Αξιωματούχοι των Ηνωμένων Εθνών κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τη δραματική κατάσταση στη σπαρασσόμενη από εμφύλιο χώρα
«Ανθρωπιστική καταστροφή» χαρακτηρίζει σε αξιολογική του εκτίμηση ο συντονιστής του Τμήματος Ανθρωπιστικών Υποθέσεων των Ηνωμένων Εθνών, Johannes Van Der Klaaus, την κατάσταση που επικρατεί στην Υεμένη. Από τον περασμένο Μάρτιο εντάθηκαν οι συγκρούσεις μεταξύ των δυνάμεων που παραμένουν πιστές στον εξόριστο πρόεδρο Μανσούρ Χάντι και των σιιτών μαχητών Χούθι. Την ίδια ώρα, εξαιτίας της καταστροφής των υποδομών της χώρας από τους βομβαρδισμούς και τις αεροπορικές επιδρομές της συμμαχίας σουνιτικών κρατών υπό τη Σαουδική Αραβία, που συμμετέχει στη σύρραξη, αλλά και των περιορισμών στις εισαγωγές που επιβλήθηκαν από τη σαουδαραβική συμμαχία, τα 21 από τα 27 εκατομμύρια των κατοίκων της Υεμένης στερούνται των βασικών αγαθών και υπηρεσιών διαβίωσης.
Χρόνια τώρα, αυτή η χώρα της Μέσης Ανατολής δοκιμάζεται σκληρά από την πολιτική αστάθεια, τη διαφθορά και τον αυταρχισμό των διαδοχικών κυβερνήσεων, και την αυξανόμενη φτώχεια. Ήδη πριν την κλιμάκωση των εμφύλιων ταραχών, το Μάρτιο, σχεδόν το μισό του πληθυσμού της Υεμένης ζούσε κάτω από το όριο φτώχειας, η ανεργία έπληττε τα 2/3 της νεολαίας, ενώ οι βασικές κοινωνικές παροχές ήταν στα πρόθυρα κατάρρευσης. Σχεδόν 16 εκατομμύρια άνθρωποι, το 61% του πληθυσμού, είχαν ανάγκη από την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας.
Από τις 26 Μαρτίου, όταν η σαουδαραβική συμμαχία άρχισε τους βομβαρδισμούς εναντίον των Χούθι που προέλαυναν σε όλη σχεδόν τη χώρα, τουλάχιστον 1.950 πολίτες έχουν χάσει τη ζωή τους και 4.271 έχουν τραυματιστεί σε αεροπορικές επιδρομές και μάχες στο έδαφος, αναφέρουν πηγές των Ηνωμένων Εθνών. Ο μισός πληθυσμός της Υεμένης είναι ηλικίας κάτω των 18 ετών και σχεδόν 400 παιδιά συγκαταλέγονται στη λίστα των νεκρών. Πριν από λίγες ημέρες, η Unicef ανακοίνωσε ότι τουλάχιστον 8 παιδιά σκοτώνονται κάθε μέρα στην Υεμένη κατά μέσο όρο, ενώ η Διεθνής Αμνηστία τονίζει ότι όλες οι πλευρές που συμμετέχουν στις συγκρούσεις «έχουν διαπράξει εγκλήματα πολέμου». Σε σχετική ανακοίνωσή της, η Διεθνής Αμνηστία κατηγορεί τη σαουδαραβική συμμαχία ότι πραγματοποιεί παράνομες αεροπορικές επιθέσεις σε πυκνοκατοικημένες περιοχές χωρίς στρατιωτικούς στόχους γύρω τους, και τους μαχητές Χούθι ότι χρησιμοποιούν αδιακρίτως βαρύ οπλισμό.
Ο επικεφαλής της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού, Peter Maurer, που πρόσφατα επισκέφθηκε την περιοχή, είπε χαρακτηριστικά ότι μέσα σε 5 μήνες η Υεμένη μοιάζει με τη Συρία μετά από 5 χρόνια εμφυλίου. Οι συγκρούσεις έχουν απλωθεί στις 21 από τις 22 επαρχίες της χώρας και δεν υπάρχει κανένα σημάδι για τερματισμό τους. Οι συνέπειες είναι οδυνηρές: υπολογίζεται ότι περίπου 2 εκατομμύρια κάτοικοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, ενώ περίπου 13 εκατομμύρια δεν τρέφονται κανονικά. Ο αριθμός αυτός αυξήθηκε κατά 20% τους τελευταίους έξι μήνες…
Το ναυτικό εμπάργκο και οι συγκρούσεις γύρω από το λιμάνι του Άντεν έχουν μπλοκάρει την εισαγωγική δραστηριότητα και έχουν προκαλέσει τρομερές ελλείψεις σε τρόφιμα και αύξηση στην τιμή τους. Σαν να μην έφτανε αυτό, η έλλειψη καυσίμων, σε συνδυασμό με την καταστροφή του οδικού δικτύου, εμποδίζουν τη διανομή αγαθών στον πληθυσμό. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι 20,4 εκατομμύρια κάτοικοι (τα 2/3 του πληθυσμού) δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό και υπηρεσίες προσωπικής υγιεινής. Πολλοί κάτοικοι αναγκάζονται να προμηθευτούν νερό από ακατάλληλες εγκαταστάσεις και πηγάδια, κινδυνεύοντας να πάθουν διάρροια ή χολέρα.
Από την άλλη, πάνω από 15 εκατομμύρια κάτοικοι σε όλη την Υεμένη δεν έχουν πια πρόσβαση σε ιατρικές υπηρεσίες, αριθμός που αυξήθηκε κατά 40% από τον περασμένο Μάρτιο, όταν κλιμακώθηκε ο εμφύλιος, καθώς μεγάλο μέρος των υποδομών υγείας έχει αχρηστευτεί ή καταστραφεί εξαιτίας των αεροπορικών επιδρομών. Σύντομα, οι έγκυες πιθανόν να μη βγαίνουν ζωντανές από τη διαδικασία του τοκετού, προειδοποιεί ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, ενώ επισημαίνει ότι είναι σε έξαρση θανατηφόρες μεταδιδόμενες αρρώστιες.
Αν αυτό δεν είναι ανθρωπιστική καταστροφή μιας χώρας, τότε τι είναι καταστροφή; Κι όμως, η «διεθνής κοινότητα» κοιτάζει αλλού, και αφήνει τη Σαουδική Αραβία και τους συμμάχους της (το «αραβικό ΝΑΤΟ») να αποτελειώσουν ανενόχλητοι μια χώρα που, χάρη στην παλλαϊκή εξέγερση του 2011, ανέτρεψε τον δικτάτορα Σάλεχ και «κινδύνεψε» να… εκδημοκρατιστεί.
Τίνα Στρίκου
