Η επίσκεψη της κυβερνητικής κουστωδίας στο Ισραήλ και οι… «δύο αληθινές δημοκρατίες στην περιοχή»
του Γιώργου Τζαφέρη
Σταθερή στη στρατηγική της για εμβάθυνση των σχέσεων με το κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πραγματοποίησε ένα ακόμη σημαντικό βήμα σε αυτή την κατεύθυνση. Στις 27/1 κουστωδία 9 υπουργών συνόδευσε τον πρωθυπουργό Α. Τσίπρα στην Ιερουσαλήμ για την συνεδρίαση του 2ου Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας (το 1ο είχε λάβει χώρα το 2013) και στις 28/1 δύο κουστωδίες υπουργών μαζί με Νετανιάχου και Τσίπρα πήγαν στην Κύπρο για την τριμερή συνάντηση Ελλάδας-Κύπρου- Ισραήλ.
Η επίσκεψη στην Ιερουσαλήμ έγινε μια συμβολική μέρα ώστε να λάβει και άλλο χαρακτήρα (Διεθνής Ημέρα Μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος) που ίσως απάλυνε τις αρνητικές εντυπώσεις σε μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού. Ήταν η δεύτερη του Α. Τσίπρα σε δύο μήνες στην περιοχή και προφανώς ήρθε να επικυρώσει την «νέα πολυδιάστατη» εξωτερική πολιτική που σημαίνει απόλυτη πρόσδεση στον αμερικανικό παράγοντα ο οποίος πρόσταξε να γίνει η χώρα μας δορυφόρος του Ισραήλ και να εναρμονιστεί πλήρως μαζί του, ώστε μαζί με την Κύπρο (έρχεται λύση τύπου Ανάν για να λυθούν τα χέρια ορισμένων) και αν καταφέρουν και με Αίγυπτο που αποτελεί μια πιο σύνθετη περίπτωση, να αποτελέσουν έναν άξονα που θα παίξει τον σημαντικό ρόλο προώθησης των συμφερόντων του στην ευρύτερη Ν.Α. Μεσόγειο. Στόχος απαραίτητος για να μην υποβαθμιστεί η θέση των ΗΠΑ στις σύνθετες γεωπολιτικές ανακατατάξεις της περιόδου.
Θεωρητικά έπεσαν υπογραφές για θέματα ενέργειας, τουρισμού, οικονομίας, τεχνολογίας και καινοτομίας, διαχείρισης υδάτινων πόρων, αντιμετώπισης τρομοκρατίας(!), εξαγγέλθηκαν αγωγοί για μεταφορά φυσικού αερίου και πολλά ακόμη. Τι θα γίνει τελικά από όλα αυτά, θα το δούμε. Το ουσιαστικό από πλευράς Ελλάδας ήταν η ανοιχτή πρόσκληση, για το μεγάλο φαγοπότι που άνοιξε με το ΤΑΙΠΕΔ, προς τους Ισραηλινούς επιχειρηματίες με την χαρακτηριστική φράση του πρωθυπουργού «υπάρχει πληθώρα ευκαιριών για τις επιχειρήσεις σας στην Ελλάδα». Όχι μόνο δεν υπάρχουν ανταλλάγματα για αυτή την άνευ όρων παράδοση στο συγκεκριμένο άξονα αλλά εκλιπαρούμε κιόλας μήπως γίνει και καμιά μικροεπένδυση και έτσι μπορούμε να δικαιολογήσουμε σαν αναγκαίο ρεαλισμό την μετάλλαξη αυτή του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με το ρόλο του Ισραήλ, των ΗΠΑ και του ιμπεριαλισμού στην περιοχή μας.
Έντονη ήταν η αντίδραση των Παλαιστινίων, που αυτή τη φορά εκφράσθηκε από ηγετικά στελέχη ακόμη και της Παλαιστινιακής Αρχής, όπως ο για 10 χρόνια ΥΠΕΞ Ναμπίλ Σάαθ, με συνεντεύξεις (βλ. κυπριακή εφημερίδα Φιλελεύθερος) και επικριτικές δηλώσεις τους, οι οποίες αφορούσαν και τη συνολική αλλαγή στάσης της ελληνικής κυβέρνησης -δεν αρκεί πια η γραφική συμπλήρωση «είμαστε υπέρ μιας δίκαιης λύσης στο Παλαιστινιακό» μετά από κάθε σφίξιμο του χεριού του Νετανιάχου- αλλά και την απαράδεκτη παρέμβαση του Έλληνα ΥΠΕΞ Ν. Κοτζιά, στις 17/1, σε όργανα της Ε.Ε., ώστε να μην μπλοκαριστούν τα προϊόντα προερχόμενα από εποικισμούς, συμπεριφορά τοποτηρητή των συμφερόντων του Ισραήλ, δίνοντας διαπιστευτήρια στο μεγάλο αφεντικό.
Τέλος, είναι εντυπωσιακή ακόμη για πολλούς που θεωρούν ότι η εξωτερική πολιτική απαιτεί ρεαλισμό, άρα και πιθανές συμμαχίες τέτοιου τύπου η χαλαρότητα, η άνεση και τα ασταμάτητα χαμόγελα του Έλληνα πρωθυπουργού σε όλες τις συναντήσεις. Οι ένθερμες δηλώσεις λες και συναντούσε έναν φίλο από τα παλιά, πιστό σύμμαχο των αγώνων για κοινωνική απελευθέρωση, σαν να συναντούσε τον Φιντέλ Κάστρο ένα πράγμα…
Αλλά είπαμε, όταν κάνεις την κωλοτούμπα, πρέπει να την κάνεις με τρόπο εντυπωσιακό, να μην αφήνεις περιθώρια αμφισβήτησης από κανέναν -μαθημένος ο Α. Τσίπρας σε αυτήν την τακτική.
«Είμαστε δύο αληθινές δημοκρατίες στην περιοχή» (μια αποικία χρέους και ένα κράτος- τρομοκράτης, συμπληρώνουμε εμείς) του είπε ο Νετανιάχου στην προσφώνηση κι εκείνος χαμογέλασε…
«Αυτή είναι η δική μας Ακρόπολη» του είπε, όταν του έδειξε από το παράθυρο την παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ και ο Αλέξης κούνησε το κεφάλι…
