Τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε εξέλιξη μια οργανωμένη, σε διεθνές επίπεδο, απόπειρα φίμωσης της κριτικής στο Ισραήλ. Ταυτίζοντας την καταδίκη του ρατσιστικού αυτού κράτους με τον αντισημιτισμό, σε μια σειρά δυτικές χώρες προωθείται η ποινικοποίηση της κριτικής και η τιμωρία –με πολλούς τρόπους– όσων την ασκούν. Την απόπειρα αυτή ενορχηστρώνει μια διακυβερνητική οργάνωση υπό τον παραπλανητικό τίτλο «Παγκόσμια Συμμαχία Μνήμης του Ολοκαυτώματος» (IHRA), η οποία απαιτεί από κράτη, κόμματα, συνδικάτα και κινήματα να συμμορφωθούν με τον δικό της ορισμό του αντισημιτισμού. Χωρίς να διαφημίζεται βέβαια, σε αυτήν συμμετέχει επίσημα από το 2005 και η Ελλάδα… Στο άρθρο που ακολουθεί παρουσιάζεται η διδακτική περίπτωση ενός Σκοτσέζου που πριν λίγες μέρες διαγράφτηκε(!) από το συνδικάτο του, ενώ σε εξέλιξη βρίσκεται ανάλογη «δίκη» και από το κόμμα του, επειδή τολμά να λέει ότι «το κράτος του Ισραήλ είναι ένα
Απαγορεύεται η καταδίκη του Ισραήλ!
του Σωτήρη Η. Καραλή
Ο Πίτερ Γκρέγκσον, Σκοτσέζος, μέλος του Εργατικού Κόμματος, υπέβαλε στις 4 Σεπτεμβρίου 2018 μια αίτηση στο κόμμα του. Με αυτήν ζητούσε να κριθεί εάν η δημόσια διατυπωμένη τοποθέτησή του, ότι το κράτος του Ισραήλ είναι ένα ρατσιστικό εγχείρημα, εμπίπτει στην κατηγορία του αντισημιτισμού. Σε περίπτωση που η κομματική ηγεσία κρίνει ότι η κατηγορία ισχύει, θα ακολουθήσει η διαγραφή του από το κόμμα. Σε αντίθετη περίπτωση, το Εργατικό Κόμμα θα πρέπει να απορρίψει τον ορισμό του αντισημιτισμού που υιοθέτησε αυτούσιο από την IHRA (International Holocaust Remembrance Alliance) και να επιστρέψει στον προηγούμενο ορισμό του αντισημιτισμού, από το λεξικό της Οξφόρδης: εχθρότητα και διακρίσεις ενάντια στους Εβραίους ως θρησκευτική ή εθνική ομάδα.
Εν τω μεταξύ ο Πίτερ κλήθηκε σε απολογία και από το συνδικάτο του, το GMB (που έχει επίσης υιοθετήσει τον ορισμό της IHRA), με την κατηγορία του αντισημιτισμού! Στις 19 Δεκεμβρίου έγινε η ακρόαση της υπόθεσής του, ενώ δεν επετράπη στον ραβίνο Ααρόν Κοέν, που ήλθε προς υπεράσπισή του, να μιλήσει. Αλλά, πριν δούμε πώς τελείωσε αυτή η… «δίκη», θα ήταν χρήσιμο να εξετάσουμε ποια είναι η IHRA, πώς ορίζει τον αντισημιτισμό και πότε και πώς το Εργατικό Κόμμα οδηγήθηκε στην υιοθέτηση του ορισμού της.
Ένας ορισμός που μπορεί να περιλαμβάνει τους πάντες!
Η IHRA ιδρύθηκε το 1998 από τον Σουηδό πρώην πρωθυπουργό Γιόραν Πέρσον και «είναι μια διακυβερνητική επιτροπή που συνενώνει κυβερνήσεις και ειδικούς προκειμένου να ενδυναμώσει και να προωθήσει την εκπαίδευση, την έρευνα και τη μνήμη του Ολοκαυτώματος και να εκπληρώσει τις δεσμεύσεις του παγκόσμιου φόρουμ της Στοκχόλμης για το Ολοκαύτωμα». Σε αυτήν συμμετέχουν 31 χώρες (και η Ελλάδα), ενώ άλλες 11 χώρες συνεργάζονται.
Ο ορισμός της IHRA για τον αντισημιτισμό είναι μια παραλλαγή αυτού που υιοθέτησε το 2005 η «Επιτροπή Παρακολούθησης Ρατσισμού και Ξενοφοβίας της Ε.Ε.». Τον ορισμό της IHRA έχουν αποδεχθεί 31 χώρες, ενώ στη Βρετανία τον έχουν υιοθετήσει περισσότερα από 130 τοπικά συμβούλια, συνδικάτα, η Αστυνομία, η Εισαγγελία και το δικαστικό σώμα. Οκτώ χώρες τον έχουν ήδη ενσωματώσει στη νομοθεσία τους. Ο ορισμός παρουσιάζει έντεκα «σύγχρονα παραδείγματα αντισημιτισμού», διευκρινίζοντας ότι μπορούν να υπάρχουν πολλά άλλα. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται και τα εξής:
Παράδειγμα 6. Να κατηγορεί τους Εβραίους πολίτες ότι είναι περισσότερο νομιμόφρονες στο Ισραήλ, ή στις υποτιθέμενες προτεραιότητες του παγκόσμιου Ιουδαϊσμού, από τα συμφέροντα του ίδιου τους του έθνους.
Παράδειγμα 7. Να αρνείται στον Εβραϊκό λαό το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, υποστηρίζοντας, για παράδειγμα, ότι η ύπαρξη του κράτους του Ισραήλ είναι ρατσιστικό εγχείρημα.
Παράδειγμα 10. Να συγκρίνει τις σύγχρονες Ισραηλινές πολιτικές με αυτές των Ναζί.
Η υπόθεση του Πίτερ Γκρέγκσον αποκαλύπτει την πραγματική ατζέντα του εβραϊκού λόμπι: δεν πρόκειται για την υπεράσπιση της Μνήμης του Ολοκαυτώματος, αλλά για την ποινική δίωξη της κριτικής στο Ισραήλ
«Περικοπές» των Εργατικών και αντιδράσεις του εβραϊκού λόμπι
Το Εργατικό Κόμμα είχε υιοθετήσει μια περιορισμένη εκδοχή του παραπάνω ορισμού ήδη τον Ιούνιο του 2017. Η εκδοχή των Εργατικών είτε παρέλειπε κάποια άρθρα, είτε όριζε με διαφορετικό τρόπο κάποια άλλα. Πρώτον, παρέλειψε το παράδειγμα 6 περί της διπλής νομιμοφροσύνης. Οι Εργατικοί επίσης αποφάσισαν να παραλείψουν δύο ακόμα παραδείγματα περί του πώς η κριτική του Ισραήλ μπορεί να χαρακτηριστεί αντισημιτισμός: η θέση ότι το Ισραήλ είναι ένα ρατσιστικό εγχείρημα (παράδειγμα 7) και η σύγκριση της πολιτικής του με αυτή των Ναζί (παράδειγμα 10). Ειδικότερα, οι Εργατικοί έγραφαν: «Ο διάλογος περί της διεθνούς πολιτικής συχνά περιλαμβάνει παραλληλισμούς που αντλούνται από ιστορικά παραδείγματα. Δεν είναι αντισημιτισμός να ασκείς κριτική στη συμπεριφορά ή στις πολιτικές του Ισραήλ με αναφορά σε αυτά τα παραδείγματα, εκτός αν υπάρχουν στοιχεία αντισημιτικής πρόθεσης».
Κατόπιν αυτών των «περικοπών», κλιμακώθηκε η αντίδραση της βρετανικής εβραϊκής κοινότητας και του φιλικού ή ελεγχόμενου Τύπου. 68 Ραβίνοι από όλες σχεδόν τις θρησκευτικές τάσεις υπέγραψαν ανοικτή επιστολή, προτρέποντας την ηγεσία του Εργατικού Κόμματος «να υιοθετήσει τον πλήρη ορισμό του αντισημιτισμού της IHRA». Σε βουλευτές του Εργατικού Κόμματος (μέλη της ομάδας «Εργατικοί Φίλοι του Ισραήλ», όχι όλοι τους Εβραίοι) δίνονταν άπλετος χρόνος (κυρίως στο BBC) και χώρος (κυρίως στον Guardian) για να κατηγορήσουν τον Κόρμπιν ως αντισημίτη και να διακηρύξουν πόσο ανασφαλείς θα νιώσουν στην περίπτωση που γίνει πρωθυπουργός!
Ο βρετανικός εβραϊκός Τύπος, σε μια σπάνια επίδειξη ομοψυχίας, αποφάσισε να τυπώσει την 25η Ιουλίου τις 3 εφημερίδες του με τον ίδιο τίτλο «United we stand». Στο κοινό τους editorial οι εκδότες τόνιζαν: «Το κάνουμε αυτό λόγω της υπαρξιακής απειλής για τη ζωή των Εβραίων σε αυτή τη χώρα, που θα προκύψει από μια κυβέρνηση υπό τον Κόρμπιν. Το κάνουμε γιατί το κόμμα, που μέχρι πρόσφατα υπήρξε το φυσικό σπίτι της κοινότητάς μας, είδε τις αρχές του και την ακεραιότητά του να διαβρώνονται από την περιφρόνηση του Κόρμπιν προς τους Εβραίους και το Ισραήλ».
Άτακτη υποχώρηση των Εργατικών, διαγραφή του «αντισημίτη»…
Κάτω από βάρος της ολομέτωπης αυτής επίθεσης του εβραϊκού λόμπι, συντονισμένης πιθανότατα από την εκεί ισραηλινή πρεσβεία, ο Κόρμπιν και η ηγεσία των Εργατικών υπέκυψαν: στις 4 Σεπτεμβρίου 2018 το κόμμα δέχτηκε αυτολεξεί τον ορισμό της IHRA. Η υποχώρηση αυτή οπωσδήποτε δεν προοιωνίζεται τίποτα ενθαρρυντικό για τη δυνατότητα αλλά και την πρόθεση του Κόρμπιν να υποστηρίξει τα δίκαια του παλαιστινιακού (αλλά και του αγγλικού) λαού αύριο, από τη θέση του πρωθυπουργού.
Στο μεταξύ, η απόφαση του συνδικάτου ανακοινώθηκε με γράμμα στον Πίτερ στις 28 Δεκεμβρίου. Και ήταν καταδικαστική: ο Πίτερ διαγράφεται από το συνδικάτο του σαν αντισημίτης και κατηγορείται ότι «εκθέτει το συνδικάτο σε ανυποληψία». Εκκρεμεί ακόμη η εξέταση της υπόθεσής του από το Εργατικό Κόμμα. Ο αγώνας του θα συνεχιστεί στα βρετανικά δικαστήρια*, όπως και ο ίδιος επιδίωκε. Ωστόσο, έχει ήδη κατορθώσει να ξεσηκώσει αρκετό θόρυβο, να βραχυκυκλώσει κάπως το Εργατικό Κόμμα, και να αποκαλύψει την –φανερή πλέον– ατζέντα του εβραϊκού λόμπι: η κριτική στο Ισραήλ από εδώ και πέρα θα διώκεται ποινικά.
* Υπολογίζεται ότι τα δικαστικά έξοδα είναι τουλάχιστον 10.000 λίρες. Όποιος μπορεί να συνδράμει τον αγώνα αυτό, ας επισκεφθεί την ιστοσελίδα: tinyurl.com/legalihra
