Του Λάζαρου Απέκη
Η κυβέρνηση με τη στήριξη του πολιτικού συστήματος επιβάλλει κοινοβουλευτική δικτατορία σύμφωνα με τις εντολές του ΔΝΤ, της Ε.Ε. και της ΕΚΤ, διαλύει και τα τελευταία υπολείμματα των κοινωνικών και εργασιακών κατακτήσεων και βυθίζει το λαό στη φτώχεια, την ανεργία, την εξαθλίωση.
Μπήκαμε σε ένα γενικευμένο κοινωνικό πόλεμο και αντίπαλος είναι ο καπιταλισμός στην πιο ακραία εκδοχή του. Σήμερα, οι δραματικές συνθήκες δείχνουν ότι για τους εργαζόμενους, τη νεολαία, το λαό δεν υπάρχουν ανθρώπινες λύσεις μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα.
Μόνο ο μαζικός αγώνας για την αποτροπή του μεσαίωνα και την ανατροπή του συστήματος οικονομικής και πολιτικής εξουσίας μπορεί να οδηγήσει σε διέξοδο, σε ένα ανθρώπινο μέλλον. Σήμερα, η ανεργία, οι απολύσεις, η φτώχεια, η ακρίβεια, απαιτούν οργάνωση της αλληλεγγύης σε οριζόντια δομή. Αυτό δεν μπορούν να το κάνουν τα συνδικάτα, όσο ταξικά κι αν γίνουν!
Σήμερα, η οργή των εργαζομένων για τη στέρηση των εργασιακών, κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων, απαιτεί μαζική οργάνωση για έκφραση της πολιτικής αντίθεσης και για πολιτικό έλεγχο των κοινωνικών – οικονομικών – πολιτικών εξελίξεων. Και αυτό δεν έχουν καταφέρει μέχρι σήμερα να εκφράσουν οι πολιτικές οργανώσεις της μαχόμενης Αριστεράς. Σήμερα πρέπει να χτιστεί από τα κάτω το Μέτωπο Απελευθέρωσης της Εργασίας. Για τη νέα πολιτική λειτουργία που απαιτείται πρέπει να αναληφθούν άμεσα πρωτοβουλίες για τη δημιουργία οριζόντιων συλλογικών μορφών λαϊκής αλληλεγγύης, πολιτικής έκφρασης και ελέγχου, στους εργασιακούς χώρους και στις συνοικίες, στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, στα ΜΜΕ.
Αυτή η από τα κάτω λαϊκή δημοκρατική λειτουργία μπορεί να δώσει τη δυνατότητα να ξεπεραστεί η αντικειμενική ή υποκειμενική αδυναμία πολιτικών οργανώσεων και κομμάτων να συγκλίνουν σε κοινές δράσεις.
Στην από τα κάτω οργάνωση της πολιτικής έκφρασης των εργαζομένων που απαιτεί η σημερινή δραματική συγκυρία θα πρέπει να συμβάλει και η νέα πολιτική πρωτοβουλία για το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής.
Βέβαια, στις μέρες μας, που βιώνουμε μια βαθιά κρίση αξιοπιστίας πολιτικού και οικονομικού συστήματος, θεσμών, αξιών και ιδεών, όλοι, ατομικά και κυρίως συλλογικά, θα κριθούμε όχι από τις διακηρύξεις μας αλλά από τις επιλογές και τη δράση μας.
