Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του δημοτικού ραδιοσταθμού Νέου Ηρακλείου, Επικοινωνία 94 FM. Εκεί οι 35 εργαζόμενοι δημοσιογράφοι, διοικητικοί υπάλληλοι, τεχνικοί κοντεύουν να ξεχάσουν το χρώμα του χρήματος, καθώς η Δημοτική Αρχή τους οφείλει δεδουλευμένες αποδοχές από τον περασμένο Μάρτιο, υποχρεώνοντάς τους να αγγίξουν τα όρια της εξαθλίωσης. Έχοντας εξαντλήσει κάθε περιθώριο υπομονής αλλά και προσπάθειας συνεννόησης με τη Δημοτική Αρχή, αποφάσισαν να απεργήσουν με επαναλαμβανόμενες 24ωρες. Στην πρώτη 24ωρη απεργία τους, η απάντηση του δημάρχου Π. Βλασσόπουλου ήταν άμεση: «μας ανακοίνωσαν, όχι ο δήμαρχος αλλά ο γενικός γραμματέας του δήμου, ένας υπάλληλος δηλαδή του δήμου, και ο πρόεδρος της δημοτικής επιχείρησης, το επικείμενο κλείσιμο του ραδιοφώνου» όπως ανέφερε στο Δρόμο η Ελίζα Λιμοντζόγλου, πρόεδρος των εργαζομένων στον Επικοινωνία FM, την περασμένη Τρίτη (σ.σ. την ημέρα κατά την οποία οι εργαζόμενοι είχαν οργανώσει παράσταση διαμαρτυρίας έξω από το δημαρχείο του Ν. Ηρακλείου). Για να γλυκάνουν το φαρμάκι οι… εντεταλμένοι του δήμου, ανέφεραν αόριστα ότι το προσωπικό θα μεταφερθεί στο δήμο – ένα σενάριο που συζητιέται για τα δημοτικά ραδιόφωνα εδώ και πολλούς μήνες. Εν τούτοις, λέει η κυρία Λιμοντζόγλου, «έχουμε χαρτί από το Υπουργείο Εσωτερικών και δεν γίνεται καμία μεταφορά από ραδιόφωνο σε δήμο, δεν μπορεί να γίνει, οπότε κατέρρευσε αμέσως το επιχείρημά τους ότι δεν θα χαθούν οι θέσεις εργασίας, αλλά θα μεταφερθούν απλά στο δήμο, με αναγκαστική βέβαια αλλαγή ειδικότητας και συλλογικές συμβάσεις δημοτικών υπαλλήλων».
«Θέμα πολιτικής βούλησης»
Σε μια εποχή που η τρόικα ζητά απολύσεις στους υπό κατάργηση οργανισμούς του ευρύτερου δημόσιου τομέα, η δημοτική αρχή του Ηρακλείου Αττικής κάνει ακριβώς το ίδιο, λένε οι εργαζόμενοι του ραδιοφωνικού σταθμού. «Είναι θέμα πολιτικής βούλησης» μας λέει και η Ματίνα Κουντουρόγιαννη, εκπρόσωπος των εργαζομένων στη δημοτική επιχείρηση. «Αν ο δήμαρχος θέλει να προχωρήσει σε κλείσιμο του ραδιοφώνου, προχωρά σε 35 απολύσεις ανθρώπων που έχουν τουλάχιστον 13 χρόνια προϋπηρεσία, μεταξύ των οποίων 8 συνάδελφοι ΑΜΕΑ. Είτε λοιπόν θα επιλέξει αυτό, είτε θα προσανατολιστεί να κρατήσει μια δημοτική επιχείρηση που είναι κοινωνική επιχείρηση, βιώσιμη, λειτουργήσιμη και αποτελεσματική. Εμείς πάντως από την πλευρά μας υπερασπιζόμαστε τις ανάγκες ενημέρωσης που έχει η τοπική κοινωνία, αλλά και εν γένει τη δημοτική και δημόσια ενημέρωση και επικοινωνία».
Μιλώντας πάντως κανείς με όλους τους εργαζόμενους του ραδιοσταθμού, καταλαβαίνει ότι έχουν όραμα για τη λειτουργία του, την ίδια στιγμή που καταγγέλλουν τη μεθοδευμένη απαξίωσή του από τη νυν αλλά και την προηγούμενη δημοτική αρχή. Θέλουν ένα δυναμικό ραδιόφωνο που να μπορεί να μιλήσει στην τοπική κοινωνία, να παίξει ρόλο, να εκπληρώσει τον κοινωνικό του χαρακτήρα. Αυτό μάλιστα το έχουν εμπράκτως αποδείξει, όπως λένε. Κι όχι μόνο εργαζόμενοι σε συνθήκες πολύμηνης «απληρωσιάς», αλλά και έχοντας καταθέσει προτάσεις για το πρόγραμμα, για τη ροή, με την έννοια του ανοίγματος στην κοινωνία, της φιλοξενίας της φωνής των δημοτών, ώστε αυτοί να γίνουν κοινωνοί του δημοτικού ραδιοφώνου και να μην είναι απλώς το «ακροατήριο».
Με αυτήν την έννοια, δεν προτίθενται να εγκαταλείψουν την προσπάθεια.
«Αν η δημοτική αρχή θέλει να το κλείσει θα μας βρει απέναντί της. Αν θέλει να το κρατήσει, εμείς θα βγούμε μπροστά και θα το δουλέψουμε» λένε χαρακτηριστικά, προσθέτοντας όμως ότι αυτό πρέπει να γίνει με συνθήκες εργασιακής αξιοπρέπειας: «Εάν συνεχίζουμε να είμαστε απλήρωτοι και να υπάρχει πλήρης απαξίωση του ραδιοφώνου, έχουμε κι εμείς όλους τους νόμιμους τρόπους για να κινηθούμε. Έχουμε ήδη προχωρήσει σε ασφαλιστικά μέτρα, προχωράμε σε καταγγελίες στην επιθεώρηση εργασίας, σε κινητοποιήσεις. Ό,τι μπορούμε περισσότερο, θα το κάνουμε. Αλλά το ραδιόφωνο θα παραμείνει ανοικτό».
Είναι αλήθεια ότι οι εργαζόμενοι του Επικοινωνία FM από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησαν τα προβλήματα, έχουν απευθυνθεί στην τοπική κοινωνία του Ηρακλείου κι έχουν βρει συμπαράσταση. Στα δεδομένα δηλαδή του ζητήματος πρέπει να συμπεριληφθεί το γεγονός ότι δεν ήταν εύκολο για την παρούσα αλλά και την προηγούμενη δημοτική αρχή να πείσουν την τοπική κοινωνία ότι το ραδιόφωνο απλώς κοστίζει και δεν προσφέρει τίποτε. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν να ζητούν τη συμπαράσταση των Ηρακλειωτών, αλλά και να δείχνουν την αλληλεγγύη τους σε αυτούς, αναδεικνύοντας μέσα από τη δουλειά τους στο ραδιόφωνο όλα τα προβλήματα που απασχολούν τους κατοίκους της πόλης σε αυτή την οδυνηρή για το λαό εποχή της κρίσης.
Με τους δήμους να βρίσκονται σε τραγική οικονομική κατάσταση και την Πολιτεία να αρνείται να καταβάλει τους πόρους που οφείλει, η υπόθεση «δημοτική ραδιοφωνία» μπαίνει ούτως ή άλλως σε μια σφιχτή τανάλια. Το ερώτημα επομένως που μπαίνει σχεδόν αυτόματα από πολλές πλευρές, είναι: μπορούν να έχουν μέλλον τα δημοτικά ραδιόφωνα; Την καλύτερη απάντηση δίνει η Μ. Κουντουρόγιαννη, που κλείνει με χαρακτηριστικό τρόπο τη συνομιλία μας: «Να αναρωτηθούμε τότε με κάποια αντίστοιχη προσέγγιση, αν μπορούμε να συνεχίσουμε να επιδοτούμε παιδικούς σταθμούς. Αν μπορούμε να συνεχίσουμε να επιδοτούμε δημοτικές βιβλιοθήκες. Αν μπορούμε να συνεχίσουμε να επιδοτούμε οτιδήποτε δημόσιο και κοινόχρηστο αγαθό. Γιατί κάπως έτσι βλέπουμε και εμείς τη δημοτική ραδιοφωνία. Αν απαντήσουμε θετικά σε όλα αυτά, τότε νομίζω ότι μπορούμε να έχουμε τη σωστή απάντηση και τη σωστή λύση στα προβλήματα της δημοτικής ραδιοφωνίας στην Ελλάδα»…
