Μια ακόμη τραγωδία ζητά απαντήσεις. Η επιβεβλημένη –από λόγους ανθρωπιστικού καθήκοντος, γεωπολιτικών προτεραιοτήτων, ιστορικών δεσμών– αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στην πολύπαθη Ανατολική Λιβύη κατέληξε σε μια ανείπωτη τραγωδία. Πέντε μέλη της ελληνικής αποστολής νεκρά και 10 ακόμη τραυματισμένα, μετά από τροχαίο δυστύχημα (σύμφωνα με τα μέχρι τώρα δεδομένα) και μια σειρά ερωτήματα να περιμένουν απαντήσεις, τόσο για τις συνθήκες ασφάλειας στην περιοχή και την πλημμελή οργάνωση της αποστολής, όσο και για την επικοινωνιακή διαχείριση του θέματος από το ΓΕΕΘΑ και την Ελληνική Κυβέρνηση που τις πρώτες ώρες μιλούσαν για «ελαφρά τραυματίες».
Πληθαίνουν τα περιστατικά που δείχνουν ότι το γενικό ξεχαρβάλωμα της χώρας δεν αφήνει ανεπηρέαστες και τις ένοπλες δυνάμεις. Από την ανατίναξη αποθήκης πυρομαχικών στη Ν. Αγχίαλο στο μπάχαλο σχετικά με τη συμμετοχή δυνάμεων του στρατού στην κατάσβεση πυρκαγιών στον Έβρο, και από τα βουλιαγμένα ελικόπτερα στη βάση του Στεφανοβίκιου στη σημερινή τραγωδία στη Λιβύη. Οι επικοινωνιακές προτεραιότητες της στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας των ενόπλων δυνάμεων, η προσάρτηση της πρώτης στο «επιτελικό κράτος» του Μαξίμου, η απαξίωση και η εξάντληση του προσωπικού και των μέσων, οδηγούν όλο και πιο συχνά σε φαινόμενα που δεν τιμούν τη χώρα μας και προκαλούν εύλογα ανησυχίες, ειδικά σε μια εποχή που οι γεωπολιτικές προκλήσεις και εντάσεις γίνονται όλο και πιο πιεστικές.
