Όσα θάφτηκαν: Αγώνες και δεσμοί με την κοινωνία

Εδώ και αρκετό καιρό η κατάσταση στο χώρο των ΜΜΕ βρίσκεται σε αναβρασμό και κινητικότητα.
Απολύσεις εργαζομένων, κλείσιμο εντύπων, καναλιών και ραδιοσταθμών, μετακινήσεις στελεχών και ιδιοκτητών είναι γεγονότα που χαρακτηρίζουν όλο πιο έντονα και μαζικά τoν ευαίσθητο αυτόν χώρο.

Δεν είναι καινούργια τούτα τα ζητήματα για το χώρο της ενημέρωσης. Πάντα υπήρχαν και ίσως ορισμένα να ήταν εξίσου έντονα με τα σημερινά. Απλά, σήμερα, υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες που τα αναδεικνύουν, τα δημοσιοποιούν και τα οξύνουν. Από τη γέννηση τους τα ΜΜΕ υπήρξαν, στην πλειοψηφία τους, Μέσα προπαγάνδας, αποπροσανατολισμού και χειραγώγησης της λεγόμενης «κοινής γνώμης» από την άρχουσα τάξη σε κάθε χώρα και σε κάθε εποχή, όργανα μιας μαζικής και διαρκούς χειραγώγησης των πολιτών.
Μόνιμοι και αποτελεσματικοί, θα έλεγα, σύμμαχοι του συστήματος και αντίπαλοι κάθε προσπάθειας ριζοσπαστικών κοινωνικών αλλαγών.
Οι εποχές που στη χώρα μας συγκροτήματα του Τύπου ανεβοκατέβαζαν κυβερνήσεις και διόριζαν πρωθυπουργούς και υπουργούς, δεν είναι πολύ μακρινές.
Σε όλες τις μορφές του κλάδου «επιχειρήσεις-ενημέρωσης», επενδύθηκαν μεγάλα χρηματικά ποσά, παρ’ όλο που η επιχειρηματική αυτή δραστηριότητα δεν είναι αυτή καθ’ αυτή από τις πιο αποδοτικές οικονομικά.
Οι επενδυτές στα Μέσα, με όπλο την «είδηση», την απειλή «αποκαλύψεων», την «πληροφορία», τη «διαχείριση» της δημόσιας εικόνας κομμάτων και πολιτικών και βέβαια τη δυνατότητα επηρεασμού της κοινής γνώμης, επένδυσαν κυρίως στην οικονομική και πολιτική διαπλοκή των ΜΜΕ με την εκάστοτε εξουσία.
Έτσι, μεγάλα έντυπα, κανάλια και σταθμοί, μέσα σε μια νύχτα, αλλάζουν «χρώμα» και πολιτικό στρατόπεδο ανάλογα με την αλλαγή κυβέρνησης. Ταυτόχρονα, έχει γίνει μια μεγάλη διείσδυση του μεγάλου κεφαλαίου των ΜΜΕ στον κορβανά του δημόσιου τομέα και τούτη η κερδοφόρα διαπλοκή παραμένει πάντα επωφελής για τους μεγαλοϊδιοκτήτες των Μέσων, ανεξαρτήτως κυβερνήσεων.
Ήταν αναπόφευκτο γεγονός, η πρόσφατη οικονομική και πολιτική κρίση και στη χώρα μας, να επηρεάσει και τον τομέα της ενημέρωσης με αποτέλεσμα να οξύνει τα προβλήματα των εργαζόμενων
Η ανεργία, οι απολύσεις, οι ελαστικές μορφές απασχόληση, οι περικοπές μισθών και κατακτήσεων, η κατάργηση του ανθρώπινου ωραρίου εργασίας, έχουν πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας στον κλάδο.
Την ίδια στιγμή, η κούρσα των καπιταλιστών του χώρου για να εξασφαλίσουν μεγαλύτερο μερίδιο στην αγορά της ενημέρωσης και καλύτερη θέση στο φαγοπότι των δημόσιων έργων και επενδύσεων, απαιτεί ανακατατάξεις και χειρισμούς το κόστος των οποίων το φορτώνονται οι εργαζόμενοι και μάλιστα όχι τα πρώτα ονόματα και οι «αστέρες».
Έτσι, οι αγώνες του κλάδου και μάλιστα οι σκληροί αγώνες, αντικειμενικά γίνονται μονόδρομος για τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ. Όμως και το συνδικαλιστικό κίνημα του χώρου, πρέπει να δει αυτοκριτικά τη μέχρι σήμερα πορεία και δράση του, να αποκαταστήσει την αγωνιστική του ενότητα, να επιδιώξει την ουσιαστική του συμπόρευση με το υπόλοιπο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και να οικοδομήσει ουσιαστικούς δεσμούς με την «κοινωνία». Αυταπάτες και εκλεκτισμοί είναι κακοί σύμβουλοι, ιδιαίτερα σήμερα.

Σχόλια