Μεγάλη ευκαιρία για μια αποφασιστική μάχη. Του Δημήτρη Υφαντή.

Βρισκόμαστε ξανά σε μία κρίσιμη στροφή σε αυτή την περιδίνηση της χώρας μέχρι την τελική κατάρρευση. Για άλλη μία φορά η κοινωνία αναζητά οδό διαφυγής και τραβάει, στην κυριολεξία, την Αριστερά από το μανίκι. Κι η ανταπόκρισή της θα παίξει αποφασιστικό ρόλο για την έκβαση αυτής της μάχης. Υπάρχουν, από την πρόσφατη ιστορία, παραδείγματα όπου κεφαλικοί φόροι και χαράτσια πυροδότησαν μαζικά κινήματα ανυπακοής που σφράγισαν και καθόρισαν τις εξελίξεις. Έβαλαν τα θεμέλια για ανατροπές, άνοιξαν δρόμους, άφησαν παρακαταθήκες, Αλλά το στοιχείο της μαζικότητας και της οργάνωσης ήταν το καθοριστικό. Κι εδώ μπορεί να συμβάλει αποφασιστικά η Αριστερά, να γείρει την πλάστιγγα και να αλλάξει την κλίμακα μεγέθους της δυναμικής των πηγαίων και αυθόρμητων αντιστάσεων, που ήδη αναπτύσσονται. Αρκεί να το θέλει και να το πράξει. Γιατί, δυστυχώς, έχει αποδειχτεί ότι το βήμα από τα λόγια, τα «μεγάλα λόγια», που εύκολα εκστομίζονται, μέχρι την πράξη, είναι ανυπέρβλητο για την υπαρκτή Αριστερά.
Η εμπειρία από τις απόπειρες ανυπακοής στο μέτωπο των διοδίων και στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς έχει πολλά να διδάξει για όλα αυτά. Ενώ αναπτύχθηκαν μαζικές και αξιόλογες πρωτοβουλίες από τη βάση των αριστερών οργανώσεων, που μπλέχτηκαν με κινήσεις και πρωτοβουλίες πολιτών, φτάνοντας να στριμώξουν την κυβερνητική πολιτική, ωστόσο, η τελική γεύση που μένει είναι κι εδώ κάτι ανολοκλήρωτο και «μισό», που εξάντλησε τη δυναμική του. Τελικά, ο κάθε πολίτης αφέθηκε μόνος του να αναμετριέται με το συνειδησιακό πρόβλημα αν θα σκύψει το κεφάλι ή θα συνταχθεί με τις εκκλήσεις των κινημάτων της ανυπακοής. Και, βέβαια, δεν πρόκειται για ένα απλά ηθικό ζήτημα. Γιατί την πλάστιγγα γέρνει αποφασιστικά στη μοιραία υποταγή το συντριπτικό απειλητικό νομικό οπλοστάσιο, που με χαρακτηριστική αποτελεσματικότητα εξαπολύει κάθε φορά ο κρατικός μηχανισμός.
Εδώ, από την πλευρά της εξουσίας δεν χωρούν ούτε διστακτικότητες, ούτε ενδοιασμοί, ούτε ολιγωρίες και χάσματα μεταξύ «θεωρίας και πράξης». Η «θεωρία»: τα πολεμικά ανακοινωθέντα, τα τρομο-διλήμματα της χρεοκοπίας και το φόβητρο της δραχμής. Η «πράξη»: η ευθεία ποινικοποίηση της ανυπακοής, μέσω της επιστράτευσης του δικαστικού και του κατασταλτικού μηχανισμού και της άμεσης ποινής με νέα εξοντωτικά μέτρα, είτε της διακοπής του ρεύματος εν προκειμένω, είτε εξοντωτικών προστίμων και κατασχέσεων. Η μαζική προπαγάνδα εκφοβισμού για να εμπεδωθούν τα μέτρα σε ένα ζοφερό κλίμα εθνικής απειλής, εξειδικεύεται με τα πολεμικά ανακοινωθέντα, όπου ο κάθε πολίτης καλείται να πειθαρχήσει αντιμέτωπος με δυσβάσταχτες ποινές.

Κανένας μόνος του, αλλά πώς;
Υπάρχει ρεαλιστική δυνατότητα να κουρελιαστούν τα ληστρικά κυβερνητικά σχέδια. Το ότι μαζικά ο λαός αντιλαμβάνεται πλέον την κυβέρνηση Παπανδρέου-Βενιζέλου ως μια αρπακτική συμμορία που αναλαμβάνει συμβόλαια εκτέλεσης κατ’ εντολή της τρόικας, αυτή είναι η πρώτη θεμελιώδης προϋπόθεση. Ακόμη περισσότερο εμπεδώνεται πλατιά η πεποίθηση της αναγκαιότητας μίας άμεσης πρακτικής απάντησης, που θα κατοχυρώσει μία νίκη, θα ανατρέψει το κλίμα του φόβου, του διχασμού, του μοιραίου. Αλλά πώς;
Οι ηγέτες της Αριστεράς, για πρώτη φορά, με περισσότερη ή λιγότερη σαφήνεια και τόλμη είτε κάλεσαν τον κόσμο να μην πληρώσει, είτε δήλωσαν τη συμπαράστασή τους και την κάλυψή τους σε όσους δεν πληρώσουν, είτε διακήρυξαν, όπως η Α. Παπαρήγα, ότι το κόμμα τους θα πρωτοστατήσει στην οργανωμένη ανυπακοή. Τίποτε από όλα αυτά δεν είχε λάβει χώρα ούτε στη μάχη των διοδίων, ούτε στη μάχη των Μέσων Μεταφοράς. Η ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ αποφάσισε το μπλοκάρισμα της έκδοσης λογαριασμών, ενώ η ΠΟΕ ΟΤΑ συγκέντρωσε και έκαψε δημοσίως ορισμένα ειδοποιητήρια της εφορίας για τις έκτακτες εισφορές. Ορισμένα σωματεία έχουν πάρει ανάλογες πρωτοβουλίες.
Είναι προφανές πού βρίσκεται η ουσία. Κανένας να μη μείνει μόνος του. Η μαζική ανυπακοή δεν μπορεί να αποτελεί άλλο ένα σύνθημα στις πορείες, ούτε απλά αντικείμενο ενωτικής πρόσκλησης για διαβούλευση μεταξύ κομμάτων και οργανώσεων, ούτε πολύ περισσότερο αντιπολιτευτική κορώνα.
Βρισκόμαστε ήδη στο «και πέντε». Ένας οργανωτικός συναγερμός φορέων, κινήσεων και επωνύμων πρέπει να δώσει υπόσταση πραγματική στο να μη μείνει κανείς μόνος του και τα χαράτσια να μην καταβληθούν. Αλληλεγγύη και αποτελεσματικότητα πρέπει να λάβουν σάρκα και οστά, αν όσα λέγονται δεν λέγονται απλά για να… λέγονται.
Σωματεία, συνδικάτα, πρωτοβουλίες πολιτών σε συνοικίες και πλατείες, δήμοι άμεσα μπορούν να συγκεντρώνουν τους απλήρωτους λογαριασμούς πυροδοτώντας μία χιονοστιβάδα μαζικής, συντονισμένης, περιφρουρημένης και κυρίως αξιόπιστης ανυπακοής.
Τα συνδικάτα της ΔΕΗ και των Εφοριών μπορούν να συντονίσουν το σαμποτάρισμα της έκδοσης και της είσπραξης των χαρατσιών, ενώ οι δικηγορικοί σύλλογοι και οι συνταγματολόγοι την προφανή νομική υποστήριξη της ανυπακοής. Επώνυμοι της τέχνης και της διανόησης μπορούν να συστρατευτούν παραδειγματικά. Η πίεση που θα ασκηθεί σε όλους τους φορείς που αδρανούν θα είναι μεγάλη -μήπως ακούστηκε κάποια τοποθέτηση από ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ;- όπως ραγδαία θα τροποποιηθεί και το κλίμα του φόβου και της παθητικότητας.
Η πρόκληση βοά. Θα είναι αδιανόητο να μην υπάρξει ανταπόκριση για άλλη μία φορά.

 

Σχόλια

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!