Ανομία, λέει, ο περιπτεράς, στη Βίλα Αμαλίας. Το άκουσε διακόσιες φορές από τον Γεωργιάδη και τον Καψή και το εμπέδωσε.
Προχτές, έλεγε ότι θα κλείσει το περίπτερο, γιατί όλοι οι πελάτες του αγοράζουν το ένα τέταρτο απ’ ό,τι αγόραζαν πριν από τρία χρόνια και θα πάει στο χωριό του, αφού δουλειές δεν υπάρχουν. Αλλά, διστάζει, γιατί και στο χωριό τι θα κάνει, μετά από τριάντα χρόνια απουσίας; 15 έφυγε, 45 πώς θα γυρίσει; Αδιέξοδο, λέει. Και χτες, ανομία, λέει. Δηλαδή; τον ρωτάω. Με ποιο δικαίωμα χρησιμοποιούν ένα κτίριο που ανήκει στο Δημόσιο, δηλαδή σε όλους εμάς; Ρε μπαγάσα, το ξέρεις ότι ήτανε 17 χρόνια εγκαταλειμένο, ερειπωμένο, γεμάτο κατσαρίδες και ποντίκια που μολύνανε όλη τη γειτονιά. Και μπήκανε τα παιδιά, έκαναν επιδιορθώσεις, το σοβάτισαν και το έβαψαν, το απολύμαναν και έφτιαξαν στούντιο ηχογραφήσεων και τυπογραφείο. 22 χρόνια φροντίδας ενός χαλάσματος, με δική τους δουλειά και δικά τους λεφτά. Το πρωί, στην Πλατεία Βικτωρίας, ακούστηκε ένας φοβερός θόρυβος και εκατοντάδες περιστέρια πετάχτηκαν στον αέρα τρομαγμένα, σαν να έγινε σεισμός ή να έσκασε βόμβα. Ένα κομμάτι από την πρόσοψη ενός ωραίου τριώροφου κτιρίου, επί της πλατείας, στη γωνία Αριστοτέλους, που είναι εγκαταλειμμένο από τους ιδιοκτήτες του και από το Δήμο, αυτό που πέρσι πήρε φωτιά από κάτι απόκληρους, γκρεμίζεται χωρίς κανένας να νοιάζεται, ούτε εσύ που είσαι απέναντί του. Τραυματίστηκε ελαφρά ένας περαστικός, που θα μπορούσε να είναι η κόρη σου, αλλά δεν ιδρώνει το αφτί σου. Η Βίλα Αμαλίας σού κάθεται στο λαιμό. Ούτε το Green Park, στολίδι στη Μαυροματαίων, αρχιτεκτονικά πολύ ενδιαφέρον, κομμάτι της ιστορίας της Αθήνας, το Whisky A-Go-Go στη δεκαετία του ’60, που λεηλατήθηκε εγκαταλειμένο εδώ και χρόνια από τη Νομαρχία και το Δήμο, δεν σε συγκινεί σαν «περιουσία» σου. Καρφάκι δεν σου καίγεται που το βλέπεις σπασμένο και σφραγισμένο με σιδεριές. Ανομία για σένα είναι η κατάληψη που διασώζει και κρατάει λειτουργικό το κτίριο της Χέυδεν. Και το πολυώροφο Σκαραμαγκά και Πατησίων, που το βρήκαν παρατημένο και το έκαναν πολυλειτουργικό με εκδηλώσεις και εργαστήρια. Πού θυμηθήκανε την Κάλλας, οι ξεδιάντροποι στα κανάλια; Και τι έκαναν οι απολίτιστοι Δήμαρχοι και οι υπουργοί Πολιτισμού για το ιστορικό στούντιο ηχογραφήσεων Polysound του κορυφαίου ηχολήπτη Γιάννη Σμυρναίου, επίσης στη Σκαραμαγκά, που κατεδαφίστηκε άκλαυτο;
Εσύ δεν εξεγέρθηκες που ξεπούλησαν τον ΟΤΕ, πραγματική και ανεκτίμητη περιουσία σου, στους ξένους. Κι ας βλέπεις ολημερίς το μέγαρό του μπροστά σου. Δεν πήγες ούτε μία φορά να συμπαρασταθείς στους εργαζόμενους που αντιστέκονταν στο ξεπούλημα. Και τώρα, η Βίλα Αμαλίας σε μάρανε, ρε φίλε; Εκεί σε πόνεσε η «περιουσία» σου;
Αυτός δεν είναι ο ακροδεξιός συνταξιούχος που μισεί τους νέους και τους ξένους. Είναι ο τύπος του προοδευτικού βιοπαλαιστή, που είναι, όμως, νομοταγής με βάση την αντίληψη περί νόμου που καλλιεργούν ο Καμπουράκης και ο Γιακουμάτος. Η χειραγώγηση του δημοκράτη μικροαστού, που έχει αριστερές τάσεις αλλά δεξιά βάση.
Εάν δεν καταπολεμήσουμε το σάπιο, το διεφθαρμένο, το ξεπουλημένο, το αντιλαϊκό που φωλιάζει παντού, ακόμα και να νικήσουμε στις εκλογές, δεν είναι σίγουρο ότι θα πετύχουμε τους στόχους μας, για ουσιαστική αλλαγή όχι μόνο στις εργασιακές σχέσεις και τα δικαιώματα, αλλά και στις νοοτροπίες και τις αντιλήψεις που συντηρούν ένα κόσμο ρηχό, συντηρητικό και πνευματικά αλλοτριωμένο.
Γι’ αυτό, λέω και ξαναλέω, ο νέος ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να είναι παλιομοδίτικος. Και μάλιστα, τώρα, που δεν υπάρχει το σοβαρό εμπόδιο της ομάδας Κουβέλη. Από δω κι εμπρός, είμαστε εμείς, και μόνον εμείς, υπεύθυνοι των επιλογών μας και της τύχης μας. Ας ανεβούμε, λοιπόν, λίγο ψηλότερα, εγκαίρως.
Παραβιάζων θύρας,
Γκαούρ
