ότι έρχονται νέοι γύροι πιέσεων για συναίνεση, μεγάλα πολιτικά γεγονότα και ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις…
Οι εξελίξεις, όμως, δεν σταματούν αφού οι όροι και το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα δοθεί η 5η δόση είναι ακόμα ρευστοί και τα αδιέξοδα έντονα.
Βέβαια, οι εκβιασμοί και οι προσπάθειες για να υπάρξει κυρίως πολιτική διαχείριση, τέτοια που να εξασφαλίζει το πέρασμα της οικονομικής «συνταγής-δηλητήριο» για τον εργαζόμενο λαό, δεν θα σταματήσουν.
Η κρίση, όμως, και η μεγάλη λαϊκή αντίδραση προς την κυρίαρχη πολιτική, δυναμιτίζουν το σκηνικό και εντείνουν την πολιτική κρίση.
Η αναξιοπιστία του πολιτικού κόσμου, στο σύνολό του, δεν αποκαθίσταται – έστω για τους τύπους. Βαθαίνει ολοένα και περισσότερο. Η κρίση στην Ευρώπη και ο ευρω-ατλαντικός ανταγωνισμός εντείνονται και τροφοδοτούν μεγάλες πολιτικές αντιπαραθέσεις. Το ίδιο και τα γεωπολιτικά παιχνίδια στην περιοχή μας.
Το «όχι στην συναίνεση-συνενοχή» είναι αποτέλεσμα και της λαϊκής πίεσης και της ανάγκης πολιτικής επιβίωσης για ένα τμήμα του πολιτικού προσωπικού.
Το σίγουρο είναι ότι έρχονται νέοι γύροι πιέσεων για συναίνεση, μεγάλα πολιτικά γεγονότα και ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις…
Σχόλια