«Επανεκκινήσεις», επανακαθορισμός «πλαισίων» και επαναβεβαίωση «συμβολαίων»
του Σωκράτη Μαντζουράνη
Προσπαθήσαμε σκληρά τόσα χρόνια, ματώσαμε, που λένε κάποιοι. Εκατοντάδες ώρες συζητήσεων, συσκέψεων, συνεδριάσεων, Κεντρικές Επιτροπές και Πανελλαδικές Συνδιασκέψεις, διασπάσεις και συσπειρώσεις, εκατοντάδες αποφάσεις, χιλιάδες εκτιμήσεις και αναλύσεις, όμως τελικά τα καταφέραμε.
Είμαστε λίγο πιο πίσω από εκεί που ξεκινήσαμε το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι καλαμπούρι, ευφυολόγημα ή σχήμα λόγου. Είναι θλίψη και κατάντια.
Καταμεσής σε μια πρωτοφανή καπιταλιστική επιδρομή που κατεδαφίζει τα πάντα, με το λαό ζαλισμένο, φοβισμένο, οργισμένο και εγκλωβισμένο στον «κανένα», τον ΣΥΡΙΖΑ αμήχανο και απόντα και τη Ριζοσπαστική Αριστερά να παράγει νέα κόμματα, επιτροπές «σύνθεσης» και αλληλοκατηγορίες, αποφασίσατε, καλοί μου σύντροφοι, πως «αυτό που χρειάζεται, σήμερα, είναι να αποσαφηνίσουμε και να επικαιροποιήσουμε το πολιτικό πλαίσιο λειτουργίας του σχήματος και να γίνει μια νέα αρχή».
Άντε, λοιπόν, να… επανεκκινήσουμε, να ψάξουμε και για «πλαίσιο», να ξανά-επαναβεβαιώσουμε «συμβόλαια», γιατί και η ψυχοθεραπεία έχει τα όρια της.
Ο ΣΥΝ, με αφορμή το πρόσφατο Συνέδριο του, δηλώνει: «Ο ΣΥΡΙΖΑ ως συμμαχικό σχήμα δεν μπορεί παρά να είναι πλατύ, ανοιχτό πολυσυλλεκτικό. Όχι μαζικός χώρος των συνιστωσών, όχι σχήμα ιδεολογικής καθαρότητας, αλλά πολιτικής ενότητας των δυνάμεων της Ριζοσπαστικής Αριστεράς».
Γιατί τόση φασαρία και «ματώματα» και διακηρύξεις, για να αποφασίσετε κάτι από χρόνια συναποφασισμένο και διακηρυγμένο;
Χρόνια τώρα το έχουμε διακηρύξει με κάθε τρόπο, το έχουμε αποφασίσει σε δύο πανελλαδικές συνδιασκέψεις και κανείς δεν το έχει αμφισβητήσει: «O ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ένα ενωτικό εγχείρημα της Αριστεράς στο οποίο μετέχουν ισότιμα κόμματα, οργανώσεις και αγωνιστές/στριες που δεν είναι ενταγμένες σε κάποιο πολιτικό φορέα.
Δεν είναι ενιαίο κόμμα, αλλά μια πρωτότυπη μορφή συνεργασίας δυνάμεων, που ξεκίνησε το 2001 με τη συγκρότηση του Χώρου Διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς, εξελίχθηκε το 2003 στην Πρωτοβουλία για τη Συσπείρωση της Αριστεράς και διαμορφώθηκε, στις αρχές του 2004, στον ΣΥΡΙΖΑ, που επιδιώκει την κοινή δράση και πολιτική συνεργασία όλων των δυνάμεων της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Σταθερό στοιχείο του εγχειρήματος, στα χρόνια της ύπαρξής του, είναι η προσπάθεια συσπείρωσης των ευρύτερων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και της ριζοσπαστικής οικολογίας που αντιστέκονται στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, στο δικομματισμό». (Απόφαση 3ης Π.Σ. ΣΥΡΙΖΑ).
Δεν σας κάνει αυτή η διατύπωση, λέει κάτι διαφορετικό από την απόφαση σας, πρέπει να την αλλάξουμε, μας δυσκόλεψε στη δράση, ξεπεράστηκε από τη ζωή;
Μήπως θέλετε να την αντικαταστήσουμε με τη λογική «…οδηγηθήκαμε στη συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή στη συμμαχία του ΣΥΝ με άλλες αριστερές δυνάμεις, ορισμένες από τις οποίες είχαν εντελώς διαφορετική προέλευση από τα ιδρυτικά ρεύματα του ΣΥΝ» (Α. Μανταδάκης, Αυγή 27/6) ή μήπως η πρόθεση είναι να διαμορφωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ ως χώρος-εφαλτήριο απ’ όπου:
«Εμείς (ο ΣΥΝ) στο συνέδριό μας -και με κόστος- συμφωνήσαμε πως για μας (για τον ΣΥΝ, δηλαδή) ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο χώρος από όπου ξεκινάνε οι πρωτοβουλίες μας προς την υπόλοιπη αριστερά και προς την κοινωνία» (Τ. Κορωνάκης, Αυγή 27-6).
Δήλωσε ο σ. Τσίπρας στη πρόσφατη ΚΠΕ του ΣΥΝ: «Αυτό που χρειάζεται, σήμερα, είναι να αποσαφηνίσουμε και να επικαιροποιήσουμε το πολιτικό πλαίσιο λειτουργίας του σχήματος».
Τι ακριβώς χρειάζεται αποσαφήνιση από τη πολιτική στόχευση και τον τρόπο λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ομόφωνα συμφωνήθηκαν;
«Οι αλλαγές, που προτείνει με το πρόγραμμά του ο ΣΥΡΙΖΑ, συνδέονται άμεσα με το στόχο μιας εναλλακτικής πολιτικής λύσης με επίκεντρο τις δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, που θα υπερβαίνει το δικομματισμό και θα κινείται σε αντινεοφιλελεύθερη, αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, στην προοπτική του σοσιαλισμού. Μια τέτοιας σημασίας και περιεχομένου πολιτική πρόταση, προϋποθέτει την αλλαγή των σημερινών συσχετισμών στο πολιτικό και κοινωνικό πεδίο». (Το Πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ).
Όσο, δε, για το πλαίσιο λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι αρκετά τα όσα αποφάσισε η ΚΠΕ του ΣΥΝ στις 16-11-2009 και τα υιοθέτησε στο σύνολο τους η 3η Πανελλαδική Σύσκεψη;
• Δημοκρατική και πλουραλιστική λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ
• Τοπικές Συνελεύσεις με Συντονιστικές Επιτροπές (Γραμματείες) σε επίπεδο νομών, πόλεων, κωμοπόλεων, χωριών.
• Σε όλους τους κλάδους εργαζομένων και στους χώρους δουλειάς.
• Εκεί που δουλεύει, σπουδάζει και ζει η νεολαία.
• Στον αγροτικό πληθυσμό
• Όλα τα μέλη των συνιστωσών είναι αυτομάτως και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ.
• Τα σώματα του ΣΥΡΙΖΑ είναι η Πανελλαδική Σύσκεψη και η Γραμματεία.
• Στις αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ισχύει ο κανόνας της ομοφωνίας ή της συναίνεσης.
Δεν είναι όλα αυτά μια σαφής και επαρκή βάση για μια αριστερή πολιτική συμμαχία;
Θα μου πείτε, έχουμε και το «αγκάθι» της θέσης μας για την Ε.Ε. Ας θυμηθούμε, λοιπόν: Για μια άλλη Ευρώπη: Αγώνας για την ανατροπή των νεοφιλελεύθερων επιλογών.
«Ο ΣΥΡΙΖΑ αμφισβητεί, συνολικά, το πλαίσιο των Συνθηκών πάνω στις οποίες διαμορφώθηκε και λειτουργεί η Ε.Ε. ως νεοφιλελεύθερη, μονεταριστική και ατλαντική Ένωση χωρών και διεκδικεί και παλεύει για:
• Κατάργηση των Συνθηκών της Ε.Ε. και ιδιαίτερα των διατάξεων της Συνθήκης του Μάαστριχ και της Λισσαβώνας.
• Άμεση απόσυρση της υπογραφής της Ελλάδας από τη Συνθήκη της Λισσαβώνας.
• Κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας. Κοινή δράση και αγώνας σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.
• Κοινοβουλευτικός έλεγχος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) και του Ευρωπαϊκού Συστήματος Κεντρικών Τραπεζών (ΕΣΚΤ)
• Συγκρότηση πανελλαδικών και πανευρωπαϊκών μετώπων πάλης
• Πάλη για μια Ευρώπη, που θα κινείται έξω από τα δόγματα του ατλαντισμού, σε προοδευτική και σοσιαλιστική κατεύθυνση». (15 σημεία – Άμεσοι στόχοι πάλης του ΣΥΡΙΖΑ).
Δεν νομίζω πως η πρόταση για «νέο πολιτικό συμβόλαιο», τούτη την ώρα του χαμού για το λαό, υπονοεί την υπαρκτή ανάγκη εμπλουτισμού, εξειδίκευσης, επικαιροποίησης των ομόφωνων πολιτικών θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ.
Πολύ φοβάμαι -είμαι σχεδόν σίγουρος- πως επιδιώκεται ο επαναπροσδιορισμός του πολιτικού ρόλου του εγχειρήματος στις σημερινές συνθήκες.
Θα γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ μια σύγχρονη αριστερή, αντισυστημική, ενωτική δύναμη αντίστασης και ανατροπής που θα στοχεύει σε βαθιές κοινωνικές και πολιτικές ανακατατάξεις ή θα αρκεστεί στο ρόλο ενός «αριστερού» πολυσυλλεκτικού σχήματος, με παρουσία και λειτουργία φόρουμ και στόχο την κοινοβουλευτική και πολιτική επιβίωση σχημάτων και «στελεχών»;
Αυτό κρίνεται σήμερα και εδώ επικεντρώνονται οι προσπάθειες και οι πρωτοβουλίες «φίλων» και αντίπαλων.
Εδώ θα κριθεί και η πολιτική ωριμότητα του κόσμου της Αριστεράς, αλλά και η αξιοπιστία λόγων και προθέσεων των «ηγετών».
Οψόμεθα!
