Στο ζήτημα του Μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη συνοψίζονται ίσως όλα τα προβλήματα και η παρακμή που απορρέουν από το πολιτικό σύστημα της χώρας. Για ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, είναι πλέον δεδομένο ότι το πολιτικό σύστημα είναι εχθρικό απέναντί της ‒ ασχέτως αν συμμετέχει στις εκλογές ή όχι. Όσοι δε διατηρούσαν κάποιες αμφιβολίες, μπορούν πλέον να πειστούν από την απόφαση της κυβέρνησης να «ξεμπερδέψει» με τις διαμαρτυρίες μπροστά στη Βουλή, έπειτα από τη σημαντική νίκη του Π. Ρούτσι. Διότι μόνο ως επιθετική κίνηση περιστολής της δημοκρατίας μπορεί να ερμηνευθεί η απαγόρευση των συναθροίσεων μπροστά από τη Βουλή και η παραχώρηση της δικαιοδοσίας για τον χώρο αυτό στον στρατό.
Αντίστοιχα, η επιλογή να περιστραφεί όλο το ζήτημα γύρω από το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη ‒μήπως και η κυβέρνηση περισώσει κάτι από το δεξιό ακροατήριο της‒ είναι αποκαλυπτική των ιεραρχήσεων και των τεχνασμάτων με τα οποία επιχειρεί να αναστρέψει το δυσμενές κλίμα για αυτήν. Αν σε αυτά προσθέσει κανείς μια γενναία δόση ανικανότητας, ενδοκομματικής φαγωμάρας και φιλοτομαρισμού, τότε το παζλ ολοκληρώνεται.
Ο Κ. Μητσοτάκης επέλεξε να εμπλέξει τον στρατό και το υπουργείο Άμυνας, ώστε να φέρει σε δύσκολη θέση το Ν. Δένδια ‒αναγκάζοντάς τον να εκτεθεί‒ για να ανακοπεί η ενδοκομματική δημοφιλία του. Οι καιροί είναι χαλεποί και ο πρωθυπουργός προτιμά να δρα χωρίς αντιπολίτευση, είτε κοινοβουλευτική είτε εσωκομματική. Από την άλλη, ο Ν. Δένδιας ανακοίνωσε την «αλλαγή» του μνημείου με σκοπό την καλύτερη ανάδειξή του. Τι αλλαγή; Πόσο θα διαρκέσει; Θα επιτρέπεται η πρόσβαση; Θα μπουν κάγκελα; Καμία απάντηση από τον υπουργό, που επίσης θέλει να ικανοποιήσει τα ίδια ακροατήρια.
Για την αντιδημοκρατική εκτροπή, ωστόσο, πέρα από μια γενικόλογη επίκληση στο Σύνταγμα, κουβέντα. Τα πυρά που εξαπολύθηκαν εναντίον του Π. Παυλόπουλου, επειδή τόλμησε να ψελλίσει μισή λέξη διαφωνίας, ήταν αρκετά για να σιωπήσουν όλοι οι υπόλοιποι. Το μήνυμα είναι σαφές και επαναλαμβάνεται με κάθε ευκαιρία: ή συμφωνείς ή σωπαίνεις.
Έτσι, ο Ν. Δένδιας ‒που προαλείφεται για «μεγαλύτερα πράγματα»‒ προτίμησε να ενσωματώσει τη διαφωνία του στον λόγο του, φυσικά με πλάγιες αναφορές και επιτηδευμένες μεταφορές, κατά την παρουσίαση της νέας πρόσοψης του υπουργείου Άμυνας, στην οποία κάλεσε όλο το πολιτικό σύστημα.
Και η αντιπολίτευση; Παρευρέθηκε κι αυτή στην παρουσίαση της πρόσοψης, που εξελίχθηκε σε ένα παράλογα σημαντικό γεγονός, και κατά τα άλλα αρκέστηκε σε χλιαρές κοινοβουλευτικές αψιμαχίες και έναν τσακωμό για την καθαριότητα του χώρου ‒ διότι, κατά το Σύνταγμα, αυτή ανήκει στην αρμοδιότητα του Δήμου. «Τώρα που η κυβέρνηση τρώγεται από μέσα», σκέφτονται, «δεν χρειάζονται πολλά-πολλά μην τους συσπειρώσουμε και έχουμε άλλα».
Συνολικά, λοιπόν, ένα πολιτικό σύστημα εχθρικό προς την κοινωνία, ανίκανο για οτιδήποτε χρήσιμο, που ενδιαφέρεται μόνο για τις καριέρες, τις μπίζνες και την εικόνα του. Με μια λέξη επικίνδυνο.
