Ο Γ. Στουρνάρας είχε δηλώσει στις αρχές του έτους πως «δεν γίνεται να ευημερήσουν οι άνθρωποι αν δεν ευημερήσουν οι αριθμοί». Αφοπλιστικός…
Κι εσχάτως τα ποσοστά της ανεργίας περιλαμβάνονται στις συνταγές της αλχημείας του υπουργείου Οικονομικών. Ώς τώρα ήταν αδιαμφισβήτητη η αντίστροφη σκληρή αλήθεια της κοινωνικής διάλυσης: «Ευημερούν οι αριθμοί, αλλά οι άνθρωποι εξαθλιώνονται». Παρά τις επαναλαμβανόμενες αποκαλύψεις των τελευταίων μηνών για «λάθη επί λαθών» και στο σχεδιασμό και στις προβλέψεις, η χειρουργική αριθμητική των προγραμμάτων άτεγκτης λιτότητας ανάγεται όχι μόνο σε ικανή, αλλά και σε αναγκαία συνθήκη της οικονομικής ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής. Οφείλουμε να συμφωνήσουμε: Στα οικονομικά μαθηματικά της καταστροφής «αριθμοί» και «άνθρωποι» λογίζονται ως ταυτόσημες έννοιες. Αξίζει -αδικείται γιατί του έλαχε να διαπρέπει σε «μικρή ομάδα»- στον Γ. Στουρνάρα να πάρει θέση μετά από αυτή του τη δήλωση δίπλα σε έναν Κλίντον με το «είναι η οικονομία ηλίθιε», και μια Θάτσερ με τα αξεπέραστα «δεν υπάρχει εναλλακτική» και «δεν υφίσταται κοινωνία παρά μόνο άτομα και οικογένειες». «Ευημερούν οι αριθμοί για να ευημερήσουν οι άνθρωποι», άλλο ένα δόγμα-θεμέλιο της νεοφιλελεύθερης ορθοφροσύνης.
Όμως ο καθηγητής Στουρνάρας γνωρίζει πολύ καλά πως δεν είναι τα πράγματα και τόσο καθαρόαιμα «οικονομικά», όσο θέλει να τα παρουσιάζει. Γιατί ο ίδιος, έχοντας υπηρετήσει το σύστημα από πολλά πόστα την τελευταία ταραγμένη εικοσαετία (σύμβουλος του Σημίτη, προπαγανδιστής της λιτότητας, εισηγητής και επίσημος εκφραστής των στρατηγικών των βιομηχάνων) δεν είναι δυνατόν να μην έχει νιώσει από… εντελώς μέσα την κυριαρχική πολιτική διάσταση.
Η εξίσωση έτσι λύνεται εύκολα. Οι αριθμοί ευημερούν, αναλόγως το πώς αποφασίζουν και διατάζουν τα αφεντικά των Βρυξελλών (Ε.Ε.), του Βερολίνου (Μέρκελ), της Φραγκφούρτης (ΕΚΤ), βεβαίως και της Ν. Υόρκης (ΔΝΤ). Ταυτόχρονα εδώ, το υπάκουο κατεστημένο της διαπλοκής και της κλεπτοκρατίας κόβει και ράβει τα «Greek statistics» βολεύοντας συμφέροντα, ορέξεις και επιδιώξεις: Είσοδος στην Ευρωζώνη, χρηματιστηριακό ράλι, πρώτη ευρω-επιτήρηση επί κυβέρνησης Καραμανλή, «εκτίναξη του ελλείμματος» και υπαγωγή στο Μνημόνιο από τους Παπανδρέου και Παπακωσταντίνου.
Και πρόσφατα είχαμε το επιστέγασμα. Στην εισηγητική έκθεση του νόμου που διεκπεραίωσε τη νέα παρτίδα βάρβαρων μέτρων, αναγνωρίστηκε με τον πιο επίσημο τρόπο από την κυβέρνηση Σαμαρά το μοιραίο νούμερο 15,6% του ελλείμματος, με βάση το οποίο στήθηκε η παγίδα της υποθήκευσης της χώρας. Ο Σαμαράς ομολογεί και καθαγιάζεται οριστικά από τις σκιές της αμαρτίας, όταν αμφισβητούσε και την αριθμητική και τη συνταγή του Μνημονίου.
Ήμασταν ηλίθιοι: Δεν είναι οι αριθμοί, ούτε η (ποια;) οικονομία, αλλά η πολιτική! Πάντα έτσι ήταν.
Θητεία Τυμβωρύχου
εκτελεί η «σειρά» του ’69
