«Σύνοδος Κορυφής για τα μάτια» των ανέργων
Είναι υπερβολική η κριτική που έγινε στον πρωθυπουργό Αντ. Σαμαρά ότι επέλεξε, δηλαδή, να λείπει την πρώτη μέρα που η Βουλή θα συζητούσε την ψήφο εμπιστοσύνης που ζήτησε η κυβέρνηση. Όχι για τίποτα άλλο, αλλά γιατί ο κ. Σαμαράς έλειπε για να συμμετάσχει την ίδια μέρα, την Τετάρτη 8/10, στη Σύνοδο Κορυφής για την Απασχόληση, για την οποία μέχρι τελευταία στιγμή κανείς δεν ήξερε ότι θα γίνει. Πώς να το προβλέψει, λοιπόν, και ο πρωθυπουργός;..
Γράφαμε στο περασμένο φύλλο του Δρόμου ότι η πραγματοποίηση μιας τέτοιας Συνόδου είχε αποφασιστεί από πολύ καιρό, προγραμματίστηκε για το καλοκαίρι αλλά… ατύχησε. Αργότερα όλοι μιλούσαν για επ’ αόριστον αναβολή και δεν υπήρχε καμία ενημέρωση από την προεδρεύουσα της Ε.Ε. Ιταλία. Μέχρι που ξαφνικά όλοι θυμήθηκαν ότι έχουν και μια Σύνοδο να κάνουν, κι έτσι μαζεύτηκαν οι αρχηγοί των κρατών-μελών στο Μιλάνο για να συζητήσουν τα θέματα της απασχόλησης.
Ήταν, μάλιστα, τόση η «ζέση» των συμμετεχόντων, που όλοι οι αναλυτές προεξοφλούσαν (έστω υπερβάλλοντας λίγο) ότι «το περισσότερο που θα μπορούσαν να συμφωνήσουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες μεταξύ τους θα είναι το να παρευρεθούν στη Σύνοδο». Κι αυτό γιατί όλοι αντιλαμβάνονται ότι καμία συζήτηση για την απασχόληση δεν έχει νόημα όσο συνεχίζεται το ίδιο μοντέλο πολιτικής το οποίο στερεί κανονικές θέσεις εργασίας και δημιουργεί όλο και χειρότερες στη θέση αυτών που χάνονται. Θέσεις επισφαλούς, ημιασφαλιζόμενης, ανασφάλιστης, προσωρινής, επιδοτούμενης για λίγο καιρό εργασίας ή εργασίας που συνδέεται με την κατάρτιση και η οποία δημιουργεί στρατιές φτηνού εργατικού δυναμικού ακουμπώντας παράλληλα τεράστιους χρηματικούς πόρους στις τσέπες όσων ως ενδιάμεσοι καταρτίζουν και στέλνουν σε επιχειρήσεις φτηνό ή τζάμπα, αλλά πάντως ευέλικτο εργατικό δυναμικό.
Η «ευαίσθητη» Ιταλία
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ακόμη και η ιταλική προεδρία που πίεσε για να πραγματοποιηθεί η Σύνοδος για την Απασχόληση, η ίδια «ευαίσθητη» Ιταλία που διά του πρωθυπουργού της ορθώνει ανάστημα απέναντι στη μερκελική δημοσιονομική ορθοδοξία, έχει ήδη φροντίσει να δώσει σαφή δείγματα γραφής για τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται, από κοινού με τα άλλα κράτη-μέλη της Ε.Ε., τα ζητήματα της εργασίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι την ίδια μέρα της Συνόδου για την Απασχόληση, ο Ιταλός πρωθυπουργός είχε θέσει στην ιταλική ημερήσια διάταξη μια μεγάλη μεταρρύθμιση στην εργατική νομοθεσία της Ιταλίας, ένα στοιχείο της οποίας είναι η κατάργηση του δικαιώματος σε επαναπρόσληψη, ενός εργαζομένου που έχει προηγούμένως απολυθεί χωρίς βάσιμη αιτία. Ενδεχομένως αυτό για την Ελλάδα να είναι (όχι μόνο εντός Μνημονίου αλλά και πιο πριν) εντελώς ακατανόητο, αφού ανέκαθεν ήταν ελάχιστοι οι εργαζόμενοι που έβλεπαν αιτιολόγηση στο χαρτί της απόλυσης, όμως στην Ιταλία μια τέτοια τροποποίηση θεωρείται casusbelli και βρίσκει όλα τα συνδικάτα της χώρας να διαμαρτύρονται με έντονο τρόπο και να ετοιμάζονται τώρα για μια πανιταλική απεργία στις 25 Οκτωβρίου.
Φύγε ‘συ, έλα ‘συ
«Τα κράτη-μέλη πρέπει να επιταχύνουν την εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων για τη στήριξη της απασχόλησης των νέων, κάνοντας πλήρη χρήση των χρηματοδοτικών πόρων που διατίθενται στο πλαίσιο της Πρωτοβουλίας για την Απασχόληση των Νέων και του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου». Αυτό δήλωσε η πρόεδρος του Παρατηρητηρίου Αγοράς Εργασίας (ΠΑΕ) με την ευκαιρία της Συνόδου Κορυφής για την απασχόληση την Τετάρτη. Και για να μην έχει κανείς αμφιβολία ότι η λύση για την προώθηση της απασχόλησης είναι η επιμονή στην ακόμη περισσότερη εργασιακή ευελιξία, πρόσθεσε την ανάγκη «να επανεξετάσουμε το ρόλο ορισμένων κανόνων της αγοράς εργασίας, οι οποίοι αποτρέπουν τους νέους εργαζόμενους να εισέλθουν στην εργασία, επειδή οι παλιοί εργαζόμενοι απολαμβάνουν ακόμη ισχυρής προστασίας». Δηλαδή, η προστασία των ήδη εργαζομένων δημιουργεί ανάχωμα στην απασχόληση των νέων και κατ’ επέκταση πρέπει να καταργηθεί προκειμένου όλοι να έχουν ίσα δικαιώματα στην… ημι-ανεργία και στην επισφάλεια.
Ανεργία των νέων στην Ε.Ε.
-
Κάτι λιγότερο από 5 εκατ. νέοι (κάτω των 25 ετών) ήταν άνεργοι στην Ε.Ε. – 28 τον Αύγουστο του 2014, από τους οποίους άνω των 3,3 εκατ. στη ζώνη του ευρώ.
-
Ποσοστό ανεργίας των νέων στην Ε.Ε. 21,6% (23,3% στη Ζώνη του ευρώ).
-
Περισσότεροι από 1 στους 5 νέους Ευρωπαίους δεν μπορεί να βρει δουλειά. Στην Ελλάδα και την Ισπανία είναι 1 στους 2.
-
7,5 εκατομμύρια νέοι Ευρωπαίοι μεταξύ 15 και 24, δεν εργάζονται, δεν βρίσκονται στην εκπαίδευση, ούτε και στην κατάρτιση.
-
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, το συνολικό ποσοστό απασχόλησης για τους νέους έπεσε τρεις φορές περισσότερο από όσο για τους ενήλικες.
-
Το χάσμα μεταξύ των χωρών με τα (επισήμως) υψηλότερα και τα χαμηλότερα ποσοστά ανεργίας των νέων είναι εξαιρετικά μεγάλο. Υπάρχει μια διαφορά σχεδόν 50 ποσοστιαίες μονάδες ανάμεσα στο κράτος-μέλος με το χαμηλότερο ποσοστό ανεργίας των νέων (Γερμανία: 7,6% τον Αύγουστο του 2014) και στο κράτος-μέλος με το υψηλότερο ποσοστό (Ισπανία: 53,7% τον Αύγουστο του 2014). Την Ισπανία ακολουθούν: Ελλάδα (51,5% τον Ιούνιο του 2014), Ιταλία (44,2%), Κροατία (43,9% τον Ιούνιο του 2014), Πορτογαλία (35,6%) και Κύπρος (37,1% τον Ιούνιο του 2014).
Χ.Π.
