Στις 22 Ιουλίου έφυγε από κοντά μας η αγαπημένη μας Κέλλυ Δάνου, ύστερα από μια άνιση μάχη σχεδόν δύο ετών με τον καρκίνο και το «εξαιρετικό» ιατρικό σύστημα της χώρας μας.
Γεννημένη το 1955 στην Καλαμάτα, έζησε εκεί μέχρι τα 15 της χρόνια, και έπειτα μετακόμισε στο Χαλάνδρι. Εκεί τελείωσε το λύκειο, έδωσε εισαγωγικές εξετάσεις και βίωσε την πολιτικοποίησή της μέσα στην ατμόσφαιρα της μεταπολίτευσης και της κοινωνικής ζύμωσης της εποχής. Στα 20 της στην Αθήνα, γνώρισε τον Βαγγέλη, τον άντρα και σύντροφό της όπου έμεινε δίπλα του μέχρι και το τέλος της ζωής της
Εντάχθηκε στην ΠΠΣΠ και στη συνέχεια στην ΠΕΣΠ λογιστών, ξεκινώντας παράλληλα να εργάζεται ως βοηθός. Παρότι πέρασε στα ΚΑΤΕΕ, δεν μπόρεσε να σπουδάσει, καθώς η οικογένειά της δεν της το επέτρεψε. Δούλεψε στον Παπουτσάνη και αργότερα στη Χαλυβουργική, όπου απολύθηκε για συνδικαλιστικούς λόγους, εξαιτίας της συμμετοχής της σε απεργίες.
Από το 1982 έως το 1997 εργάστηκε στην Αγροτική Τράπεζα ως χειρίστρια ηλεκτρονικών υπολογιστών, με καθεστώτα «προσαρμοστικής απασχόλησης» με μπλοκάκι, ως ελεύθερη συνεργάτιδα, ένα πρόπλασμα της ελαστικοποιημένης εργασίας που κυριαρχεί σήμερα.
Το 1980 παντρεύτηκε. Παρέμεινε πάντα ενεργή πολιτικά. Μετά τη διάλυση του ΚΚΕ (μ-λ), του οποίου υπήρξε μέλος, συνέχισε να στηρίζει τα κινήματα, τα κοινωνικά φόρουμ και την αριστερά στην πόλη της. Συμμετείχε ενεργά στη δημοτική παράταξη «Αντίσταση».
Υπήρξε επανειλημμένα υποψήφια δημοτική σύμβουλος. Ιδιαίτερα ξεχώρισε η συμβολή της στον Σύλλογο Ρεματιάς, στον οποίο διετέλεσε και πρόεδρος.
Άρθρα και παρεμβάσεις της για την προστασία και ανάδειξη του Ρέματος Πεντέλης–Χαλανδρίου δημοσιεύτηκαν στον καθημερινό Τύπο, με αφορμή το Προεδρικό Διάταγμα του 1995 για τη ρεματιά.
Συνέχισε να δραστηριοποιείται πολιτικά μέσω του ΣΥΡΙΖΑ Χαλανδρίου, πάντα με οξυδέρκεια και κριτική σκέψη, μέχρι την αποχώρησή της το 2015, μετά το δημοψήφισμα. Ήδη από το 2012, είχε αποχωρήσει και από την «Αντίσταση» λόγω αλλαγής αντιλήψεων της παράταξης, παραδειγματίζοντας και τα περισσότερα μέλη να ακολουθήσουν την απόφαση αυτήν.
Αυτό που χαρακτήρισε σε βάθος τη ζωή της Κέλλυς Δάνου, ήταν η ακεραιότητα και η αυθεντικότητα της στάσης της. Παρά τη γνώση, την εμπειρία και τις δυνατότητές της, ποτέ δεν επεδίωξε θέσεις εξουσίας ή προνόμια. Ό,τι έκανε, το έκανε από πίστη στον άνθρωπο και στον συλλογικό αγώνα για μια πιο δίκαιη κοινωνία.
Η Κέλλυ ήταν ένας άνθρωπος «έξω καρδιά», ακατάπαυστα δραστήρια, με αστείρευτη ενέργεια και αγάπη για τη ζωή. Τραγουδούσε, χόρευε, γλεντούσε, ζωγράφιζε, έπλεκε, μαγείρευε και γύρω της δημιουργούσε πάντα μια αύρα χαράς· κατάφερνε να παρασύρει τους άλλους στον ρυθμό και τη θετική της διάθεση. Ήταν, όπως εύστοχα τη χαρακτήρισε μια φίλη, «μάνα γη».
Δεν έλεγε σχεδόν ποτέ όχι – η καλή της ψυχή την έκανε πάντα πρόθυμη να βοηθά, ακόμη κι αν κάποιοι εκμεταλλεύτηκαν το φως της. Η θετική της στάση και η ανοιχτή καρδιά της τράβηξαν κοντά της όσους ήξεραν να εκτιμούν τη χαρά και τη δοτικότητα.
Η Κέλλυ ήθελε διαρκώς να δημιουργεί, να τολμά και να ανακαλύπτει καινούργιους δρόμους και εμπειρίες, με αδιάκοπη περιέργεια για τη ζωή. Κατάλαβε νωρίς πως η αληθινά καλή ζωή, η πληρότητα, υπάρχει μόνο μέσα από την αγάπη, τη δοτικότητα και τη χαρά του μοιράσματος.
Αγωνίστηκε με πάθος για τη ζωή, για τους δικούς της, για τον τόπο της και για κάθε άνθρωπο. Αυτό το αποτύπωμα αγάπης και δύναμης μένει βαθιά χαραγμένο σε όσους την γνώρισαν. Η μνήμη της Κέλλυς θα μας δίνει πάντα κουράγιο να αγαπάμε, να στηρίζουμε και να παλεύουμε μαζί, με αξιοπρέπεια και αληθινή καρδιά.
Η ευρύτερη οικογένεια του Δρόμου εκφράζει τα ειλικρινή συλλυπητήρια της στον σύζυγό της Βαγγέλη, στις κόρες της Ειρήνη και Σίσσυ, στους συγγενείς της και στους οικείους της.
