Συνέντευξη στον Γιώργο Κυριακού
teksti në shqip
Από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εντοπίσαμε την ενδιαφέρουσα παρουσία της οργάνωσης της αλβανικής Αριστεράς, Organizata Politike (Πολιτική Οργάνωση), και αυτό ήταν το ερέθισμα για να πραγματοποιήσει ο Δρόμος μια συνέντευξη με το μέλος της οργάνωσης, Αρλίντ Κιορί (Arlind Qori). Την ευθύνη της επιμέλειας στα ελληνικά έχει ο Γ.Κ. Ευχαριστούμε πολύ την Λ.Κ. για την πολύτιμη συμβολή της στη μετάφραση των ερωτήσεων και της συνέντευξης όπως και της επικοινωνίας μεταξύ της εφημερίδας μας και της Organizata Politike.
Θέλουμε να μας πείτε λίγα λόγια για τη δική σας «ιστορία», τις αναζητήσεις σας στο φιλοσοφικό, πολιτικό και στο κοινωνικό πεδίο, όπως επίσης και για το πλαίσιο στο οποίο κινείστε, τις συμμαχίες σας κ.λπ.
Η Organizata Politike (Πολιτική Οργάνωση) ξεκίνησε σαν ένας πυρήνας ακτιβιστών μετά τα γεγονότα της 21 Ιανουαρίου 2011 όπου ένοπλοι του κράτους επιτέθηκαν και σκότωσαν τέσσερις διαδηλωτές. Ο ξεσηκωμός κατά της πολιτικής δολοφονίας και της προδοσίας αυτών των φτωχών ανθρώπων που έδωσαν το αίμα τους, μάς ενίσχυσε την πεποίθηση ότι στην Αλβανία χρειαζόταν μια νέα πολιτική οργάνωση που θα είχε ως προτεραιότητα την ευαισθητοποίηση και την οργάνωση των πιο φτωχών στρωμάτων, κυρίως των εργατών. Εδώ και χρόνια η Organizata Politike έχει ως προτεραιότητα να βοηθήσει τους εργάτες στην οργάνωση νέων συνδικάτων, ζωτικών και δημοκρατικών – βάζοντας τέλος στον παλιό ψευδοσυνδικαλισμό, εξαρτώμενο από τα πολιτικά κόμματα και διεφθαρμένο από τους μεγαλοεπιχειρηματίες.
Κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων ακτιβισμού έχουμε προσπαθήσει να οργανώσουμε και τους φοιτητές και να συνδέσουμε τα δικά τους ζητήματα με αυτά των εργατών, κυρίως επειδή πολλοί φοιτητές είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν για να ανταπεξέλθουν στο υψηλό κόστος διαβίωσης και σπουδών. Δεν έχουμε απουσιάσει, ωστόσο, ούτε από ζητήματα με κοινωνική βαρύτητα, όπως π.χ. η προστασία των δημοσίων χώρων από την ανεξέλεγκτη αρπαγή τους από το κεφάλαιο που έχει ως μοναδικό σκοπό το κέρδος, η ανισότητα των φύλων, η προστασία του περιβάλλοντος κ.λπ.
Για να δυναμώσουμε τα κοινωνικά στρώματα και τις ομάδες που για μας έχουν προτεραιότητα καταφέραμε να χτίσουμε ισχυρούς δεσμούς με μια σειρά νέων συνδικάτων που δημιουργήθηκαν τα τελευταία χρόνια, όπως αυτό των ανθρακωρύχων, των διυλιστηρίων, των εργαζομένων στα call-center, των εργαζομένων στη βιοτεχνία ενδυμάτων κ.λπ. Επίσης έχουμε συνεργαστεί με ομάδες πολιτών για ζητήματα κοινής ωφέλειας, κυρίως στη συνδιοργάνωση των διαδηλώσεων και της αντίστασης των πολιτών.
Ιδεολογικά-πολιτικά δηλώνουμε περήφανα ότι ανήκουμε στο χώρο της Αριστεράς. Εδώ και τρεις δεκαετίες στην Αλβανία απουσιάζει η γνήσια Αριστερά. Τα κόμματα που δηλώνουν ότι ανήκουν στο χώρο της Αριστεράς είναι υπηρέτες των συμφερόντων της οικονομικής ολιγαρχίας και στον τρόπο της διακυβέρνησης και του προγράμματος δεν έχουν καμία σημαντική διαφορά από την νεοφιλελεύθερη Δεξιά. Έτσι, η πολιτική μας δραστηριότητα έχει συμβάλει στο να σπάσει το ηγεμονικό μέτωπο των φιλελεύθερων αντιλήψεων.
Πώς κρίνετε σε γενικές γραμμές σήμερα την πορεία του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος όσον αφορά τη στενή εξάρτησή του από ποικίλους ξένους παράγοντες (Τουρκία, ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, Ε.Ε.) που παρεμβαίνουν στον προσανατολισμό της χώρας;
Η πολιτική γραφειοκρατία της Αλβανίας εξαρτάται από δύο πόλους. Από τη μια, είναι η ενδυνάμωση των εγχώριων ολιγαρχών που τη μετατρέπει από ισότιμο εταίρο στη διαδικασία της παράνομης συσσώρευσης κεφαλαίου σε υποτελή ο οποίος χάνει οποιαδήποτε σχετική αυτονομία. Από την άλλη πλευρά, εδώ και δεκαετίες η αλβανική πολιτική γραφειοκρατία επέλεξε ομόφωνα να στρατευθεί, από γεωπολιτικής και γεωοικονομικής άποψης, στο πλευρό των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, Ε.Ε. κ.λπ. καθώς και να ακολουθήσει ως υπάκουη μαθήτρια τις συμβουλές του ΔΝΤ – ιδίως όσον αφορά στην ταχεία ιδιωτικοποίηση δημοσίων επιχειρήσεων και της επιβολής της λογικής του κεφαλαίου σε κάθε κοινωνικό αγαθό.
Οι φωνές που προβληματίζονται από την πρώτη πλευρά, έχουν αυξηθεί πολύ τα τελευταία χρόνια, ενώ ο δεύτερος πόλος επικρίνεται μόνο εν μέρει και σποραδικά. Κυρίως λόγω της πολυπλοκότητας που προέρχεται από την ολοένα και πιο τεταμένη κατάσταση στα Βαλκάνια, σχετικά με χώρες όπως η Σερβία η οποία εξακολουθεί να προσβλέπει στην αποσταθεροποίηση της Δημοκρατίας του Κοσσυφοπεδίου, για την πλήρη ανεξαρτησία της οποίας υπάρχει πλήρης ομοφωνία μεταξύ των πολιτών της Αλβανίας.
Ωστόσο, το αλβανικό πολιτικό σύστημα έχει εισέλθει σε μια βαθιά κρίση νομιμοποίησης. Τα κύρια πολιτικά κόμματα, αν και καταφέρνουν να κερδίζουν τις ψήφους της πλειοψηφίας των πολιτών, συνειδητοποιούν ότι η υποστήριξη τους αυτή είναι επιφανειακή, ευκαιριακή και με την πρώτη πρόκληση από μια πραγματικά λαϊκή δύναμη μπορεί γρήγορα να εξανεμιστεί. Το γεγονός ότι οι οικονομικές ανισότητες εντείνονται και οι οικονομικές ευκαιρίες για τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού συρρικνώνονται, καθιστά την κοινωνική κατάσταση σε συνεχή ένταση και τις εκρήξεις δυσαρέσκειας να είναι διαρκώς προ των πυλών.
«Η αλβανική κυβέρνηση έχει επιλέξει να εντατικοποιήσει τη βία και την πίεση στην κοινωνία. Έτσι εξηγείται και η δολοφονία του νεαρού Κλόντιαν Ράσα από έναν αστυνομικό, όπως και η εξέγερση που κράτησε αρκετές ημέρες, της νεολαίας των περιφερειών των Τιράνων, κατά της αστυνομικής βίας και γενικότερα κατά ενός αποπνικτικού οικονομικο-πολιτικού συστήματος»
Ποια είναι η συμπεριφορά της αλβανικής κυβέρνησης σχετικά με την προστασία του πληθυσμού την περίοδο της πανδημίας και που στοχεύει σε μια μετα-covid εποχή; Ποιες είναι οι οικονομικές συνθήκες των μεσαίων και λαϊκών στρωμάτων (εργατών, αγροτών κ.λπ.) όπως και το θεσμικό πλαίσιο κοινωνικού ελέγχου-αστυνόμευσης που έφτασε στη δολοφονία του Κλόντιαν;
Η αλβανική κυβέρνηση ήταν τελείως απροετοίμαστη για την πανδημία. Στα δημόσια νοσοκομεία επικρατούσαν και συνεχίζουν να επικρατούν δύσκολες συνθήκες, με κακές υποδομές και ανεπαρκές αλλά και ελάχιστα αμειβόμενο υγειονομικό προσωπικό. Αυτές είναι οι συνέπειες της νεοφιλελεύθερης αναδιάρθρωσης στην υγεία, όπου το ενδιαφέρον για τα ιδιωτικά νοσοκομεία έχει αυξηθεί και η κυβέρνηση χρησιμοποιεί αμφίβολα σχήματα συνεργασίας ανάμεσα σε δημόσιο και ιδιωτικό για τη μεταφορά χρηματοδοτήσεων από το δημόσιο στο ιδιωτικό σύστημα υγείας.
Από την άλλη, ειδικά τους πρώτους μήνες της πανδημίας πολλοί εργάτες έχασαν τις δουλειές τους, ενώ η κρατική υποστήριξη ήταν μηδαμινή. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι οι εργάτες συνεχίζουν να εργάζονται σε επικίνδυνες συνθήκες για την υγεία τους, κάτι που δεν φαίνεται να απασχολεί την κυβέρνηση, η οποία ενδιαφέρεται μόνο για την αύξηση των εσόδων των μεγάλων επιχειρηματιών.
Γενικότερα η δυσαρέσκεια αυξάνεται. Η εξαθλίωση ενός τμήματος της μεσαίας τάξης, οι χαμηλοί μισθοί και οι εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες δουλειάς των εργατών από τη μια πλευρά και ο συνεχής πλουτισμός μια χούφτας ολιγαρχών, από την άλλη, τονίζουν ακόμη περισσότερο τις αντιφάσεις της κοινωνίας.
Αυτές επιδεινώνονται επίσης και από το γεγονός ότι κατά την διάρκεια αυτών των μηνών της πανδημίας το ποσοστό μετανάστευσης έχει μειωθεί σημαντικά. Η μετανάστευση λειτουργούσε πάντα σαν βαλβίδα εκτόνωσης για την ανεργία και τις κοινωνικές εντάσεις στην Αλβανία. Σήμερα, όντας ανέφικτη η μετανάστευση, κυρίως η νεολαία της Αλβανίας νιώθει απογοητευμένη όσο ποτέ άλλοτε.
Στο πλαίσιο αυτό, η κυβέρνηση έχει επιλέξει να εντατικοποιήσει τη βία και την πίεση στην κοινωνία. Διώκονται οι πλανόδιοι μικροπωλητές όπως επίσης έχουν γίνει και αυστηρότερα τα μέτρα για κάθε ειρηνική διαδήλωση. Από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση καλλιεργεί ένα έντονο πνεύμα επιθετικότητας στα σώματα ασφαλείας. Οι καταστάσεις αυτές εξηγούν και τη δολοφονία του νεαρού Κλόντιαν Ράσα από έναν αστυνομικό όπως και την εξέγερση που κράτησε αρκετές ημέρες, της νεολαίας στην περιφέρεια των Τιράνων κατά της αστυνομικής βίας και γενικότερα κατά ενός αποπνικτικού οικονομικο-πολιτικού συστήματος.
Έχει την ικανότητα αυτή την περίοδο η αντιπολίτευση και τα κόμματα που έχουν συγκροτήσει ένα αντικυβερνητικό μέτωπο να εκμεταλλευτούν την υπόθεση του Κλόντιαν όπως και άλλα ζητήματα που αφορούν το δημοκρατικό έλλειμμα, τη διαφθορά κ.λπ.; Είχαν κάποια διακριτή παρουσία στις διαδηλώσεις πέρα από τις συνήθεις ανακοινώσεις; Πώς κρίνετε την αμφισβήτηση που εκδηλώνεται σε διάφορους χώρους (εργατικό, νεολαία, φοιτητές κ.λπ.); Μπορεί να πάρει κάποια δυνατότητα εναλλακτικής οργάνωσης και πώς;
Εδώ και χρόνια τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ανίσχυρα να οικοδομήσουν μια πραγματική κοινωνική βάση, προσπαθούν να υπάρξουν ως παράσιτα μέσα σε αυθόρμητες διαμαρτυρίες και κοινωνικά κινήματα. Το είχαν επιχειρήσει τον Δεκέμβριο του 2018, κατά τη διάρκεια της φοιτητικής διαδήλωσης, όπως και σε κάποιες άλλες χαμηλής έντασης κινητοποιήσεις από τα κάτω. Σε κάθε περίπτωση έχουν κάνει ζημιά γιατί έδιναν το άλλοθι στην κυβέρνηση να υποστηρίζει ότι οι διαδηλώσεις δεν εκφράζουν μια αυθεντική κοινωνική εξέγερση αλλά ότι αποτελούν μηχανισμούς της αντιπολίτευσης. Όπως και να έχει, στις περισσότερες περιπτώσεις, οι διαδηλωτές κατάφεραν να εκδιώξουν τα κόμματα αυτά από τις γραμμές τους. Και στις τελευταίες διαδηλώσεις για τη δολοφονία του Κλόντιαν Ράσα μπορεί να υπήρχαν μέλη των κομμάτων της αντιπολίτευσης αλλά ο ρόλος τους ήταν δευτερεύουσας σημασίας. Εκείνες ήταν ημέρες μιας αυθόρμητης εξέγερσης της νεολαίας των Τιράνων, η οποία ήταν μη ελεγχόμενη και ανεξάρτητη.
Όλη αυτή η κοινωνική οργή, σε συνδυασμό με τη δραστική απονομιμοποίηση της κυβέρνησης και των κομμάτων της αντιπολίτευσης, δημιούργησε εύφορο έδαφος για εναλλακτικές πολιτικές οργανώσεις. Εμείς, ως ακτιβιστές της Organizata Politike, εργαζόμαστε σκληρά για να οικοδομήσουμε ένα πλουραλιστικό κοινωνικό κίνημα στις θεματικές αλλά ενιαίο σε ορισμένες βασικές αρχές, όπως η εγκατάλειψη του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού ως προτύπου ανάπτυξης, η καταπολέμηση των οικονομικών ολιγαρχών, η επέκταση των δικαιωμάτων των εργατών και η συμμετοχή τους στη λήψη αποφάσεων στον χώρο εργασίας τους, η ισότητα των φύλων, η προστασία του περιβάλλοντος, η άμεση και πολυδιάστατη δημοκρατία κ.λπ. Οι επόμενοι μήνες θα δείξουν πόσο κοντά είναι η μέρα του πολιτικού θριάμβου της κοινωνίας.
* Σ.τ.Σ: Προς επίρρωση της αναφοράς στη συνέντευξη πως «η κυβέρνηση χρησιμοποιεί αμφίβολα σχήματα συνεργασίας ανάμεσα σε δημόσιο και ιδιωτικό, για την εκτροπή κεφαλαίων από το δημόσιο στο ιδιωτικό σύστημα υγείας», παραθέτουμε το παρακάτω μικρό δείγμα. Πληροφορίες που έφτασαν αυτές τις ημέρες λένε ότι το τμήμα αιμοκάθαρσης του δημόσιου νοσοκομείου Αργυροκάστρου έκλεισε. Οι ασθενείς ενημερώθηκαν από το προσωπικό ‒το οποίο χάνει τη θέση του‒ ενώ οι θεραπείες των ασφαλισμένων θα γίνονται πλέον στο ιδιωτικό νοσοκομείο «Spitalin Amerikan».
INTERVISTA (Arlind Qori)
– Miq te dashur te Organizata Politike, nga rrjetet sociale kemi mesuar per prezencen tuaj interesante. Duam te na shkruani disa fjale per ” historine” tuaj , kerkimet tuaj ne fushen filozofike , politike dhe shoqerore si gjithashtu edhe per hapesiren ne te cilen levizni, aleancat tuaj etj.
Organizata Politike është formuar si një bërthamë aktivistësh pas ngjarjes së 21 janarit 2011, ku forcat e armatosura shtetërore qëlluan dhe vranë katër demonstrues. Revoltimi ndaj vrasësve politikë dhe tradhtuesve të gjakut të atyre njerëzve të varfër na e forcoi bindjen se Shqipërisë i nevojitej një organizim i ri politik, që shihte me përparësi ndërgjegjësimin dhe organizimin e më të varfërve, sidomos punëtorëve. Prej vitesh Organizata Politike ka si përparësi të ndihmojë punëtorët në organizimin e sindikatave të reja, vitale dhe demokratike – duke i dhënë fund pseudosindikalizmit të vjetër, të kapur nga partitë politike dhe të korruptuar nga pronarët e sipërmarrjeve të mëdha. Gjatë këtyre viteve aktivizëm jemi përpjekur të organizojmë edhe studentët dhe ta lidhim kauzën e tyre me të punëtorëve, sidomos për shkak se shumë studentë sot janë të detyruar të punojnë për të përballuar kostot e larta të studimit dhe jetesës. Nuk kemi munguar, gjithsesi, as në të tjera kauza me rëndësi shoqërore si p.sh. mbrojtja e hapësirave publike nga gllabërimi i shfrenuar prej kapitalit spekulativ, barazia gjinore, mbrojtja e mjedisit etj.
Për të fuqizuar klasat dhe grupet shoqërore që i shohim me përparësi, kemi arritur të ndërtojmë marrëdhënie të forta me një zinxhir sindikatash të reja të formuara vitet e fundit, si ato të minatorëve, naftëtarëve, punonjësve të call center-ave, punëtorëve të industrisë tekstile etj. Po ashtu kemi bashkëpunuar me grupe qytetarësh për kauza në interes të të mirës publike, sidomos në bashkorganizimin e protestave dhe rezistencës qytetare.
Nga pikëpamja ideo-politike ne rreshtohemi me krenari majtas. Prej tre dekadash e majta e mirëfilltë ka munguar në Shqipëri. Partitë që formalisht quhen të majta janë shërbëtore të interesave të oligarkisë ekonomike dhe në qeverisje e program nuk kanë asgjë të rëndësishme që i dallon nga e djathta neoliberale. Kësisoj aktiviteti ynë politik ka shërbyer edhe për të thyer sadopak hegjemoninë e konsoliduar të parimeve neoliberale.
– Si e gjykoni ne pergjithesi sot, ecurine e sistemit politik pas tranzicionit ne lidhje me varesine e tij te ngushte nga faktore te huaj te ndryshem ( Turqi, SH.B. A- NATO, B.E )qe nderhyjne ne orientimin e vendit?
Burokracia politike shqiptare është e varur nga dy pole. Në njërën anë fuqizimi i oligarkëve ekonomikë vendas po e shndërron atë nga partnere e barabartë në procesin e akumulimit të paligjshëm të kapitalit në vasale që po humb çfarëdo autonomie relative. Në anën tjetër, prej dekadash burokracia politike shqiptare ka zgjedhur unanimisht që nga pikëpamja gjeopolitike dhe gjeoekonomike të renditet krah SHBA, Bashkimit Evropian, si dhe të ndjekë si nxënëse e bindur recetat e Fondit Monetar Ndërkombëtar (sidomos për sa i përket procesit të përshpejtuar të privatizimit të ndërmarrjeve publike dhe futjes së logjikës së kapitalit në thuajse çdo pore të jetës shoqërore). Zërat që e problematizojnë varësinë e parë janë rritur shumë vitet e fundit, kurse varësia e dytë kritikohet vetëm pjesërisht dhe në mënyrë sporadike (sidomos për shkak të ndërlikimit që vjen nga situata gjithnjë e tensionuar në Ballkan në raport me shtete si Serbia, e cila ende orvatet të destabilizojë Republikën e Kosovës, për pavarësinë e plotë të të cilës ka një konsensus total mes qytetarëve të Republikës së Shqipërisë).
Sidoqoftë sistemi politik shqiptar ka hyrë në një krizë të thellë legjitimiteti. Partitë kryesore, ndonëse ende arrijnë të fitojnë votat e shumicës së qytetarëve, e kuptojnë se mbështetja për to është sipërfaqësore, oportuniste dhe, me sfidën e parë nga një forcë e re dhe vërtet popullore, mund të avullojë shpejt. Fakti që pabarazitë ekonomike po thellohen dhe mundësitë ekonomike për shumicën dërrmuese të popullsisë sa vijnë e ngushtohen, bën që situata shoqërore të jetë në tension të vazhdueshëm dhe shpërthimet e zemëratës të jenë gjithnjë në prag.
– Cili eshte qendrimi i qeverise shqiptare ne lidhje me mbrojtjen e popullit gjate periudhes pandemike dhe ku synon ne nje periudhe pas- covid? Cilat jane kushtet ekonomike te klasave te mesme( punetore, fermere etj) si dhe korniza institucionale e kontrollit shoqeror – policimit qe arriti deri ne vrasjen e Klodianit.
Qeveria shqiptare u kap tërësisht e papërgatitur për pandeminë. Spitalet publike ishin dhe janë në kushte shumë të vështira, me infrastrukturë të dobët dhe staf shëndetësor të pamjaftueshëm dhe të keqpaguar. Pasoja, këto, të ristrukturimit neoliberal të shëndetësisë ku është rritur pesha e spitaleve private dhe qeveria po përdor skema të dyshimta partneriteti publik-privat për të devijuar fonde nga shëndetësia publike drejt asaj private. Nga ana tjetër, sidomos gjatë muajve të parë të pandemisë shumë punëtorë humbën vendet e punës, ndërkohë që mbështetja për ta ka qenë minimale. Po, ç’është më e rëndësishmja, punëtorët vazhdojnë të punojnë në kushte të rrezikshme për shëndetin e tyre, çka shpërfillet nga qeveria, e cila kujdeset vetëm për ecurinë e fitimeve të pronarëve të mëdhenj.
Më gjerësisht, pakënaqësitë po rriten. Varfërimi i një pjese të shtresës së mesme dhe niveli mjaft i ulët i pagave dhe kushtet tejet të vështira të punës për punëtorët, një njërën anë, dhe pasurimi i vazhdueshëm i një grushti oligarkësh, nga ana tjetër, po i thellon kontradiktat. Këto të fundit po ashpërsohen edhe për faktin se gjatë këtyre muajve të pandemisë është zvogëluar ndjeshëm ritmi i emigrimit. Emigracioni ka qenë përherë një valvul shkarkimi për papunësinë dhe tensionet shoqërore në Shqipëri. Sot, në pamundësi për të emigruar, sidomos rinia shqiptare po ndjen një frustrim si rrallëherë më parë.
Në këtë kontekst qeveria ka zgjedhur të intensifikojë dhunën dhe presionin në shoqëri. Përndiqen shitësit e vegjël të rrugëve, si dhe janë ashpërsuar masat për çdo protestë paqësore. Nga ana tjetër qeveria po ndërton një frymë të theksuar agresiviteti mes trupave policore. Këto rrethana shpjegojnë edhe vrasjen e të riut Klodian Rasha nga një efektiv policie, si dhe revoltën disaditore të rinisë së periferive të Tiranës kundra dhunës policore dhe, në përgjithësi, një sistemi ekonomiko-politik mbytës.
– Ne kete kohe, opozita dhe partite qe kane formuar nje profil antiqeveritar kane aftesite per te ” shfrytezuar” ceshtjen e Klodianit si edhe ceshtje te tjera qe lidhen me mungesen e demokracise, korrupsionin etj? A kishin dhe prani fizike ne protesta pervec konferencave per shtyp te zakonshme? Nga ana juaj mendoni se ky dyshim qe shfaqet ne dege te ndryshme shoqerore ( punetore, studente, te rinj etj) mund te kete ndonje mundesi te organizimit alternativ dhe si?
Prej vitesh partitë opozitare, impotente për të ndërtuar një bazë shoqërore të mirëfilltë, orvaten të parazitojnë brenda protestave dhe lëvizjeve shoqërore që lindin spontanisht. E patën tentuar gjatë protestave studentore të dhjetorit 2018, si dhe në një sërë lëvizjesh më modeste nga poshtë. Në të gjitha rastet kanë prishur punë sepse i kanë dhënë qeverisë alibinë se protestat nuk shprehin revoltën autentike shoqërore, por janë makinacione të partive opozitare. Sidoqoftë në shumicën e rasteve protestuesit ia kanë dalë t’i përzënë këto parti nga radhët e tyre. Edhe në protestat e fundit për vrasjen e Klodian Rashës mund të ketë pasur persona të infiltruar nga partitë opozitare, por roli i tyre ka qenë i dorës së dytë. Ato ishin ditë të një revolte spontane të rinisë periferike të Tiranës, e cila ishte e pakomandueshme dhe e pakontrollueshme.
Gjithë ky mllef shoqëror, i kombinuar me rënien drastike të legjitimitetit të qeverisë dhe partive opozitare, ka krijuar terrenin pjellor të organizimeve politike alternative. Ne, si aktivistë të Organizatës Politike, po punojmë shumë për ndërtimin e një lëvizjeje shoqërore plurale në subjekte, por unitare në disa parime bazë si: braktisja e kapitalizmit neoliberal si model zhvillimi, lufta ndaj oligarkëve ekonomikë, zgjerimi i të drejtave të punëtorëve dhe përfshirja e tyre në vendimmarrje në vendin e punës, barazia gjinore dhe ruajtja e mjedisit, demokracia e drejtpërdrejtë dhe e shumanshme etj. Muajt në vijim do të tregojnë se sa afër është dita e ngadhënjimit politik të shoqërisë.
