Σύντροφε Θεωνά, μέσω αυτής της επιστολής μου θέλω να σου ζητήσω δημόσια συγγνώμη γιατί στις πρόσφατες εκλογές της Τοπικής Οργάνωσής μας ήμουν κι εγώ ένα από τα 108 μέλη που δεν σε τίμησαν με την ψήφο τους, «κρίνοντας» προφανώς εκ του αποτελέσματος της ψηφοφορίας ότι η παιδεία σου, η πείρα σου, η συνεχής προσφορά σου στο κόμμα, η προσωπική σου διαδρομή και η παρ’ ολίγο βαμμένη με το ίδιο σου το αίμα ιστορία σου, δεν ήταν αρκετά εφόδια για να σε στείλουν εκλεγμένο αντιπρόσωπό μας στο Συνέδριο.
Και μάλιστα, σύντροφε (τι λέξη όμορφη κι αυτή στην εκφορά της μα και τι αδειανό πουκάμισο στις μέρες μας) η συγγνώμη μου πρέπει να είναι διπλή, γιατί εγώ δεν διαθέτω το άλλοθι των περισσοτέρων μελών της ευάριθμης οργάνωσής μας, μελών φαντασμάτων που δεν πατάνε ποτέ στις συνελεύσεις κι αβγαταίνουν και εμφανίζονται μοναχά στις εκλογές «όταν οι Σκύθες του σταυρού» τους καλούν να επιτελέσουν το εκλογικό τους καθήκον και άρα δεν σε γνώρισαν ποτέ.
Εγώ μπορεί να μην ήξερα το βιογραφικό σου αλλά σε έβλεπα πάντα σε όλες τις συνελεύσεις, άκουγα τις απόψεις σου διατυπωμένες με εκείνο τον σαφή, ευθύ, τον χωρίς στρογγυλάδες λόγο που πια τον ακούς μοναχά απ’ τους παλιούς αριστερούς και που μπορεί και να διαφωνείς μ’ αυτές αλλά που -αν μη τι άλλο- εκφέρονται δημόσια και καθαρά, κάτι που δεν έγινε δυστυχώς από πολλούς συνυποψήφιούς σου έστω στην τελευταία θλιβερή από απόψεως παρουσιών αλλά τόσο σημαντική Γενική Συνέλευση πριν από το επερχόμενο Συνέδριο του κόμματος.
Όμως η σκόνη που σηκώθηκε από τους παραταγμένους σε θέση μάχης στρατούς στοιχισμένους πίσω από τους ηγέτες και τους ηγετίσκους τους μπήκε και στα δικά μου μάτια σύντροφε και δεν σε είδα για να σε τιμήσω, έστω με μία από τις ψήφους που διέθετα.
Κάπου διάβασα ότι «ενόψει της επερχόμενης(;) νίκης του ΣΥΡΙΖΑ χιλιάδες πολίτες πηδάνε στο άρμα του ΣΥΡΙΖΑ. Πώς να τους σταματήσεις; Έτσι δεν τους σταμάτησε και το ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του ‘80, έκανε μέλη του ακόμη και φασίστες και βρίσκεται πια στο χώμα μαζί με την ελληνική κοινωνία».
Όμως, σύντροφε Θεωνά, πρέπει να παραδεχτείς ότι φταις κι εσύ λιγάκι για το γύρισμα της πλάτης της οργάνωσης προς το πρόσωπό σου. Λιγόλογος, μ’ αυτό το σοβαρό πρόσωπο, χωρίς χειραψίες και φιλικά χτυπήματα στην πλάτη (και ενίοτε συντροφικά μαχαιρώματα), χωρίς φιοριτούρες, χωρίς χαμόγελα δεξιά κι αριστερά, χωρίς φωτογραφίες με τον αρχηγό, χωρίς πλασάρισμα της αριστεροσύνης σου και των αγώνων σου, ήταν δυνατόν να βρεθεί άνετη θέση για σένα στο άρμα; Πρέπει να αρκεστείς στη στενή θέση της ποσόστωσης.
Αν τα είχες κάνει όλα αυτά, τώρα θα αισθανόσουν νικητής (αλήθεια εναντίον ποιων;) και θα απήυθυνες επιστολές ευχαριστίας στο πόπολο!
Υ.Γ. Μπορεί να είμαι κομματικά άπειρη, αλλά έχω την ηλικία για να δώσω μια γενικότερη συμβουλή:
Εκεί στα πιτς του ΣΥΡΙΖΑ ας κάνουν συχνά έλεγχο στα ελαστικά, γιατί από την υπερφόρτωση μελών που οσμίζονται τη μεθυστική μυρωδιά της εξουσίας φοβάμαι το κλατάρισμα, λίγο πριν από το τέρμα…
Με συντροφικούς χαιρετισμούς,
Αναστασία Ξυγκάκη
μέλος Τ.Ο. ΣΥΡΙΖΑ ΣΑΡΩΝΙΚΟΥ
Η απάντηση του Γιάννη Θεωνά
Επιτρέψτε μου παρακαλώ να ευχαριστήσω θερμά τη συντρόφισσα Αναστασία για τη συμπαράσταση στο πρόσωπό μου και κυρίως για την ποιότητα του σκεπτικού της, που έχει μεγαλύτερη αξία και αυτό είναι το σημαντικότερο.
Προσωπικά ούτε οργίστηκα, ούτε αντέδρασα για την μη εκλογή μου ως αντιπρόσωπου στο Συνέδριο. Στενχωρήθηκα όμως και ανησύχησα ιδιαίτερα για το ίδιο το εγχείρημά μας. Ως ιδρυτικό μέλος του Χώρου Διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς και επίσης ως ιδρυτικό μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, ποτέ δεν διεκδίκησα ούτε προνόμια, ούτε αξιώματα. Είχα τέτοια αξιώματα στο παρελθόν, τα οποία εγκατέλειψα για να υπηρετήσω την υπόθεση της Ενότητας της Αριστεράς. Η στενοχώρια μου έχει σχέση μ’ αυτό ακριβώς το ενδιαφέρον μου. Την πορεία του εγχειρήματός μας, που με τέτοιες διαδικασίες και πολώσεις, μπορεί να αντιμετωπίσει προβλήματα στο μέλλον. Εγώ, όπως έκανα 13 ολόκληρα χρόνια, θα συνεχίσω από όποια θέση να υπηρετώ αυτή την υπόθεση.
Και πάλι σ/σσα Αναστασία σε ευχαριστώ πολύ.
με συντροφικούς χαιρετισμούς
Γιάννης Θεωνάς
