Η Microsoft δουλεύει σε νέους τρόπους αποθήκευσης δεδομένων
Tων Αλέξη Κανάκη και Γιώργου Χάμψα
Το 2011, ο γενετιστής του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, Τζορτζ Τσερτς, πρωτοστάτησε στην ιδέα να κωδικοποιήσει πληροφορία σε μόρια DNA, κωδικοποιώντας το δικό του βιβλίο, μερικές εικόνες και ένα πρόγραμμα Javascript. Τον περασμένο Ιούλιο, μια ομάδα της Microsoft σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον κατάφερε να αποθηκεύσει ένα αρχείο 200 ΜΒ δεδομένων στο DNA. Φέτος, οι ερευνητές αποθήκευσαν σε DNA μια γαλλική ταινία του 1895, έναν ιό υπολογιστή και μια δωροκάρτα από το Amazon αξίας 50 δολαρίων.
Βασισμένη στα παραπάνω, η Microsoft προσπαθεί να αναπτύξει ένα σύστημα το οποίο χρησιμοποιεί ως μέσο αποθήκευσης μικρές αλυσίδες DNA, θέλοντας να αντικαταστήσει τις μαγνητικές ταινίες.
Και συγκεκριμένα, όπως φαίνεται από δηλώσεις του ερευνητή Νταγκ Κάρμαν σε βάθος τριετίας θα έχει κατασκευαστεί ο πρώτος λειτουργικός «σκληρός δίσκος» από DNA. Και προς το τέλος της δεκαετίας, αναμένεται να είναι έτοιμο και το πρώτο ανάλογο λειτουργικό σύστημα, ώστε να εγκατασταθεί σε ένα κέντρο δεδομένων της Microsoft.
Η ανάγκη να ξεπεραστούν οι συμβατικές μαγνητικές ταινίες, μας εξηγεί ο Βίκτορ Ζίρνοφ, επικεφαλής επιστήμονας της Semiconductor Research Corporation, ξεκινά από το ότι οι προσπάθειες να συρρικνωθεί η υπολογιστική μνήμη, με τους τρόπους που αυτό γινόταν μέχρι σήμερα, φαίνεται να βρίσκουν ταβάνι λόγω φυσικών ορίων. Αντίθετα, το DNA μπορεί να αποθηκεύσει πληροφορία σε απίστευτη πυκνότητα. «Αποθηκεμένη σε DNA, κάθε ταινία που γυρίστηκε ποτέ θα χωράει μέσα σε έναν όγκο μικρότερο από έναν κύβο ζάχαρης».
Παράλληλα, δεν έχουν ξεπεραστεί ακόμα τα δύο βασικά εμπόδια αυτής της νέας τεχνολογίας. Πρώτον, η διαδικασία παραμένει ακριβή. Η μετατροπή ψηφιακών δυαδικών ψηφίων σε κώδικα DNA (που αποτελείται από αλυσίδες νουκλεοτιδίων με σήμανση A, G, C και T) παραμένει επίπονη και δαπανηρή λόγω της χημικής διαδικασίας που χρησιμοποιείται για την κατασκευή των κλώνων DNA. Στην επίδειξη της, η Microsoft χρησιμοποίησε 13.448.372 μοναδικά κομμάτια DNA. Οι ειδικοί λένε ότι αγοράζοντας αυτό το υλικό στην ανοικτή αγορά θα κοστίσει 800.000 δολάρια..
Δεύτερον, προς το παρόν, η διαδικασία θεωρείται χρονοβόρα. Η αυτοματοποίηση της διαδικασίας εγγραφής ψηφιακών δεδομένων στο DNA θα είναι κρίσιμη. Με βάση τις αρκετές εβδομάδες που χρειάστηκε για να πραγματοποιήσει το πείραμά του, ο Κάρμαν εκτιμά ότι ο ρυθμός μεταφοράς δεδομένων στο DNA ήταν μόνο 400 bytes ανά δευτερόλεπτο. Η Microsoft λέει ότι πρέπει να αυξηθεί στα 100 megabyte ανά δευτερόλεπτο.
Ο αγώνας για καλύτερη διαχείριση της πληροφορίας είναι από τους κυρίαρχους ανταγωνισμούς που διαδραματίζονται κατά την 4η Βιομηχανική Επανάσταση. Πώς θα αποθηκεύουμε περισσότερη πληροφορία σε λιγότερο χώρο, πώς θα είναι πιο εύκολα προσπελάσιμη και οργανωμένη (το αίνιγμα του Big Data Analysis), πώς θα διαχέεται γρηγορότερα (το 5G είναι καθοδόν), κοκ.
Αλλά στον αγώνα αυτό, η ερώτηση κλειδί δε παύει να είναι, ποιος ελέγχει την πληροφορία. Πέντε μεγάλες εταιρείες (Google, Amazon, Microsoft, Apple, Facebook) φαίνεται να συγκεντρώνουν στα χέρια τους σχεδόν ολόκληρο το φάσμα της διαδικτυακής πληροφορίας. Η καλύτερη και πιο εύκολη διαχείριση της, οδηγεί στον όλο και μεγαλύτερο έλεγχο των μηχανισμών με τους οποίους δημιουργούνται στους ανθρώπους οι ανάγκες και οι επιθυμίες. Διαμορφώνουν, δηλαδή, το μέσο χρήστη – μέσω του ελέγχου του τι αυτός βλέπει, τι αγοράζει, με τι ασχολείται, τι του αρέσει – στον καταναλωτή που αυτοί θέλουν. Ενώ παράλληλα, μέσω των ίδιων μηχανισμών, καταπατούν κάθε δικαίωμα ιδιωτικότητας με υποκλοπές και παρακολουθήσεις όλης της διαδικτυακής (ή και μη) ζωής των ανθρώπων. Με το παράδειγμα της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας των ΗΠΑ (ΝSA) αποδεικνύεται ότι αυτά πλέον δεν ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας κάποιων συνομωσιολόγων.
