Του Μάρκου Δεληγιάννη
Τούτες τις καυτές μέρες του καλοκαιριού, λυσσασμένα, τα σκυλιά του κέρδους επιτίθενται. Τ’ απύλωτα τα στόματα τους, σάρκες αποζητούν να ξεσκίσουν. Ένα ολόκληρο λαό, όλους εμάς, αποκλεισμένους μας θέλουν στο επιτηρούμενο αγκυροβόλιο της υποταγής. Η διεθνής των τοκογλύφων ξεσπαθώνει κι απειλεί την αξιοπρέπειά μας. Την ύπαρξή μας να ποδοπατήσει επιθυμεί διακαώς . Αιχμαλώτους, χειροπόδαρα δεμένους, κωπηλάτες στις γαλέρες του θανάτου μας θέλουν. Κρίκους αλυσίδας ετοιμάζουν γύρω απ’ του ορίζοντα το λαιμό να περάσουν, έτσι η κάθε αυγή αλυσοδεμένη να ξεπροβάλει.
Κι εσύ, φίλε μου, στέκεις βουβός, άβουλος, άφωνος, μπροστά στο ξεκλήρισμά σου. Τι άλλο περιμένεις, σύγχρονε ραγιά, ακόμα να σου συμβεί για να κοιτάξεις επιτέλους κατάματα τον ουρανό; Για να ακουστεί μυριόστομη η φωνή σου, Αντισταθείτε, περήφανα να διαλαλεί; Τώρα που τίποτα πια δεν σου απόμεινε, τι περιμένεις μέσα σ’ αυτή την ερήμωση να φανεί; Τώρα που κανείς δεν έχει κάτι να πει, κάτι να υποδείξει, τώρα ακριβώς είναι η ώρα η δικιά σου. Ατένισε αγέρωχος τα σκυλιά που σε περιτριγυρίζουν και πρόφερε με δυνατή και καθάρια φωνή τη λέξη τη μαγική: Αντισταθείτε!
Αντισταθείτε στον φοβισμένο ανθρωπάκο που στέκεται ώρες ατέλειωτες στις ουρές για μα χούφτα ρύζι. Αντισταθείτε σ’ όλους τους πληρωμένους κοντυλοφόρους, σ’ όλους εκείνους που σταλάζουν φαρμάκι στις ψυχές των ανύποπτων υπηκόων. Αντισταθείτε στους παραχαράκτες της Αλήθειας σ’ όλους τους εργολάβους της πληροφόρησης, σ’ εκείνους που ανερυθρίαστα διαλαλούν πως πρέπει εμείς να ζούμε σαν επαίτες κι αυτοί πάντα να ‘ναι οι αφεντάδες. Αντισταθείτε στους δωσίλογους, σ’ όλους εκείνους που για μια καρέκλα έτοιμοι είναι να εκποιήσουν τον ουρανό, τη θάλασσα, τον αγέρα, τα βουνά, τα νησιά της πατρίδας. Αντισταθείτε σ’ όλους τους γελωτοποιούς των αφεντάδων, σ’ όλους εκείνους τους θλιβερούς κλόουν που γλύφουν αδιάκοπα το χώμα που πατάνε οι τοκογλύφοι της Ευρώπης. Αντισταθείτε στους βαρύγδουπους αναλυτές, σ’ όλους εκείνους που υπηρετούν με το αζημίωτο τους ληστρικούς οργανισμούς. Αντισταθείτε στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό, στις φαιές ορδές που απεργάζονται μοντέρνους τρόπους εξόντωσης των άμοιρων λαών. Αντισταθείτε πάλι σ’ όλους εκείνους που οχυρωμένοι πίσω απ’ τους αδιαπέραστους τοίχους των κομματικών γραφείων ξερνάνε φράσεις κλισέ, παρμένες απ’ το λεξιλόγιο του 1917, ενώ την ίδια στιγμή βάζουν στη φορμόλη τις σφιγμένες γροθιές. Αντισταθείτε σ’ όλους εκείνους τους πιστούς ανύπαρκτων θρησκειών. Αντισταθείτε σ’ όλους εκείνους που σας πετάνε μια φράση δήθεν επαναστατική, κήρυκες μιας αόρατης αλήθειας, ενώ την ίδια στιγμή εύχονται την πλήρη καταρράκωση σου. Πιστεύουν, ανοήτως, πως η εξαθλίωση θα ευνοήσει τα δικά τους σχέδια. Αντισταθείτε σ’ όλους εκείνους που πίσω από μια όψιμη επαναστατικότητα ενώνουν τη φωνή τους με τους πιο αντιδραστικούς κύκλους της Ευρώπης. Αντισταθείτε σ’ όλους εκείνους που καθώς σας ψιθυρίζουν όμορφες λέξεις την ίδια στιγμή σε μαχαιρώνουν πισώπλατα. Αντισταθείτε στους αναίτιους θορύβους, στις άηχες λέξεις, στους χαμαιλέοντες, στις πολύχρωμες γραβάτες, στους μελιστάλακτους δολοφόνους των ονείρων σας.
Φίλοι μου, καιρός και μεις να στείλουμε το δικό μας τελεσίγραφο στα απομεινάρια του ολοκληρωτισμού. Ας βροντοφωνάξουμε ένα πελώριο ΟΧΙ στην επέλαση των σύγχρονων κατακτητών, τότε είναι σίγουρο πως το χαμόγελο και πάλι θ’ ανθίσει στις καρδιές, η αυγή χαμογελαστή θα μας επισκεφτεί με μια μαργαρίτα στο χέρι. Αντίσταση για την ολόχαρη Αυριανή μας μέρα. Αντισταθείτε!
