Η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη φέρνει στο φως τριάντα εννέα ποιήματα που γράφτηκαν τα δύσκολα χρόνια της δοκιμασίας του λαού μας αλλά και της δικής της προσωπικής αναζήτησης. Από την εποχή των Αγανακτισμένων και εντεύθεν. Αφυπνιστικά, αγωνιστικά αλλά και με το άρωμα Αιγαίου που χαλαρώνουν τα πάθη και ταξιδεύουν τους εραστές της Ποίησης σε άλλα μονοπάτια φυγής.
Ποιήματα γραμμένα για την ατομική και συλλογική ευθύνη του λαού μας. Εμπνευσμένα από τον Οδυσσέα Ελύτη, τον Νίκο Καζαντζάκη, αλλά και από τα προσφυγικά ρεύματα προς τη χώρα μας, από τις ανησυχίες της για τις συνέπειες εγκατάστασης των ανεμογεννητριών στα ελληνικά βουνά και νησιά μας.
Από αυτή την ποιητική συλλογή δεν λείπει πάλι το αγαπημένο της νησί. Η Τήνος, το καταφύγιο της, όπου η αύρα και το άρωμα της θα σας ταξιδέψει.
Συνοδοιπόρος στην έκτη αυτή ποιητική δημιουργία, με τον τίτλο «Αντανακλάσεις», είναι ο Κατερινιώτης εικαστικός φωτογράφος Παναγιώτης Φτάρας που αντιλήφθηκε, κατανόησε και διείσδυσε με όλα τα οπτικά ερεθίσματα του και κατάφερε με την ευαισθησία και τη γνώση του πάνω στο φακό να δημιουργήσει υπέροχες, ασπρόμαυρες, μινιμαλιστικές φωτογραφίες που ξεχωρίζουν.
Ταυτίστηκε με το ποιητικό έργο με έναν δικό του μοναδικό και ξεχωριστό τρόπο και έβαλε με την εικαστική του ματιά και αντίληψη την προσωπική του σφραγίδα. Γνωρίζοντας την ίδια τη δημιουργό σε προσωπικό φιλικό επίπεδο, μετουσίωσε τους στίχους της. Δεν ήταν δύσκολο λοιπόν για τον Παναγιώτη Φτάρα να εμπνευστεί από την ποίησή της, που ήταν η μεγαλύτερη πηγή του και τα κλικ του φακού να αποτυπωθούν στο χαρτί.
Οι αναγνώστες έχουν στα χέρια τους ένα ξεχωριστό βιβλίο που θα απολαύσουν φωτογραφικά αλλά και θα προβληματιστούν ποιητικά. Η Ποίηση ανήκει στον λαό κάνοντάς την κτήμα του ενώ η φωτογραφία έρχεται να συμπληρώσει την Αίσθηση της όρασης. Δυο Τέχνες, δυο Αισθήσεις που αγκαλιάζονται, που διδάσκεται η μία από την άλλη. Λέγεται πώς είναι δύσκολη η παρουσίαση ενός ποιητή μέσα από τις εικόνες. Όπως δύσκολη είναι και η παρουσίαση ενός φωτογράφου μέσα από την ποίηση. Σ’ αυτή την ποιητική συλλογή η αλληλεπίδραση ήταν αναπόφευκτη. Σ’ αυτή την ποιητική συλλογή δεν ήρθε η μια Τέχνη να απειλήσει την άλλη αλλά ήρθε ως ευκαιρία η φωτογραφία να βοηθήσει την ποίηση να απελευθερωθεί από τα δεσμά της αναπαράστασης και να οδηγηθεί επιτυχώς στο δρόμο της αφαίρεσης.
