Του Δημήτρη Υφαντή.
Τι πραγματικά σημαίνει το άνοιγμα των επαγγελμάτων.
Οι μάγοι της τρόικας συνεχίζουν ακάθεκτοι τη γενναιόδωρη επέλασή τους ενάντια στην κοινωνία. Στο στόχαστρο βρίσκονται δεκάδες κοινωνικές κατηγορίες τις οποίες, εκ των προτέρων, έχουν στιγματίσει ως «κλειστά επαγγέλματα». Τι χρήζουν τα «κλειστά επαγγέλματα»; Τι άλλο από «άνοιγμα». Αλλιώς πώς; Επί το επιστημονικότερον, δηλαδή, νεοφιλελευθεριστί, Απελευθέρωση!
Πρόκειται για άλλη μία σκαστή, καραμπινάτη νεοφιλελεύθερη απάτη. Αφορά δεκάδες χιλιάδες επαγγελματίες, η πλειοψηφία των οποίων, πέρα από τους τυπικούς όρους αυτοαπασχόλησης, λίγο απέχει με βάση τον εργασιακό φόρτο και το εισόδημα από το μέσο μισθωτό. Ο στόχος: να εισβάλλει το μεγάλο κεφάλαιο με σκληρούς μονοπωλιακούς όρους, χωρίς περιορισμούς σε κάθε τομέα συναλλαγής και παροχής υπηρεσιών.
Τα γεράκια του νεοφιλελευθερισμού παριστάνουν παντού και πάντα ότι «γράφουν» την πολιτική τους σε μία λευκή σελίδα που δεν έχει λερωθεί ξανά και ξανά από τα δηλητηριώδη δόγματά τους. Όμως, οι «απελευθερώσεις» και τα «ανοίγματα αγορών» έχουν ήδη πληγώσει βαθιά την ελληνική οικονομία. Τι να αναφέρουμε πρώτα, τι να μην ξεχάσουμε; Τον θαυμαστό υπέροχο κόσμο των «ελεύθερων» ΜΜΕ; Την απελευθέρωση των τηλεπικοινωνιών και της αγοράς των καυσίμων; Τη ληστρική παράδοση των δημοσίων έργων στα μονοπώλια των κατασκευαστικών εταιριών μέσω των ΣΔΙΤ; Τα θηριώδη mall που έδωσαν τη χαριστική βολή στον εμπορικό κόσμο; Την απελευθέρωση των μεταφορών σε θάλασσα και αέρα; Παντού η ίδια παπαγαλία: ελεύθερος ανταγωνισμός, ποιοτικές υπηρεσίες σε φτηνές τιμές και ταυτόχρονα νέες θέσεις εργασίας. Παντού η ίδια εξέλιξη, αργά ή γρήγορα: ακρίβεια με όρους καρτέλ για υπηρεσίες άθλιες σε ποιότητα, εξαφάνιση των μικρομεσαίων, εργασιακή δουλεία και τώρα πια ανεργία σε πρωτοφανή κλίμακα.
Σήμερα καταγγέλλονται προκαταβολικά οι πάντες ως συντεχνίες και προνομιούχοι. Φαρμακοποιοί, δικηγόροι, γιατροί και μηχανικοί στολίζονται με το πρόθεμα μεγαλο-τάδε, ποσά εκατομμυρίων ως διά μαγείας αποκαλύπτονται σε τραπεζικούς λογαριασμούς. Η αναβολή για μετά τις γιορτές είναι αναβολή… εκτέλεσης. Αφορά φτηνούς επικοινωνιακούς χειρισμούς. Τη δημιουργία εντυπώσεων διαβούλευσης για να εκτονωθούν οι αντιδράσεις που διογκώνονται. Το παιχνίδι είναι στημένο και η στόχευση δεδομένη. Το ασύστολο δούλεμα και η χοντροκομμένη προπαγάνδα περί ανταγωνιστικών τιμών και προϊόντων, νέων θέσεων εργασίας και αναπτυξιακής ώθησης θα πάει -ήδη πάει- «σύννεφο».
Τα φτωχά λαϊκά στρώματα θα βρεθούν, πολύ σύντομα, στο έλεος της αυθαιρεσίας και της ασυδοσίας των μεγάλων ομίλων, που στο γνωστό μοντέλο της «αλυσίδας» θα καταλάβουν κάθε τομέα της αγοράς. Μονοπωλιακή ασφυξία, μισθωτοποίηση, ακόμα και απευθείας πτώχευση ενός μεγάλου τμήματος των αυτοαπασχολούμενων και των ελεύθερων επαγγελματιών, που προφανέστατα θα αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις συνθήκες ζούγκλας, θα κυριαρχήσουν παντού. Φοροαπαλλαγή, φοροκλοπή και εισφοροδιαφυγή θα κοσμήσουν και αυτή τη νέα λαμπρή σελίδα που θα γράψει το μεγάλο κεφάλαιο.
Η μάχη δεν πρέπει να υποτιμηθεί. Ήδη μία σειρά επαγγελματικά στρώματα αντιλαμβάνονται ότι η μοίρα τους είναι κοινή με τους εργαζόμενους και τους ανέργους.
Όταν σαρώνεται η κοινωνία, είναι δυνατόν να γεννηθεί στην πράξη ένα ευρύτατο μέτωπο υπεράσπισης των στοιχειωδέστερων αρχών της κοινωνικής δικαιοσύνης. Και η συνειδητοποίηση ότι ο πολιτικός άξονας του Μνημονίου και η ομονοούσα Ν.Δ. που, κατεπειγόντως, υπερψηφίζει και το διαλαλεί, βρίσκονται απέναντι από αυτό το μέτωπο, μπορεί να έχει καταλυτικές συνέπειες.
Οι κοινωνίες δεν είναι σχεδιαγράμματα προς διεκπεραίωση στα σημειωματάρια, όπου τα κυβερνητικά στελέχη πειθήνια… συνταγογραφούν τη θεραπεία σοκ που τους υπαγόρευσαν οι Στρος Καν και Όλι Ρεν, στις πρόσφατες επισκέψεις τους.
