Μετά την Κίνα και την Ιταλία, το Ιράν είναι η τρίτη χώρα του πλανήτη με τους περισσότερους νοσούντες από τον κορωνοϊό και με τους περισσότερους θανάτους. Με τις υποδομές του ιρανικού συστήματος υγείας να έχουν πληγεί βαριά από τις αυθαίρετες κυρώσεις των ΗΠΑ, η κυβέρνηση του Ιράν ζητά επειγόντως την άρση του βορειοαμερικανικού εμπάργκο (που, θέλοντας και μη, ακολουθείται και από δεκάδες ακόμη κράτη) για να μπορέσει να ανακόψει την ραγδαία εξάπλωση της επιδημίας. Οι ΗΠΑ από το 2018, οπότε κατήγγειλαν μονομερώς τη διεθνή συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, υλοποιούν μια πολιτική στραγγαλισμού της ιρανικής οικονομίας. Στον στραγγαλισμό συμμετέχει με το ζόρι μεγάλο ακόμη μέρος της λεγόμενης «διεθνούς κοινότητας», αφού η Ουάσιγκτον προειδοποιεί ότι κυρώσεις θα υποστούν και όποιες χώρες εξακολουθήσουν να συναλλάσσονται με την Τεχεράνη!
Το προηγούμενο Σάββατο ο Ιρανός υπουργός Εξωτερικών Ζαβάντ Ζαρίφ κατήγγειλε ότι οι ΗΠΑ «με μοχθηρία εντείνουν τις παράνομες κυρώσεις με σκοπό να στραγγίξουν τα κεφάλαια που χρειαζόμαστε για να καταπολεμήσουμε τον COVID-19, τη στιγμή που εκατοντάδες συμπολίτες μας πεθαίνουν εξαιτίας του». Και πρόσθεσε: «Ο κόσμος δεν μπορεί πλέον να σιωπά καθώς οι ΗΠΑ αντικαθιστούν την οικονομική τρομοκρατία με μια ιατρική τρομοκρατία». Όμως η διεθνής κοινότητα εξακολουθεί να κωφεύει. Έτσι, την Τετάρτη το Ιράν επανήλθε, με επίσημη επιστολή-αίτημα προς τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες να μεσολαβήσει για την άρση όλων των κυρώσεων, που εμποδίζουν την καταπολέμηση της επιδημίας. Σιωπή κι από εκεί… Την Πέμπτη, το Ιράν ζήτησε από το ΔΝΤ την αποδέσμευση του μεριδίου που του αναλογεί από το «Μέσο Ταχείας Χρηματοδότησης», το οποίο με πολλές φανφάρες ανακοίνωσε ότι θέτει στη διάθεση των χωρών που έχουν πληγεί η Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα, Εκτελεστική Διευθύντρια του ΔΝΤ. Και πάλι, καμία απάντηση…
Δεν καταλαβαίνουν τίποτα…
Η εκδικητική στάση της Δύσης και των ληστρικών οργανισμών της απέναντι σε μια χώρα που υποφέρει από την επιδημία, στάση που επιπλέον αδιαφορεί για το ρίσκο γοργής μετάδοσής της στην ευρύτερη περιοχή εάν δεν ανακοπεί σύντομα εντός του Ιράν, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα της Δυτικής «λογικής». Και θυμίζει το πώς αντέδρασε η Δύση σε αντίστοιχες εκκλήσεις στο παρελθόν, όπως π.χ. στις εκκλήσεις της Βόρειας Κορέας όταν είχε πληγεί από αλλεπάλληλες ξηρασίες: τότε οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους έθεταν ως όρο την αλλαγή καθεστώτος για να «βοηθήσουν», και οι διεθνείς οργανισμοί ακολουθούσαν – παρόλο που μόλις λίγα χρόνια πριν τις ξηρασίες η Βόρεια Κορέα ήταν ένας από τους βασικούς δωρητές των προγραμμάτων επισιτιστικής βοήθειας του ΟΗΕ… Σήμερα όμως υπάρχει μια μεγάλη διαφορά: το τίμημα της Δυτικής απανθρωπιάς δεν είναι κάμποσες χιλιάδες «τριτοκοσμικοί» νεκροί από πείνα, αλλά η ενδεχόμενη ανεξέλεγκτη εξάπλωση ενός πολύ επικίνδυνου ιού. Και πάλι, φαίνεται ότι οι πονόψυχοι και πολιτισμένοι ανθρωπιστές προτιμούν να το ρισκάρουν, προκειμένου να γονατίσουν μια «απείθαρχη» χώρα…
Στην πραγματικότητα, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα: αντί η πανδημία να οδηγήσει σε μια προσωρινή έστω διεθνή «εκεχειρία», χρησιμοποιείται και ενεργητικά και παθητικά ως όπλο επικοινωνιακών και γεωπολιτικών αντιπαραθέσεων. Πρωταθλητές αυτής της αλητείας είναι βέβαια οι ΗΠΑ, αλλά και οι λοιπές διεθνείς και περιφερειακές ισχυρές δυνάμεις δεν πάνε πίσω. Οπωσδήποτε, έχει κοπάσει η διεθνώς ενορχηστρωμένη αντικινεζική υστερία, καθώς η δυτική κοινή γνώμη τρομοκρατημένη παρατηρεί πώς η πλούσια και ανεπτυγμένη Δύση ανταποκρίνεται εμφανώς ανεπαρκέστερα από το Πεκίνο στο πρόβλημα, και αρχίζει να κατανοεί πόσο καταστροφικές επιπτώσεις έχει η ανατίναξη του δημόσιου τομέα υγείας.
Ο σώζων εαυτόν (μη) σωθήτω
Παρ’ όλα αυτά συνεχίζεται ο γελοίος επικοινωνιακός πόλεμος: ενδεικτικοί είναι οι ισχυρισμοί του καθεστώτος Ερντογάν ότι δεν θα υπάρξει επιδημία στην Τουρκία λόγω του… ανώτερου τουρκικού DNA. Από την ανάποδη, στις ΗΠΑ ανανεώνεται απρόσμενα η ζωτικότητα της προεκλογικής καμπάνιας του Μπέρνι Σάντερς για το προεδρικό χρίσμα των Δημοκρατικών, αφού είναι ο μόνος υποψήφιος που προτείνει ένα καθολικής κάλυψης δημόσιο σύστημα υγείας – το οποίο «ξαφνικά» καθίσταται δημοφιλές ακόμη και μεταξύ ακραιφνών οπαδών του ιδιωτικού τομέα. Πόσο μάλλον που η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα των ΗΠΑ δεν δικαιούται άδεια ασθενείας, με αποτέλεσμα να κρύβουν ότι νοσούν προκειμένου να μην χάσουν το μεροκάματό τους,,,
Όμως, πέραν του επικοινωνιακού πολέμου, εξακολουθούν να κυριαρχούν, πρώτον, η αδιαφορία για τις επιπτώσεις μιας τυχοδιωκτικής επιμονής σε «προληπτικούς πολέμους» για την ανακοπή του αδυνατίσματος της Δύσης και, δεύτερον, το (αποδεδειγμένα πλέον αναποτελεσματικό, αλλά απέθαντο) δόγμα «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Τρανή απόδειξη η επιμονή της Ουάσιγκτον να διεξάγει τη μεγαλύτερη στρατιωτική άσκηση της τελευταίας 25ετίας στην Ευρώπη με στόχο τη… ρωσική αρκούδα, κουβαλώντας από τις ΗΠΑ στη Γηραιά Ήπειρο δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες δίχως κανέναν ιατρικό έλεγχο. Και εξίσου τρανή απόδειξη του δεύτερου προβλήματος η θρασεία και απάνθρωπη αντιμετώπιση της πάσχουσας Ιταλίας από τους Ευρωπαίους «εταίρους» της. Οι παγκόσμιες ελίτ αποδεικνύουν έτσι, για μια ακόμη φορά, τον αναίσθητο, ανεύθυνο και επικίνδυνο χαρακτήρα τους. Όμως ο βασιλιάς φαίνεται πια στα μάτια των πολλών όπως είναι: γυμνός. Κι αυτό μπορεί να είναι πιο επικίνδυνο από την πανδημία για τις ελίτ.
Οι ευχές των ενόχων…
Η Ιταλία ζήτησε βοήθεια από τους «εταίρους» της για νααντιμετωπίσει τη δραματική εξάπλωση της επιδημίας του κορωνοϊού. Η απάντηση της Κομισιόν ήταν μια υποκριτική ανάρτηση με γλυκερές ευχές και αερολογίες. Ο συγγραφέας Τόμας Φάτσι (που έχει κατηγορηθεί ως αριστερός λαϊκιστής και ευρωσκεπτικιστής…) έγραψε κάτω από τις ευχές μια λιτή απάντηση που σπάει κόκαλα: «Μεταξύ του 2011 και του 2018 απευθύνατε στις κυβερνήσεις 63 απαιτήσεις για περικοπή των δαπανών για την υγεία ή/και για ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών υγείας. Θα απολογηθείτε;».
Πράγματι, όπως δείχνουν τα στοιχεία μελέτης* που πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του αριστερού Γερμανού ευρωβουλευτή Μάρτιν Σέρντεβαν, στην 7ετία για την οποία υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έστειλε στα 28 κράτη μέλη των οποίων οι προϋπολογισμοί «παρεξέκλιναν των δημοσιονομικών κανόνων» αυστηρές συστάσεις: 1) 105 φορές ζήτησε αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης ή/και περικοπή συντάξεων, 2) 63 φορές ζήτησε περικοπή των δαπανών υγείας ή/και ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών υγείας, 3) 50 φορές ζήτησε συμπίεση των μισθολογικών αυξήσεων, 4) 45 φορές ζήτησε μείωση των ενισχύσεων σε άνεργους, μέλη ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων και ανάπηρους, 5) 38 φορές ζήτησε μείωση των εργασιακών ρυθμίσεων ή/και των δικαιωμάτων για διαπραγμάτευση συλλογικών συμβάσεων…
* «Discipline and Punish», Φεβρουάριος 2020 (emmaclancy.files.wordpress.com)
