Του Αριστοτέλη Γ. Καλλή*
Όταν τελειώνουν τα «καύσιμα»… οι ακρίδες μεταναστεύουν σε άλλα εδάφη για να επιβιώσουν (ή να κυριαρχήσουν εκ νέου σε νέα πεδία)… επειδή δεν ήξεραν, δεν γνώριζαν, δεν τις είχαν ενημερώσει… όταν κατέστρεφαν μεθοδικά και ανέμελα με βάση το επιτελικό σχέδιο, και όχι με γνώμονα το προσωπικό συμφέρον (ορισμός ανιδιοτέλειας)… ηλίου φαεινότερων το εκ προ μελέτης έγκλημα τιμής μιας ατιμίας (αυτό τουλάχιστον ήταν το επίσημον αφήγημα κατά τας γραφάς των συντελεστών παραγωγής της αληθείας-αλητείας το ανάγνωσμα των ανθρωποφυλάκων της κοινωνίας ώρα μηδέν)…
Ή… κατά μίαν άλλην προσέγγιση-ανάγνωση, όταν κατά τη διάρκεια του άχρονου χρόνου παραπλανήθηκαν (οι συμπαθείς κατά τα άλλα, ακρίδες σε ρόλο, υπουργού, μεσάζοντα και καταδότη) ως άπορες κορασίδες ή έκπτωτοι και παράλληλα δρώντες εκ του μακρόθεν «άγγελοι» της εξουσίας (μιας ποταπής παρανομίας-παραοικονομίας)… παρακινούμενοι από τους νταβατζήδες-πλακατζήδες της εύφορης κοιλάδας των αφώνων, των αφρόνων, των αιώνιων αγώνων… της μάσας-επιβίωσης, της ξάπλας-αναστήλωσης και της άπλας-επέκτασης των δεδομένων, μετ’ αποδοχών και επιβράβευσης των ειδημόνων-κηδεμόνων της κυριαρχίας των αρίστων ως μετεξέλιξη αχρήστων κι αορίστων… σε μια τιμή ευκαιρίας και ουδόλως υστερίας…
Εκεί λοιπόν στη γη της απαγγελίας με στόμφο και χρωματισμό φωνής ποιητού της διασποράς, με ιδιότητες οργής και κατ’ επέκτασην σιωπής, οπού η μέρα ξημερώνει από νωρίς για τα πρέπει, για τα όταν και τα ίσως μιας άκομψης πομπής, και ποιος ξέρει… το έως τώρα «φτύσιμο» της ευρωπαϊκής εισαγγελίας, μπορεί να γίνει και έδεσμα «νηστίσιμο»… χωρίς υποχρεωτικά να είναι και «επιλήψιμο»…
Κι εν τάχει και εκ του ασφαλούς πρωτίστως ας αναγνωρίσουμε ένα Τετέλεσται… και τα μυαλά στα κ-Άγγελα… Μέρκελ… (άλλωστε αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί με εισιτήριο τιμής ένεκεν… ένεκα παλαιάς γνωριμίας για ένα λάθος… για ένα πάθος… και κατ’ ουσίαν κατά λάθος).
