Διπλή ταρίφα: Αν δεν τα βρείτε, ψήφος γιοκ…

Καλημέρα πελάτες μου, συντρόφια του Δρόμου.
Πώς τα πάτε με την κρίση; Έχει ν’ ανάψει ξυλόσομπα φέτος…

Δεν σας άρεσε ο «σύντροφος» Καντάφι που μας έστελνε το πετρέλαιο σαν νερό! Ο δάσκαλος μας έλεγε στο χωριό: «Κάθε μαθητής το πρωί θα φέρνει και από ένα ξύλο για την σόμπα»! Και έτσι εμείς τα «κούτσουρα» κουβαλούσαμε και από ένα ξύλο, μαζί με το άγραφο τετράδιο! Που λέτε, αγαπητοί μου σύντροφοι και πελάτες, τις προάλλες καθώς φεύγαμε από τη συγκέντρωση ενάντια στο χαράτσι, να ’σου ο μικρός κνίτης : «Μια ενίσχυση για το ΚΚΕ, κύριε»; Ετοιμόλογος, όμως, ο παλιός κνίτης-ταξιτζής του λέει: «Θα τα πάρω και τα τρία μπλοκάκια αν δεχτείς να φτιάξουμε το Μέτωπο της Αριστεράς». Δασκαλεμένος, όμως, κι ο μικρός κνίτης μού λέει περιπαιχτικά. «Εμείς το έχουμε χρόνια το μέτωπο», εννοώντας, φυσικά, το ΠΑΜΕ. Από τότε μια ιδέα καρφώθηκε στο μυαλό τού ταξιτζή. Να τεστάρει τις αντοχές της Αλέκας και του μικρού κνίτη στα μέτωπα των μαχών. Κάθισε, που λέτε, μαζί με αγανακτισμένους (με την Αριστερά) πολίτες και έφτιαξε ένα κείμενο που φιλοδοξεί να υπογράψουν χιλιάδες Έλληνες, το οποίο με λίγα λόγια λέει:
«Αν σε ένα μήνα δεν καθίσετε σε ένα τραπέζι δημόσια, να βρείτε λύσεις, προτάσεις και να φτιάξετε το Μέτωπο της Αριστεράς, για να βγει η χώρα από την κρίση και να ξεφύγει από τους τοκογλύφους και τους μαυραγορίτες, ντόπιους και ξένους, τότε από εμάς ψήφο δεν βλέπετε. Θα σας καταγγείλουμε στο λαό και θα αναζητηθούν άλλοι διέξοδοι για την έξοδο της χώρας από την κρίση». Καλό; Και τότε θα δούμε, μικρέ κνίτη και εσύ Αλέκα και λοιποί αριστεροί ηγέτες, πόσα απίδια πιάνει ο σάκος! Γιατί εμείς, «τα παιδιά» του Χαρίλαου (να ’ναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει) αλλιώς μάθαμε από αυτόν τα Μέτωπα. Και δεν κάναμε παιχνίδια στην πλάτη του δυστυχισμένου και εξαθλιωμένου (από την κυβέρνηση και την τρόικα) λαού! Γκέγκε; E, γκέγκε;
Την είδατε πιστεύω την Ιταλίδα υπουργό να κλαίει στις κάμερες για τις συντάξεις. Που λες, κυρία υπουργέ, εμείς ξέρουμε ότι ο «απαφτομένος» (λαός), κλαίει και ο απαφτότης (εξουσία), γελάει! Εσείς πώς το έχετε δει έτσι στραβά στην Ιταλία. Μήπως ξέρετε την παροιμία που λένε οι Τριπολιτσιώτες; «Αλλιώς γ……ούν στο Μάνεσι και αλλιώς στο Ανεμοδούρι»! Φιλάκια!
Πάμε, όμως, τώρα στην ιστορία μας.
Ο ταξιτζής έχει τα νώτα του (καλυμμένα πάντα) προς βορρά και κατεβαίνει προς κέντρο. Η κυρία με το κόκκινο ταγεράκι, το παρδαλέ γουνάκι και τα φουσκωτά χείλια (τύπου Γαβαλά) μπουκάρει γρήγορα. Εγώ, προσπαθώντας να καταλάβω (Θεέ μου, τι περιέργεια ο ταξιτζής) τι; αν το πάει. Ποιο; το γράμμα πελάτες μου, το γράμμα. Όχι ρε ’σεις, αυτό που πήγε ο Σαμαράς στις Βρυξέλλες. Αυτό είχε επιστολή. Το άλλο που πηγαίνει κάθε βράδυ αρχές Συγγρού με τέρμα Φαλήρου (Δέλτα), δεν έχει επιστολή!
Το καταλάβατε τώρα; Έτσι μπράβο!
«Για πού πάμε κυρία»;
«Στα κεντρικά της ΔΕΗ», μου λέει. Και αφού αλλάζω τη φωνή μου, προς Γαβαλά μεριά: «Και γιατί στα κεντρικά και όχι περιφερειακά»; ρωτάω και λύνομαι.
«Εκεί μας τον πιάνουν καλύτερα», απαντάει και η κατάσταση έχει ξεφύγει. «Προχώρα παιδί μου και μου είπαν έχει σειρά μεγάλη». Εγώ το ρίχνω το άσμα, καθότι ο ταξιτζής τελεί υπό την αιγίδα του Εθνικού Ωδείου!
«Ο Γιώργος είναι πονηρός κι αυτά που λέει μην τα τρως…».
«Τα φάγαμε, τα φάγαμε φίλε. Αυτόν τον μα…κα ψηφίσαμε».
«Τι έκανε λέει; Και γιατί δεν με ρωτήσατε»;
«Ρωτήσαμε, ρωτήσαμε και μάλιστα δύο ταξιτζήδες φίλε».
«Και τι απάντησαν»; «Ο Γιώργος το έχει το πράγμα, είναι παιδί του Αντρέα»! «Θα ήταν την περίοδο πριν ο Θύμιος βάψει τα μαλλιά και ξεκινήσει την επανάσταση».
«Ποιος Θύμιος ρε ’συ»;
«Άσε και παραμονεύει ο ΣΑΤΑ, ξέρω εγώ».
Πριν από το τέρμα της Ιπποκράτους, κόβω σιγά-σιγά και της λέω: «Εδώ είναι κυρία τα κεντρικά, φθάσαμε». «Όχι, όχι είναι κάπου στη Σοφοκλέους».
«Εδώ είναι, μεταφέρθηκαν τελευταίως και στον έκτο όροφο είναι ο μα…κας που μαζεύει τα χαράτσια»! Και της δείχνω το σήμα του ΠΑΣΟΚ. Κάγκελο η «Μαντάμ».
Φιλάκια πολλά!

Σχόλια