Του Δημήτρη Υφαντή. Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης εμφανίζουν μαγικές λεξούλες, που γύρω τους στήνονται παγίδες και… δολώματα. Ουπς! Δολώματα, σχετικό με απαγκίστρωση; Κι όλα σχετικά με ψάρεμα; Σε θολά νερά;
Εντάξει, δεν θα αδικήσουμε το σύντροφο Κουβέλη, με τέτοια φτηνά υπονοούμενα και εξυπνακισμούς, δεν θα ρίξουμε το επίπεδο του σχολιασμού, μέρες που είναι. Το έθνος ολόκληρο κρέμεται από τα χείλη των υπεύθυνων πολιτικών ηγετών. Ο Φ. Κουβέλης, τώρα δοκιμάζεται σε κρίσιμες στιγμές, όμως οι Σαμαράς και Βενιζέλος έχουν ήδη δώσει διαπιστευτήρια, όταν παραμερίζοντας τους κομματικούς τους εγωισμούς έδωσαν τα χέρια στο μεγάλο επίτευγμα της συγκυβέρνησης Παπαδήμου και σε μία-δύο νύχτες (δεν ξεχνιέται που διεκδικούσαν το βραβείο του πιο σκληρού… διαπραγματευτή απέναντι στους υπαλληλίσκους της τρόικας) μας αγκίστρωσαν για τα καλά στη δανειακή σύμβαση.
Ε, λοιπόν, δεν είναι προφανές πως αυτοί οι ίδιοι είναι οι πιο κατάλληλοι για να μας… απαγκιστρώσουνε; Θα το πούνε έτσι, θα το πούνε επαναδιαπραγμάτευση, θα το πούνε απεμπλοκή, πάντως το μόνο σίγουρο είναι πως θα κρατήσει η όλη διαδικασία δύο ή τρία χρονάκια -κι αυτό μπορεί να είναι θέμα… διαπραγμάτευσης, δεν θα τα χαλάσουμε σε λεπτομέρειες- τελείως συμπτωματικά, όσο διαρκεί και η ίδια η δανειακή σύμβαση. Ως την επόμενη, βέβαια. Αλλά από την πρώτη θα έχουμε.. τελειώσει, εντελώς. Με την «καλή έννοια», αντιλαμβάνεσθε.
Γιατί, άραγε, δεν είχαν τέτοιες φαεινές ιδέες, όταν με τις υπογραφές τους μας αλυσοδέσανε στο πρώτο και το δεύτερο Μνημόνιο; Τότε που ο δικομματισμός και ο δοτός πρωθυπουργός ήταν πανίσχυροι κοινοβουλευτικά με πάνω από 250 βουλευτές, ενώ εκατομμύρια λαού κατέβαινε στους δρόμους και βροντοφώναζε πως σπαρταράει θανάσιμα αγκιστρωμένη η χώρα στην τρόικα από το Μάη του 2010;
Αλλά ας τους το αναγνωρίσουμε. Έλαβαν το εκλογικό μήνυμα και κατέβηκαν από το άρμα της αλαζονείας τους. Τέτοιες τάσεις δείχνει τώρα ο νεαρός Τσίπρας, που έχει το θράσος να επιμένει σε όσα διακήρυξε προεκλογικά, να μπλοκαριστεί το Μνημόνιο, να μην εφαρμοστούν τα μέτρα, να σταματήσει η αιμορραγία της χρεομηχανής, να ανακαθοριστεί το πλαίσιο και το περιεχόμενο της Ευρωζώνης. «Όχι!», λένε οι «έμπειροι». Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υποχρεωτικώς απαραίτητος για το μεγάλο εθνικό σχέδιο της… διετούς, άντε τριετούς απαγκίστρωσης. Χωρίς τη συμμετοχή του η σωτηρία της χώρας ναυαγεί. Μάλιστα. Πώς; Μας το λένε κατάμουτρα: με διαρθρωτικές αλλαγές, δηλαδή εργασιακή κόλαση, απαραιτήτως… ανάπτυξη, δηλαδή λεηλασία του φυσικού πλούτου και προπαντός με δημοσιονομική προσαρμογή, δηλαδή αφαίμαξη και ολοσχερή κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους. Και τότε θα μας απαγκιστρώσουν, νεκρούς μετά βεβαιότητας.
Άρα, εύκολο! Το επιφώνημα, που αναφωνούσαμε μικροί, όταν στα παιχνίδια γνώσης ή στις εξετάσεις μας έθεταν ένα πρόβλημα με προφανή λύση, ήρθε αυθόρμητα στο νου μόλις στρώθηκε η νέα παρτίδα γύρω από τη διερευνητική εντολή Βενιζέλου. Λοιπόν, κ. Κουβέλη, προχωρήστε στο εθνικό χρέος της απαγκίστρωσης, μην εγκλωβίζεστε σε πρόσκαιρα μικροκομματικά οφέλη.
Ε, λοιπόν, δεν είναι προφανές πως αυτοί οι ίδιοι είναι οι πιο κατάλληλοι για να μας… απαγκιστρώσουνε; Θα το πούνε έτσι, θα το πούνε επαναδιαπραγμάτευση, θα το πούνε απεμπλοκή, πάντως το μόνο σίγουρο είναι πως θα κρατήσει η όλη διαδικασία δύο ή τρία χρονάκια -κι αυτό μπορεί να είναι θέμα… διαπραγμάτευσης, δεν θα τα χαλάσουμε σε λεπτομέρειες- τελείως συμπτωματικά, όσο διαρκεί και η ίδια η δανειακή σύμβαση. Ως την επόμενη, βέβαια. Αλλά από την πρώτη θα έχουμε.. τελειώσει, εντελώς. Με την «καλή έννοια», αντιλαμβάνεσθε.
Γιατί, άραγε, δεν είχαν τέτοιες φαεινές ιδέες, όταν με τις υπογραφές τους μας αλυσοδέσανε στο πρώτο και το δεύτερο Μνημόνιο; Τότε που ο δικομματισμός και ο δοτός πρωθυπουργός ήταν πανίσχυροι κοινοβουλευτικά με πάνω από 250 βουλευτές, ενώ εκατομμύρια λαού κατέβαινε στους δρόμους και βροντοφώναζε πως σπαρταράει θανάσιμα αγκιστρωμένη η χώρα στην τρόικα από το Μάη του 2010;
Αλλά ας τους το αναγνωρίσουμε. Έλαβαν το εκλογικό μήνυμα και κατέβηκαν από το άρμα της αλαζονείας τους. Τέτοιες τάσεις δείχνει τώρα ο νεαρός Τσίπρας, που έχει το θράσος να επιμένει σε όσα διακήρυξε προεκλογικά, να μπλοκαριστεί το Μνημόνιο, να μην εφαρμοστούν τα μέτρα, να σταματήσει η αιμορραγία της χρεομηχανής, να ανακαθοριστεί το πλαίσιο και το περιεχόμενο της Ευρωζώνης. «Όχι!», λένε οι «έμπειροι». Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υποχρεωτικώς απαραίτητος για το μεγάλο εθνικό σχέδιο της… διετούς, άντε τριετούς απαγκίστρωσης. Χωρίς τη συμμετοχή του η σωτηρία της χώρας ναυαγεί. Μάλιστα. Πώς; Μας το λένε κατάμουτρα: με διαρθρωτικές αλλαγές, δηλαδή εργασιακή κόλαση, απαραιτήτως… ανάπτυξη, δηλαδή λεηλασία του φυσικού πλούτου και προπαντός με δημοσιονομική προσαρμογή, δηλαδή αφαίμαξη και ολοσχερή κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους. Και τότε θα μας απαγκιστρώσουν, νεκρούς μετά βεβαιότητας.
Άρα, εύκολο! Το επιφώνημα, που αναφωνούσαμε μικροί, όταν στα παιχνίδια γνώσης ή στις εξετάσεις μας έθεταν ένα πρόβλημα με προφανή λύση, ήρθε αυθόρμητα στο νου μόλις στρώθηκε η νέα παρτίδα γύρω από τη διερευνητική εντολή Βενιζέλου. Λοιπόν, κ. Κουβέλη, προχωρήστε στο εθνικό χρέος της απαγκίστρωσης, μην εγκλωβίζεστε σε πρόσκαιρα μικροκομματικά οφέλη.
Σχόλια
