Πόσο κοντά στην αλήθεια είναι το απόφθεγμα του Φεστιβάλ: Μόνο τα νεκρά ψάρια κολυμπάνε με το ρεύμα;
Εξαρτάται τι ορίζει κανείς ως ρεύμα. Στις ανατολικές φιλοσοφίες κυριαρχεί η άποψη πως πρέπει κανείς να αφήνεται στο ρεύμα και να έχει εμπιστοσύνη στο που αυτό τον οδηγεί. Στις δυτικές κοινωνίες αντιθέτως, έχουμε κάνει τα πάντα για να απομακρυνθούμε από τη φύση, να λησμονήσουμε βεβαιότητες της ζωής όπως την απώλεια και το θάνατο και γενικώς κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για να εξασφαλίσουμε πως δεν θα φθαρούμε και δεν θα πεθάνουμε ποτέ. Ζούμε σε μια καπιταλιστική κοινωνία που αντί να μας θυμήσει πως να ζούμε απλά και φυσικά, φροντίζει να μας απομονώνει από τους ανθρώπους και το περιβάλλον γύρω μας, να μας γεμίζει φόβο και μετά να καλύπτει τα κενά μας με ένα σωρό σκουπίδια. Με αυτή την έννοια, η κοινωνία μας είναι αυτή που πάει αντίθετα στο ρεύμα.
Ο τίτλος της έκθεσης παρόλα αυτά αναφέρεται στο ρεύμα εννοώντας περισσότερο μάλλον την κυρίαρχη τάση. Όσον αφορά τον χαρακτηρισμό «νεκρός», προσωπικά θεωρώ τον (μεταφορικό) θάνατο το αντίθετο της δημιουργικότητας. Και όταν λέω δημιουργικότητα δεν εννοώ την καλλιτεχνική τόσο. Δημιουργικός είναι ο άνθρωπος που έχει αντίληψη, που εξελίσσεται, που δεν βολεύεται, που διαλέγει να κάνει τον εαυτό του και κατ’ επέκταση τον κόσμο γύρω του καλύτερο, όπως αυτός θεωρεί. Ακόμα και αν αυτό σημαίνει πως θα έρθει σε αντιπαράθεση με το κατεστημένο.
Εξαρτάται τι ορίζει κανείς ως ρεύμα. Στις ανατολικές φιλοσοφίες κυριαρχεί η άποψη πως πρέπει κανείς να αφήνεται στο ρεύμα και να έχει εμπιστοσύνη στο που αυτό τον οδηγεί. Στις δυτικές κοινωνίες αντιθέτως, έχουμε κάνει τα πάντα για να απομακρυνθούμε από τη φύση, να λησμονήσουμε βεβαιότητες της ζωής όπως την απώλεια και το θάνατο και γενικώς κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για να εξασφαλίσουμε πως δεν θα φθαρούμε και δεν θα πεθάνουμε ποτέ. Ζούμε σε μια καπιταλιστική κοινωνία που αντί να μας θυμήσει πως να ζούμε απλά και φυσικά, φροντίζει να μας απομονώνει από τους ανθρώπους και το περιβάλλον γύρω μας, να μας γεμίζει φόβο και μετά να καλύπτει τα κενά μας με ένα σωρό σκουπίδια. Με αυτή την έννοια, η κοινωνία μας είναι αυτή που πάει αντίθετα στο ρεύμα.
Ο τίτλος της έκθεσης παρόλα αυτά αναφέρεται στο ρεύμα εννοώντας περισσότερο μάλλον την κυρίαρχη τάση. Όσον αφορά τον χαρακτηρισμό «νεκρός», προσωπικά θεωρώ τον (μεταφορικό) θάνατο το αντίθετο της δημιουργικότητας. Και όταν λέω δημιουργικότητα δεν εννοώ την καλλιτεχνική τόσο. Δημιουργικός είναι ο άνθρωπος που έχει αντίληψη, που εξελίσσεται, που δεν βολεύεται, που διαλέγει να κάνει τον εαυτό του και κατ’ επέκταση τον κόσμο γύρω του καλύτερο, όπως αυτός θεωρεί. Ακόμα και αν αυτό σημαίνει πως θα έρθει σε αντιπαράθεση με το κατεστημένο.
Τα κόμικς και οι δημιουργοί τους πρέπει να ερμηνεύουν, να κρίνουν ή να παρεμβαίνουν με σκοπό να ανατρέψουν τα κακώς κείμενα του… κόσμου;
Λένε πως το να αφηγείσαι ιστορίες είναι ο πιο άμεσος τρόπος να εκφράσεις τις ιδέες σου. Το κόμικ ως μέσο σου δίνει τη δυνατότητα όχι μόνο να λες ιστορίες αλλά και να τις ζωγραφίζεις. Είναι απλώς μια μορφή έκφρασης και επικοινωνίας όπως όλες οι άλλες και κατά πόσο ο δημιουργός θα την χρησιμοποιήσει για να ερμηνεύσει, να κρίνει, να παρέμβει ή να κάνει κάτι τελείως διαφορετικό είναι στην προσωπική του ευχέρεια.
Σχόλια
