Πάνω στο έδαφος της χρεοκοπίας του λαού και της χώρας ξετυλίγονται αγώνες και κινητοποιήσεις που δείχνουν καθαρά πως ανοίγει ένας νέος κύκλος, ορμητικός και δυναμικός.
Η μαζικότατη απεργία των δημοσίων υπαλλήλων την περασμένη Τετάρτη έδειξε διαθέσεις και οργή, έδειξε την επανεμφάνιση στους δρόμους ενός αγανακτισμένου πλήθους, μιας τεράστιας μάζας ανθρώπων που δεν θέλει να πολτοποιηθεί από το μπαράζ μέτρων. Τα γνωστά συνθήματα των πλατειών ξανακούστηκαν από χιλιάδες στόματα και φάνηκε πως η συνέχεια θα είναι αντίστοιχη.
Αυτό το διάσημα, πολλές καταλήψεις υπουργείων και δημόσιων οργανισμών ήρθαν να προστεθούν στην «ατζέντα» του νέου κύκλου, ενώ άρχισαν να γίνονται μαζικές συγκεντρώσεις ανέργων και χαρατσωμένων πολιτών σε διάφορες συνοικίες και να παίρνονται αποφάσεις για την αυτοπροστασία και την επιβίωσή τους. Ο χειμώνας θα είναι δύσκολος, το κρύο τσουχτερό, αλλά θα είναι θερμός από αγώνες, εξελίξεις και ραγδαίες πολιτικές αλλαγές.
Το κούρεμα του χρέους είτε κατά 21%, είτε κατά 35%, είτε ακόμα και κατά 50%-55% θα συνοδευτεί από ένα γενναίο κούρεμα μισθών και συντάξεων, που θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη παράλυση την οικονομία και την κοινωνία. Το νέο πολύ-νομοσχέδιο που κατατέθηκε την Πέμπτη εξαπολύει κυριολεκτικά μια κοινωνική γενοκτονία και δείχνει ξεκάθαρα τα μελλούμενα. Το ξεπούλημα της χώρας στους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς θα προχωρήσει ως εγγύηση για τα «δάνεια». Μόνο η στάση πληρωμών προς τους δανειστές αποκτά τεράστια σημασία για οποιαδήποτε πολιτική σωτηρίας του τόπου και εξασφάλισης ενός ορισμένου βιοτικού επιπέδου για το λαό. Διαφορετικά, η ακαριαία μαζική φτωχοποίηση και διάλυση του κοινωνικού ιστού θα είναι το αποτέλεσμα των πολιτικών που εφαρμόζονται.
Η ελπίδα, επομένως, βρίσκεται στους αγώνες, στη συνάντηση των αγώνων, στην πολιτικοποίησή τους, στην αποτελεσματικότητά τους να οδηγήσουν σε ανατροπή του μνημονιακού – τροϊκανού καθεστώτος, στο άνοιγμα του δρόμου για μια άλλη πορεία.
Η ελπίδα βρίσκεται στον παλλαϊκό ξεσηκωμό, στην παρατεταμένη αντίσταση για την απαλλαγή από τα δεσμά και τους βρόχους που μας καταδικάζει η πολιτική «διάσωσης», βαθύτατης λιτότητας και ερήμωσης, που επιβάλλεται από την τρόικα και τους υπαλλήλους της στην Ελλάδα.
Σε αυτή τη βάση, επιβάλλεται να απλωθούν παντού πλατιές, ενωτικές, μετωπικές μορφές κοινής δράσης και συσπείρωσης του λαού, για την επιβίωση και τη σωτηρία, για την ανατροπή του σάπιου πολιτικού συστήματος, για την αντιμετώπιση όλων των μικρών και μεγάλων προβλημάτων. Άνεργοι, φτωχοί, χαρατσωμένοι, εργαζόμενοι, δανειολήπτες, επαγγελματοβιοτέχνες, φτωχομεσαίοι αγρότες πρέπει να οργανωθούν και να αντισταθούν, να βάλουν ένα τέλος στον εφιάλτη που είναι αληθινός και διαρκής.
Στις 19 Οκτώβρη γίνεται γενική απεργία. Μπορεί και πρέπει να πάρει περιεχόμενο πανκινητοποίησης. Να κατακλυστούν οι δρόμοι και οι πλατείες, να σταματήσει κάθε δραστηριότητα εκείνη τη μέρα, να κλείσουν όλα τα μαγαζιά, παντού μαύρες σημαίες και να ηχήσει παντού μια κραυγή: Δεν πάει άλλο, φύγετε όλοι! Κυβέρνηση, τρόικα, μνημόνια, ουστ! Άμεση ανακούφιση των εργαζομένων! Να δικαστούν οι υπεύθυνοι της χρεοκοπίας! Δημοκρατία! Ανεξαρτησία!
Αυτό το διάσημα, πολλές καταλήψεις υπουργείων και δημόσιων οργανισμών ήρθαν να προστεθούν στην «ατζέντα» του νέου κύκλου, ενώ άρχισαν να γίνονται μαζικές συγκεντρώσεις ανέργων και χαρατσωμένων πολιτών σε διάφορες συνοικίες και να παίρνονται αποφάσεις για την αυτοπροστασία και την επιβίωσή τους. Ο χειμώνας θα είναι δύσκολος, το κρύο τσουχτερό, αλλά θα είναι θερμός από αγώνες, εξελίξεις και ραγδαίες πολιτικές αλλαγές.
Το κούρεμα του χρέους είτε κατά 21%, είτε κατά 35%, είτε ακόμα και κατά 50%-55% θα συνοδευτεί από ένα γενναίο κούρεμα μισθών και συντάξεων, που θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη παράλυση την οικονομία και την κοινωνία. Το νέο πολύ-νομοσχέδιο που κατατέθηκε την Πέμπτη εξαπολύει κυριολεκτικά μια κοινωνική γενοκτονία και δείχνει ξεκάθαρα τα μελλούμενα. Το ξεπούλημα της χώρας στους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς θα προχωρήσει ως εγγύηση για τα «δάνεια». Μόνο η στάση πληρωμών προς τους δανειστές αποκτά τεράστια σημασία για οποιαδήποτε πολιτική σωτηρίας του τόπου και εξασφάλισης ενός ορισμένου βιοτικού επιπέδου για το λαό. Διαφορετικά, η ακαριαία μαζική φτωχοποίηση και διάλυση του κοινωνικού ιστού θα είναι το αποτέλεσμα των πολιτικών που εφαρμόζονται.
Η ελπίδα, επομένως, βρίσκεται στους αγώνες, στη συνάντηση των αγώνων, στην πολιτικοποίησή τους, στην αποτελεσματικότητά τους να οδηγήσουν σε ανατροπή του μνημονιακού – τροϊκανού καθεστώτος, στο άνοιγμα του δρόμου για μια άλλη πορεία.
Η ελπίδα βρίσκεται στον παλλαϊκό ξεσηκωμό, στην παρατεταμένη αντίσταση για την απαλλαγή από τα δεσμά και τους βρόχους που μας καταδικάζει η πολιτική «διάσωσης», βαθύτατης λιτότητας και ερήμωσης, που επιβάλλεται από την τρόικα και τους υπαλλήλους της στην Ελλάδα.
Σε αυτή τη βάση, επιβάλλεται να απλωθούν παντού πλατιές, ενωτικές, μετωπικές μορφές κοινής δράσης και συσπείρωσης του λαού, για την επιβίωση και τη σωτηρία, για την ανατροπή του σάπιου πολιτικού συστήματος, για την αντιμετώπιση όλων των μικρών και μεγάλων προβλημάτων. Άνεργοι, φτωχοί, χαρατσωμένοι, εργαζόμενοι, δανειολήπτες, επαγγελματοβιοτέχνες, φτωχομεσαίοι αγρότες πρέπει να οργανωθούν και να αντισταθούν, να βάλουν ένα τέλος στον εφιάλτη που είναι αληθινός και διαρκής.
Στις 19 Οκτώβρη γίνεται γενική απεργία. Μπορεί και πρέπει να πάρει περιεχόμενο πανκινητοποίησης. Να κατακλυστούν οι δρόμοι και οι πλατείες, να σταματήσει κάθε δραστηριότητα εκείνη τη μέρα, να κλείσουν όλα τα μαγαζιά, παντού μαύρες σημαίες και να ηχήσει παντού μια κραυγή: Δεν πάει άλλο, φύγετε όλοι! Κυβέρνηση, τρόικα, μνημόνια, ουστ! Άμεση ανακούφιση των εργαζομένων! Να δικαστούν οι υπεύθυνοι της χρεοκοπίας! Δημοκρατία! Ανεξαρτησία!
Σχόλια
