Του Θανάση Αντωνίου*
«Η ασφάλεια ξέρει τη γκόμενά μου
και τι ώρα σπίτι μου γυρνάω
Η ασφάλεια ξέρει τη μάρκα απ’ τα βρακιά μου
και ενοχλείται στη δουλειά μου αν δεν πάω»
Με αυτούς τους στίχους οι Τρύπες, το θεσσαλονικιώτικο rock συγκρότημα, περιέγραφε το 1994 το καθεστώς παρακολούθησης πολιτών από την Ασφάλεια του μεταπολιτευτικού κράτους. Η Μεταπολίτευση τελείωσε, λένε, κάποια χούγια όμως, 20 χρόνια μετά το συγκεκριμένο τραγούδι, ζουν και βασιλεύουν…
Το περιστατικό που ακολουθεί έλαβε χώρα στα γραφεία της Επιθεώρησης Εργασίας της Αγίας Παρασκευής, στις 17 Δεκεμβρίου 2014. Λίγο πριν από την έναρξη της διαδικασίας επίλυσης εργατικής διαφοράς τριών δημοσιογράφων [δυο εκ των οποίων μέλη της Ένωσης Συντακτών Περιοδικού-Ηλεκτρονικού Τύπου (ΕΣΠΗΤ) και ενός μέλους της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ)], η οποία ήταν προκαθορισμένη να εκδικαστεί στις 12.00 το μεσημέρι, εισήλθε ένστολος αξιωματικός της αστυνομίας στα γραφεία της Επιθεώρησης και ζήτησε από τον προϊστάμενο της υπηρεσίας τα ονόματα των τριών δημοσιογράφων των οποίων η υπόθεση θα εκδικαζόταν σε λίγα λεπτά.
Στη συνέχεια, κρατώντας ένα μικρό χαρτί με τα ονόματα και βγαίνοντας από το γραφείο του προϊσταμένου, ζήτησε από τους παρευρισκόμενους στον προθάλαμο των γραφείων, να μάθει ποιοι ήταν οι συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι, αναφέροντας ένα-ένα τα ονόματά τους. Στο χώρο βρίσκονταν, εκείνη την στιγμή, εκτός από τους τρεις δημοσιογράφους – ένας από αυτούς ο υπογράφων, δύο εκπρόσωποι της νομικής υπηρεσίας των δημοσιογραφικών μας Ενώσεων και ένα μέλος του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ. Όλοι τους βρίσκονταν εκεί για να παρευρεθούν στην εργασιακή μας διαφορά με την εργοδοσία (Τεχνοεκδοτική Τ-Press Μονοπρόσωπη ΕΠΕ). Στο χώρο βρισκόταν, επίσης, η εκδότρια-εργοδότρια αμίλητη σε μια γωνιά και άλλοι, τρίτοι εργαζόμενοι για προσωπικές υποθέσεις τους με την Επιθεώρηση. Μια τυπική ημέρα σε μια Επιθεώρηση Εργασίας στη μνημονιακή Ελλάδα…
Μετά τις διευκρινίσεις που ζητήσαμε από τον αστυνομικό, μας είπε ότι ανήκε στο Α.Τ. Αγίας Παρασκευής, είναι μάλιστα ο υποδιοικητής που ενίοτε ασκεί και καθήκοντα διοικητή. Δεν υπήρχε καμία «καταγγελία» εναντίον μας αλλά υπήρχε σήμα από την Ασφάλεια για «πιθανή συγκέντρωση ατόμων στην Επιθεώρηση Εργασίας Αγίας Παρασκευής, και ενδεχόμενη πρόκληση επεισοδίων», όπως ανέφερε επί λέξει. Στις εκ νέου διευκρινίσεις που του ζητήσαμε, ο αστυνομικός έπεσε σε αντιφάσεις: Αρχικά μας είπε κάτι περί ανώνυμης καταγγελίας, μετά μας είπε ότι το σήμα προέκυψε μέσω «κάποιων αναφορών στο Διαδίκτυο».
Όπως διαπιστώσαμε, περίπου μια ώρα πριν την εκδίκαση της εργατικής μας διαφοράς με τον εργοδότη, για οφειλή δεδουλευμένων 5 μηνών (για την οποία έχουμε και οι τρεις συνάδελφοι καταθέσει επίσχεση εργασίας από την 24η Νοεμβρίου 2014 με καταγγελία προς την Επιθεώρηση Εργασίας Αγ. Παρασκευής), έξω από τα γραφεία της υπηρεσίας στη Λεωφόρο Μεσογείων, είχαν σταθμεύσει ένα περιπολικό της ΕΛΑΣ κι ένα άσπρο αυτοκίνητο (Citroen) με πέντε αστυνομικούς, ένας εκ των οποίων με φόρμα παραλλαγής (των Ειδικών Δυνάμεων;).
Κατεβαίνοντας στο δρόμο για να επιβεβαιώσουμε την παρουσία της αστυνομικής δύναμης συναντήσαμε τους προέδρους των Ενώσεων μας, ΕΣΗΕΑ και ΕΣΠΗΤ, Μαρία Αντωνιάδου και Θέμη Μπερεδήμα, τους οποίους είχαμε καλέσει για συνδικαλιστική συμπαράσταση και στους οποίους αναφέραμε το συγκεκριμένο περιστατικό. Εξεπλάγησαν και αυτοί αλλά επειδή η ώρα της συνάντησης είχε φτάσει ανεβήκαμε όλοι επάνω. Η αστυνομική δύναμη παρέμεινε μέχρι και το πέρας της διαδικασίας και την αποχώρησή μας.
Το γεγονός δεν επηρέασε ούτε κατ’ ελάχιστον τη συζήτηση της εργατικής διαφοράς και ο αγώνας μας συνεχίζεται κανονικά. Προκαλεί έκπληξη όμως η παρουσία της αστυνομίας κατά τη διάρκεια μιας ασήμαντης για την εθνική οικονομία, τη δημόσια τάξη κι ασφάλεια και την παγκόσμια ειρήνη, εργασιακής διαφοράς τριών απλήρωτων εργαζομένων με έναν κατ’ εξακολούθηση μπαταχτσή εργοδότη. Ο προϊστάμενος της Επιθεώρησης Εργασίας Αγίας Παρασκευής, ο οποίος μας διευκόλυνε από την αρχή του αγώνα μας (ως όφειλε ασφαλώς…) μας διαβεβαίωσε ότι ποτέ δεν έχει συμβεί ανάλογο περιστατικό στο παρελθόν. Αναγκάστηκε, όμως, να δώσει τα ονόματα, όταν την ίδια στιγμή εμείς, οι ενάγοντες, για να πάρουμε το οποιοδήποτε έγγραφο από την Επιθεώρηση που μας αφορά, πρέπει να κάνουμε αίτηση που θα πρωτοκολληθεί!
Αισθανόμαστε ανησυχία για την προέλευση του… σήματος της αστυνομίας και τον άκομψο τρόπο παρουσίας της σε μια διαδικαστική, εν πολλοίς γραφειοκρατική αλλά οπωσδήποτε απολύτως ασήμαντη για τη δημόσια τάξη κι ασφάλεια διαφορά εργαζομένων-εργοδότη. Αναρωτιόμαστε για την επιλεκτική αναζήτηση μόνο των δικών μας ονομάτων κι όχι του εργοδότη· αυτός είναι στο κάτω-κάτω της γραφής που εγκαλείται κι όχι εμείς. Κι ανησυχούμε διότι σε μια φάση περαιτέρω επιδείνωσης των εργασιακών σχέσεων στην Ελλάδα, σε μια περίοδο αποσάθρωσης των όποιων ελεγκτικών μηχανισμών, η Ελληνική Αστυνομία, αντί να σταθεί στο πλευρό των αδυνάμων και αυτών που προσφεύγουν, μοιάζει να στηρίζει τους ισχυρούς κι εναγόμενους. Μας θυμίζει το κλασικό: φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης…
* Ο Θανάσης Αντωνίου είναι μέλος της Ένωσης Συντακτών Περιοδικού Ηλεκτρονικού Τύπου
