«Άνθηση» έχει τελευταία ο θεσμός των φοιτητικών διαγωνισμών. Η πρώτη εντύπωση που δίνεται στον καθένα μας μάλλον είναι το «γιατί όχι;». Και ίσως να είναι λογικό με βάση εμπειρίες που έχουν ή είχαν παλιότερα κάποιοι μαθητές από αντίστοιχους διαγωνισμούς στο σχολείο για τις διαφορές βαλκανικές «μαθητιάδες» μαθηματικών, έκθεσης, ζωγραφικής κτλ. Φαίνεται όμως ότι σταδιακά οι σκοποί, η θεματολογία και διοργανωτές γίνονται λιγότερο αγαθοί και αθώοι.
Τι ενδιαφέρον έχουν άραγε διάφορες μεγάλες πολυεθνικές, ο σύλλογος βιομηχάνων και άλλοι «μυστήριοι» παράγοντες να διοργανώσουν ένα φοιτητικό διαγωνισμό; Πιο απλά, «τι θέλει η αλεπού στο παζάρι;»
Ο πρώην υπουργός ανάπτυξης Δημήτρης Σιουφας δηλώνει «Πρώτον, από πρόσφατη έρευνα της MRB (που παρουσιάστηκε σε ανοικτό φόρουμ του ΣΕΒ) προκύπτει ότι, πλέον, οι συμπατριώτες μας, σε ποσοστό 68,5%, εκφράζουν θετική άποψη για την έννοια της ανταγωνιστικότητας. Κατά το ίδιο μεγάλο ποσοστό αξιολογούν την ανταγωνιστικότητα ως τον κυριότερο στόχο της χώρας και ως μονόδρομο για την προσωπική τους ανέλιξη και τη συλλογική ανάπτυξη.
Δεύτερο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο μαθητικός διαγωνισμός με θέμα την ανταγωνιστικότητα, που ολοκληρώνεται σύντομα. Έχουν δηλωθεί 96 συμμετοχές από 90 σχολεία, από τις οποίες οι 70 προέρχονται από σχολεία της ελληνικής Περιφέρειας. Ο μαθητικός διαγωνισμός προβλέπει πρακτική συνεργασία ομάδων μαθητών και επιχειρήσεων για τη σύνταξη μικρών μελετών. Σημειώνω ότι σε εξέλιξη βρίσκεται και ο φοιτητικός διαγωνισμός».
Η θεματολογία στους διαγωνισμούς είναι χαρακτηριστική. Παράδειγμα «Ο ιδιαίτερος ρόλος της συνεχιζόμενης επαγγελματικής κατάρτισης στην αγορά εργασίας», «Η σημασία των γνώσεων και των προσόντων των ατόμων στην παραγωγική διαδικασία» και το καλύτερο «Εταιρική κοινωνική ευθύνη – Η επιχείρηση ως καλός πολίτης» που συμπεριλαμβάνει τα υποθέματα «Εναρμόνιση της επιδίωξης του κέρδους με τη μέριμνα για τον ανθρώπινο παράγοντα, το περιβάλλον και τον κοινωνικό περίγυρο», «Νομοθετικές επιταγές, κρατική παρέμβαση και ιδιωτική πρωτοβουλία», «Μορφές – τομείς άσκησης εταιρικής κοινωνικής πολιτικής στην Ελλάδα: χαρακτηριστικά παραδείγματα». Είναι λοιπόν προφανές, άλλες φορές περισσότερο άλλες φορές λιγότερο, ότι ζητείτε από τους νέους ανθρώπους μια νομιμοποίηση διάφορων ιδεολογημάτων.
Επίσης υπάρχουν και τεχνολογικοί διαγωνισμοί που έχουν τις περισσότερες φορές σκοπό τη δημιουργία λογισμικού. Για παράδειγμα το διαγωνισμός ImagineCup ο οποίος στην Ελλάδα διοργανώνεται από τη Microsoft, υπό την αιγίδα του υπουργείου παιδείας και με συμμετοχή στις εκδηλώσεις της Διαμαντοπούλου, του Σπιλιωτόπουλου και άλλων. Στον διαγωνισμό αυτό το ζητούμενο είναι η δημιουργία λογισμικού για τη βοήθεια των χωρών της Αφρικής και των προγραμμάτων του ΟΗΕ. Έτσι απλά και λίγο υποκριτικά κάνουμε «το κομμάτι» μας με τις φιλανθρωπίες, αλλά διοργανώνουμε και ένα μεγάλο ταρατατζουμ με πρώην και νυν υπουργούς στο οποίο παρουσιάζετε η τεχνολογική έρευνας στην Ελλάδα «όπως θα έπρεπε να είναι».
Τελικά όσο περισσότερο αναζητά κανείς τα μέλη κριτικών επιτροπών, τους χορηγούς και τους διοργανωτές των τόσο πιο καχύποπτος γίνετε. Να κερδίσει ο χειρότερος!
Το μοχθηρό καλαμάκι
