Μπούρδες, αναποφασιστικότητα, αναστολές, ημίμετρα. Εγώ δεν τα καταλαβαίνω όλα αυτά. Τι θα πει να γίνει η Ελλάδα Ινδία της Δύσης, Δανία του Νότου, Αργεντινή της Ανατολής ή Ζιμπάμπουε του Βορρά; Μέχρι εκεί φτάνει η φαντασία και η ευρηματικότητά τους;
Όταν λέμε τελική λύση, εννοούμε τελική λύση. Τι πα’ να πει μισθός Κίνας, σύνταξη Μογγολίας και συμβάσεις Φίτζι; Κι αν ένας μισθωτός πέσει σε φιλάνθρωπο εργοδότη και του δώσει μισθό πάνω από τη σύμβαση; Αν οι συνταξιούχοι έχουν κομπόδεμα κάτω από τα στρώματα, ή παιδιά κι εγγόνια να τους βοηθήσουν; Δεν θα τη σκαπουλάρουν; Και θα τους πληρώνει το σύστημα μέχρι τα 85 τους; Δεν λέει…
Τελικώς τους έχουμε υπερεκτιμήσει. Η κυβέρνηση και η τρόικα απαρτίζονται από ανθρώπους περιορισμένης έμπνευσης. Φόροι, περικοπές και τούμπαλιν. Βαρετό. Κάτι άλλο έχετε; Μόνο ως εκεί μπορείτε; Τις προάλλες, σε μια παρέα που μεταξύ τυρού και ουισκίου σχολίαζε σαρκαστικά την τελευταία δόση μέτρων, η Αριάδνη (μη ρωτάτε ποια Αριάδνη, κοιτάξτε στις μπροστά σελίδες) πέταξε την ιδέα: «Στο τέλος θα δώσουν κώνειο στους συνταξιούχους, να τελειώνουμε». Μη γελάτε. Το βρίσκω λαμπρή ιδέα. Και σε αντιστοιχία με τις παραδόσεις μας και τη φιλοσοφία μας. Not only Socrates drank the conium. Ariadne drank too. And John, Mitsos, Kitsos, Tula, Sula drank too… Όλοι κώνειο. Κώνειο στους συνταξιούχους, ως μέτρο εξυγίανσης του ασφαλιστικού συστήματος, κώνειο και στους ανέργους, ως μέτρο εξάλειψης της ανεργίας, κώνειο στους δημοσίους υπαλλήλους της εφεδρείας και της προσυνταξιοδοτικής διαθεσιμότητας – θα γλιτώσουμε ένα σκασμό λεφτά. Κώνειο και στους ασθενείς που δεν έχουν αναπτύξει ικανότητες αυτοΐασης και επιβαρύνουν το ΕΣΥ. Κώνειο και στα κωλόπαιδα που καθυστερούν να πάρουν πτυχία και τη βγάζουν με καταλήψεις. Κώνειο και στους διαδηλωτές –ιδεώδες συστατικό για τον χημικό πόλεμο και την κοινωνική ειρήνη– νεκρώνει τα νεύρα, παραλύει τους μύες, προκαλεί τρόμο και σπασμούς, ύπνο, εγκεφαλική νάρκη και θάνατο. Γλυκό, ανώδυνο, ανθρωπιστικό. Και το κώνειο είναι και φυτικό, οικολογικό, αφθονεί κιόλας στη Μεσόγειο.
Τώρα που το σκέφτομαι, είναι και η ιδεώδης επένδυση του μέλλοντος. Πώς γίνεται με τα φωτοβολταϊκά και το σχέδιο Ήλιος; Κάτι ανάλογο. Με γερή κοινοτική επιδότηση. Να φυτέψουμε όλη τη Θεσσαλία, για παράδειγμα, με κώνειον το στικτόν. Conium maculatum, κατά την επιστημονική ορολογία. Να ενθαρρύνουμε και την κατά μόνας καλλιέργειά του. Πώς θα γινόταν, για παράδειγμα, με τα δενδρύλλια κάνναβης στα μπαλκόνια; Ας γίνει και με το κώνειο. Σου ’ρχεται εκκαθαριστικό της εφορίας; Φτιάχνεις το αφέψημά σου, το πίνεις και καθαρίζεις. Σου ’ρχεται χαρτί απόλυσης; Το αυτό. Βγαίνεις στην εφεδρεία ή στη διαθεσιμότητα; Το ίδιο. Θα ακολουθεί και απονομή παρασήμου πατριωτικής ανδρείας στην οικογένειά σου. Αλλά, να εξηγούμαστε. Τα έξοδα κηδείας δικά σου.
Τελικά, η τελική λύση για το χρέος είναι απλή. Αφού αδυνατούμε να εξαλείψουμε και το χρέος και τους δανειστές, ας εξαλείψουμε τους οφειλέτες. Τι θα κάνουν οι πρώτοι χωρίς τους δεύτερους, θα μου πείτε. Ε, ας το ρίξουν στο κώνειο κι αυτοί.
Τελικώς τους έχουμε υπερεκτιμήσει. Η κυβέρνηση και η τρόικα απαρτίζονται από ανθρώπους περιορισμένης έμπνευσης. Φόροι, περικοπές και τούμπαλιν. Βαρετό. Κάτι άλλο έχετε; Μόνο ως εκεί μπορείτε; Τις προάλλες, σε μια παρέα που μεταξύ τυρού και ουισκίου σχολίαζε σαρκαστικά την τελευταία δόση μέτρων, η Αριάδνη (μη ρωτάτε ποια Αριάδνη, κοιτάξτε στις μπροστά σελίδες) πέταξε την ιδέα: «Στο τέλος θα δώσουν κώνειο στους συνταξιούχους, να τελειώνουμε». Μη γελάτε. Το βρίσκω λαμπρή ιδέα. Και σε αντιστοιχία με τις παραδόσεις μας και τη φιλοσοφία μας. Not only Socrates drank the conium. Ariadne drank too. And John, Mitsos, Kitsos, Tula, Sula drank too… Όλοι κώνειο. Κώνειο στους συνταξιούχους, ως μέτρο εξυγίανσης του ασφαλιστικού συστήματος, κώνειο και στους ανέργους, ως μέτρο εξάλειψης της ανεργίας, κώνειο στους δημοσίους υπαλλήλους της εφεδρείας και της προσυνταξιοδοτικής διαθεσιμότητας – θα γλιτώσουμε ένα σκασμό λεφτά. Κώνειο και στους ασθενείς που δεν έχουν αναπτύξει ικανότητες αυτοΐασης και επιβαρύνουν το ΕΣΥ. Κώνειο και στα κωλόπαιδα που καθυστερούν να πάρουν πτυχία και τη βγάζουν με καταλήψεις. Κώνειο και στους διαδηλωτές –ιδεώδες συστατικό για τον χημικό πόλεμο και την κοινωνική ειρήνη– νεκρώνει τα νεύρα, παραλύει τους μύες, προκαλεί τρόμο και σπασμούς, ύπνο, εγκεφαλική νάρκη και θάνατο. Γλυκό, ανώδυνο, ανθρωπιστικό. Και το κώνειο είναι και φυτικό, οικολογικό, αφθονεί κιόλας στη Μεσόγειο.
Τώρα που το σκέφτομαι, είναι και η ιδεώδης επένδυση του μέλλοντος. Πώς γίνεται με τα φωτοβολταϊκά και το σχέδιο Ήλιος; Κάτι ανάλογο. Με γερή κοινοτική επιδότηση. Να φυτέψουμε όλη τη Θεσσαλία, για παράδειγμα, με κώνειον το στικτόν. Conium maculatum, κατά την επιστημονική ορολογία. Να ενθαρρύνουμε και την κατά μόνας καλλιέργειά του. Πώς θα γινόταν, για παράδειγμα, με τα δενδρύλλια κάνναβης στα μπαλκόνια; Ας γίνει και με το κώνειο. Σου ’ρχεται εκκαθαριστικό της εφορίας; Φτιάχνεις το αφέψημά σου, το πίνεις και καθαρίζεις. Σου ’ρχεται χαρτί απόλυσης; Το αυτό. Βγαίνεις στην εφεδρεία ή στη διαθεσιμότητα; Το ίδιο. Θα ακολουθεί και απονομή παρασήμου πατριωτικής ανδρείας στην οικογένειά σου. Αλλά, να εξηγούμαστε. Τα έξοδα κηδείας δικά σου.
Τελικά, η τελική λύση για το χρέος είναι απλή. Αφού αδυνατούμε να εξαλείψουμε και το χρέος και τους δανειστές, ας εξαλείψουμε τους οφειλέτες. Τι θα κάνουν οι πρώτοι χωρίς τους δεύτερους, θα μου πείτε. Ε, ας το ρίξουν στο κώνειο κι αυτοί.
Σχόλια
