του Αντρέα Τζοκ
Παραθέτω παρακάτω τα στοιχεία του Ανωτάτου Ινστιτούτου Υγείας (Ιταλία) που δόθηκαν στην δημοσιότητα στις 13 Νοεμβρίου 2021.
Δηλώνω ότι αν και είμαι πολύ επιφυλακτικός με οποιαδήποτε δεδομένα κυβερνητικής προέλευσης, λόγω των επανειλημμένων χειρισμών που έχουμε δει, ωστόσο για λόγους συζήτησης και σε μια προσπάθεια να παράσχω μια ήρεμη συλλογιστική, θεωρώντας όσα αναφέρονται στα στοιχεία ως δεδομένα.
1) Συνολικός πληθυσμός άνω των 12 ετών: 54.009.942
- Μη εμβολιασμένοι: 8.302.865 (15,4%)
- Εμβολιασμένοι μερικώς (μία δόση): 2.538.614 (4,7%)
- Πλήρως εμβολιασμένοι (δύο δόσεις): 42.873.744 (79,4%)
- Εμβολιασμένοι με την τρίτη δόση: 294.719 (0,5%)
- Σύνολο εμβολιασμένων: 84,6%
Αν περιλάβουμε στους μη εμβολιασμένους, όπως οφείλουμε, τα μη εμβολιασμένα παιδιά κάτω των 12 ετών, οι αναλογίες είναι περίπου: 25% μη εμβολιασμένοι πολίτες έναντι 75% εμβολιασμένων πολιτών.
2) Σύνολο νέων θετικών κρουσμάτων τις τελευταίες 30 ημέρες: 95.950
- Μη εμβολιασμένοι: 40.182 (41,9%)
- Εμβολιασμένοι με μία δόση: 3.466 (3,6%)
- Πλήρως εμβολιασμένοι (δύο δόσεις): 52.016 (54,2%)
- Εμβολιασμένοι με τρίτη δόση: 286 (0,3%)
Επομένως το 25% των μη εμβολιασμένων εμφανίζει το 41,9% των λοιμώξεων, ενώ το 75% των εμβολιασμένων αντιπροσωπεύει το 58,1% των λοιμώξεων. Αυτό αρκεί για να πούμε ότι το εμβόλιο χρησιμεύει λίγο στη μείωση των λοιμώξεων, αλλά όχι καθοριστικά. Εάν το εμβόλιο ήταν άχρηστο, θα είχαμε το ποσοστό των εμβολιασμένων που θα νοσούσαν θα ήταν 75%, αντίθετα εμφανίζουν 17 ποσοστιαίες μονάδες χαμηλότερο ποσοστό. Είναι κάτι μικρούτσικο. Ταυτόχρονα όμως είναι και κάτι απίστευτα μακρινό από την αφήγηση για τους «μολυσματικούς» από τη μια έναντι των «ανοσοποιημένων» από την άλλη, που αποδεικνύεται απλώς μια συκοφαντική ιστορία.
Κάθε υστερία στα ΜΜΕ, κάθε κυνήγι του μολυσματικού πολίτη, κάθε εκβιασμός για εξαναγκασμό εμβολιασμού, κάθε εκστρατεία που στοχεύει στην αναζήτηση εσωτερικού εχθρού για να αποσπάσει την προσοχή από τις δυσλειτουργίες και τις αποτυχίες της κυβερνητικής στρατηγικής για την πανδημία πρέπει να εγκαταλειφθεί αμέσως και σε κάθε επίπεδο
Συνολικά, βέβαια, δεδομένου ότι είναι πολλοί περισσότεροι οι εμβολιασμένοι πολίτες (και κυκλοφορούν πιο ελεύθερα), για κάθε μεμονωμένη μόλυνση που λαμβάνει χώρα σήμερα, είναι πολύ πιο πιθανό να προκλήθηκε από εμβολιασμένο παρά από μη εμβολιασμένο. Ωστόσο, ο εμβολιασμός φαίνεται να χρησιμεύει λίγο στον περιορισμό των λοιμώξεων.
3) Συνολικοί θάνατοι τις τελευταίες 30 ημέρες: 772
- Μη εμβολιασμένοι: 361 (46,8%)
- Εμβολιασμένοι με μία δόση: 27 (3,5%)
- Πλήρως εμβολιασμένοι (δύο δόσεις): 384 (49,7%)
Επομένως το 25% των μη εμβολιασμένων καταγράφει το 46,8% των θανάτων, ενώ το 75% των εμβολιασμένων το 53,2% των θανάτων. Και εδώ έχουμε λόγους να πούμε ότι το εμβόλιο παρέχει κάποια κάλυψη σε σχέση με τον κίνδυνο θανάτου. Εάν δεν παρείχε καμία κάλυψη, ο αριθμός των θανάτων μεταξύ των εμβολιασμένων θα ήταν κατά 21,8% υψηλότερος. Πρόκειται λοιπόν για καλά νέα: το εμβόλιο δεν είναι άχρηστο. Αλλά από αυτό το σημείο μέχρι το αφήγημα ότι «όποιος δεν εμβολιάζεται πεθαίνει και σκοτώνει» είμαστε έτη φωτός μακριά.
Από αυτήν την εικόνα των στοιχείων, που δεν θα μπορούσε να είναι πιο επίσημη, θα έπρεπε να βγάλουμε, πιστεύω, μερικά νηφάλια και απλά συμπεράσματα (αυτό τουλάχιστον, αν βρισκόμαστε ακόμη σε μια χώρα ικανή να συλλογιστούμε).
1) Αφήνοντας κατά μέρος οποιαδήποτε ερώτηση σχετικά με τις ανεπιθύμητες παρενέργειες (ένα θέμα που πρέπει να αντιμετωπιστεί με διαφάνεια, ενώ αντιμετωπίζεται με αδιαφάνεια), αυτά τα δεδομένα λένε ότι τα εμβόλια μπορούν να παίξουν ρόλο στον περιορισμό της πανδημίας, τόσο από άποψη λοιμώξεων όσο και των θανάτων. Αυτό είναι ένα καλό πράγμα.
2) Τα εμβόλια, ωστόσο, δεν είναι σε θέση ούτε να εμποδίσουν τις λοιμώξεις ούτε να εξαλείψουν τους θανάτους. Δεν πλησιάζουν καν σε αυτούς τους στόχους. Ακόμα κι αν εμβολιάζαμε το 100% του πληθυσμού, αυτό δεν θα ήταν ένας δρόμος για να αφήσουμε πίσω μας το πρόβλημα του Covid μια για πάντα. Το να προσδίδουμε στο εμβόλιο τέτοιο φορτίο είναι μια πολύ επιβλαβής ανοησία.
3) Μια λογική στρατηγική, μείωσης των επιπτώσεων της πανδημίας, θα πρέπει να συνδυάζει εύλογα τον στοχευμένο εμβολιασμό στα πιο ευάλωτα άτομα με την έγκαιρη θεραπευτική προσέγγιση (ακόμη πιο επαίσχυντα παραμελημένη) για την επίτευξη μιας ήπιας ενδημικότητας του ιού. Η αποδεδειγμένη μεγαλύτερη διάρκεια της ανοσίας μετά από νόσηση θα επέτρεπε την προσέγγιση αυτής της ανοσίας της αγέλης που η εκστρατεία εμβολιασμού από μόνη της δεν μπορεί καν να αγγίξει. Η αποτυχία να εξοπλιστεί κανείς επαρκώς, σύμφωνα με τις τρέχουσες γνώσεις, σε θεραπευτικό επίπεδο είναι ανεύθυνη.
4) Κάθε υστερία στα ΜΜΕ, κάθε κυνήγι του μολυσματικού πολίτη, κάθε εκβιασμός για εξαναγκασμό εμβολιασμού, κάθε εκστρατεία που στοχεύει στην αναζήτηση εσωτερικού εχθρού για να αποσπάσει την προσοχή από τις δυσλειτουργίες και τις αποτυχίες της κυβερνητικής στρατηγικής για την πανδημία πρέπει να εγκαταλειφθεί αμέσως και σε κάθε επίπεδο.
Όσοι επιμένουν σε αυτήν την κοινωνικά διχαστική κατεύθυνση, το κάνουν για λόγους που δεν έχουν σχέση με λόγους υγείας. Γι’ αυτό, όσοι προωθούν τον τεχνητό κοινωνικό διχασμό, αναλαμβάνουν σοβαρή ευθύνη απέναντι στη χώρα, διότι η ζημιά του κοινωνικού χάσματος που δημιουργείται είναι ήδη πολύ πιο σοβαρή και διαρκής από οποιαδήποτε ζημιά μπορεί να προκαλέσει ο ιός.
