Πώς θα σκέφτονται οι άνθρωποι του 2100 μ.Χ. όσα εμείς ζούμε σήμερα; Αν ο πλανήτης Γη παραμένει ζωντανός, τότε σίγουρα κάποιοι εκατομμύρια, σε διαφορετικές χώρες, με διαφορετικές γλώσσες και διαφορετικούς τρόπους, θα ανατρέχουν στις μεγάλες στιγμές της πρώτης εικοσαετίας του 21ου αιώνα. Μεταξύ άλλων θα θυμούνται ονόματα νεκρών, τοπωνύμια, ημερομηνίες, αλλά και συνθήματα. Η ιστορία των Επαναστάσεων είναι η πιο ωραία ιστορία. Γιατί μπορεί να είναι πολλά αυτά που αλλάζουν τη ζωή μας. Ένα νέο φάρμακο, μια εφαρμογή στο κινητό τηλέφωνο, μια εξελιγμένη σερβιέτα, ένας μεγάλος σεισμός ή ο θαυμαστός ψηφιακός κόσμος. Μα όλα αυτά δεν μπορούν να παρακάμψουν την αξία και τη σημασία των Επαναστάσεων στην πορεία, ούτε γραμμική, ούτε προδιαγεγραμμένη, της ανθρωπότητας. Δεν μπορούν να νοηθούν ξέχωρα από τις στιγμές όπου οι «πολλοί» εισβάλλουν στο προσκήνιο και καθορίζουν τις εξελίξεις, στις χοντρές τους γραμμές.
Η Επανάσταση είναι το «πραγματικό κίνημα», αυτό που γεννιέται από τα αδιέξοδα του υπαρκτού καπιταλισμού, αλλά και σαν απάντηση σε αυτά, αυτό που θέλει να τα καταργήσει υπέρ μιας άλλης τάξης πραγμάτων που μπορεί σήμερα να συλληφθεί μονάχα ως δυνατότητα. Η Επανάσταση είναι οι άνθρωποι που την προχωρούν. Με ό,τι κουβαλούν σε κάθε εποχή, με το ιστορικό τους «είναι», αλλά και με όλων των ειδών τα «θέλω» τους. Μπορεί τα περιεχόμενα και τα προβλήματα να αλλάζουν, αλλά το αίτημα της χειραφέτησης παραμένει ενεργό. Μπορεί οι τρόποι και οι δρόμοι πραγμάτωσης να ποικίλουν, αλλά ο κοινωνικός βολονταρισμός παραμένει συνιστώσα της ανθρώπινης κατάστασης. Μπορεί να είμαστε πολύ αλλιώτικοι από τους ανθρώπους των αρχών του περασμένου αιώνα, αλλά ακόμα ρομπότ δεν γίναμε. Όπως λέει ο Άμλετ: «We know what we are, but know not what we may be».
Ο εξοστρακισμός της Επανάστασης από την ανάλυση των κοινωνικών φαινομένων αποτελεί την αυταπάτη όσων σήμερα ηγεμονεύουν απέναντι σε μια σύγκρουση και μια αντιπαράθεση που είναι απίθανο να λυθεί με «συνεννόηση». Αυτό δε σημαίνει αισιοδοξία, ούτε αίσιο τέλος. Γιατί επανάσταση «σημαίνει» και αντεπανάσταση. Γιατί πέρα από τις σπουδαίες ιδέες που κινητοποιούν τους λαούς και τις κοινωνίες, (ποτέ δεν έγινε κάτι δίχως αυτές), υπάρχουν και ιδέες καταστροφικές και δηλητηριώδεις.
Σε αυτό το γενικό πλαίσιο και σαν μικρή ενθύμηση για τα ενενήντα εννέα χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917, θέσαμε σε πέντε ανθρώπους κάποια ερωτήματα που θεωρούμε σημαντικά και ζητήσαμε την συμβολή τους.
