του Βαγγέλη Καινούργιου
Κλαις και λυπάσαι που βραδιάζει, γιατί σε είχαν κάνει να πιστέψεις πως ζεις σ’ ένα φωτεινό κόσμο με γραμμική εξέλιξη προς το καλύτερο και μια συνεχή ευμάρεια εγγυημένη. Η «Ισχυρή Ελλάδα» του Χρηματιστηρίου, των φαραωνικών τεχνικών έργων και της Ολυμπιάδας, που δήθεν ταξίδευε σαν βέλος προς το μέλλον, έχει εκτροχιαστεί κι εσύ τώρα φοβάσαι το σκοτάδι, διότι δεν μπορείς να προσαρμοστείς στη «ρήτρα αναπροσαρμογής». Τα σπίτια δεν είναι χαμηλά σαν έρημοι στρατώνες. Είναι τεράστιες τσιμεντένιες σαρκοφάγοι τηλεργασίας και εγκλεισμού σε περιόδους καραντίνας, όπου η ψευδαίσθηση που δίνει «η δημοκρατία της οθόνης» ότι δεν ζούμε μοναχοί, μπορεί πανεύκολα να γίνει θρύψαλα, αν δεν γράφεις αυτά που πρέπει στο διαδίκτυο. Τα καλοκαίρια όμως έγιναν και πάλι μικρά κι ατέλειωτοι οι χειμώνες της οικονομικής κρίσης, των λοκντάουν κι εσχάτως του πολέμου. Μισός αιώνας μεταπολίτευσης και το ευρωπαϊκό όνειρο δεν ήταν τελικά παρά μια τεράστια τρύπα στο νερό και το μόνο που απόμεινε απ’ αυτό είναι μια λειψή ψηφιακή δημοκρατία, στην οποία κινδυνεύεις ανά πάσα στιγμή να βρεθείς αποκλεισμένος από δίκτυα και πλατφόρμες. Εκεί που έχουν ήδη μεταφερθεί κατά διαστήματα το σχολείο και η εργασία και σχεδόν μόνιμα η κοινωνική και η πολιτική ζωή. Όμως, τη χαριστική βολή στο παραμύθι της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης που «μας τάισαν» επί δεκαετίες οι ελληνικές παρασιτικές ελίτ έρχεται να δώσει το ουκρανικό ευρωομόλογο που ετοιμάζεται να εκδώσει η ΕΕ για να καλύψει τις οικονομικές ανάγκες της κυβέρνησης του Κιέβου. Για τον ελληνικό λαό που ψοφολογούσε στα συσσίτια και πηδούσε απ’ τα παράθυρα δεν έδωσαν δεκάρα τσακιστή για βοήθεια οι Ευρωπαίοι κι ας ήταν και μέλος της Ένωσής τους κι ό,τι του έδωσαν σε δάνεια με τοκογλυφικούς όρους ήταν για να του πάρουν την πατρίδα του για ένα κομμάτι ψωμί. Λίγη σημασία βέβαια έχουν όλα αυτά πια. Όταν στη Γερμανία οι πολίτες «στοκάρουν» μακαρόνια και ρύζια με επίσημη κυβερνητική προτροπή, ποια μπορεί να είναι η δική μας τύχη στους ατέλειωτους χειμώνες που έρχονται και με τα τούρκικα μπαϊράκια να ανεμίζουν απειλητικά στην Ανατολή;
